Moje okna wychodzą na podwórze ograniczone ulicami Noakowskiego i Lwowską. Ściana przyległej przedwojennej kamienicy przy Noakowskiego 10 to mój ulubiony widok. Była ślepa po zburzeniu w czasie wojny swojej sąsiadki, na której miejscu wybudowano dom, w którym mieszkam. Wiele lat temu ktoś z lokatorów wpadł na pomysł, by wybić sobie w tym murze okno na świat. Za jego przykładem poszli z czasem inni. Przez te okna wyglądają, wieszają skrzynki z kwiatkami, suszą bieliznę. Ten mur żyje, bez odgórnych projektów, nakazów, wtrącania się architektów czy władz miasta. Nielegalne okna...

1 sierpnia 2011 r.

Jedno z tych okien żyje w sposób szczególny we wszystkie ważne dla Polski rocznice, patriotyczne, religijne. Chętnie bym dotarła do lokatorów tego mieszkania, ale nie potrafię ich zlokalizować.  Na razie więc  jest to jest okno anonimowe. Lokatorzy dekorują je nie spodziewając się niczyich pochwał. Z potrzeby serca. Okno pamięci. Polskie okno.

żałoba po tragedii smoleńskiej

mb