Naga prawda
Polskim Joannom,
Ewie i Natalii


Kto przy Tobie pozostał
nagiej – zbyt nagiej
i – zbyt oczywistej

Z początku było wielu
z ogniem w sercach i oczach
odchodzili jeden drugi trzeci
zamierało echo pieśni

Nie wybierali zła – po prostu
opuścili Ciebie bez słów
zwiedzają świat przysyłają zdjęcia
z gorących plaż południa
są przy nich dzieci zwierzęta
świeże kwiaty na stole
niedzielny rosół  syta rodzina
bilety do  teatru do kina
wszystko dobre – nic złego

Polska Joanna  d’Arc
bierze w ramiona bezwładne ciało
próbuje tchnąć w nie życie
gasnące jak tamte znicze

uparcie za Słowem które Jest
powtarza swoje słowa – nagie
– zbyt nagie i – zbyt oczywiste

Nie chcą na to patrzeć
nie chcą by zbladło
to  skrzętnie klecone szczęście
na ciemniejącym tle
ginącej ojczyzny


Maria Dorota Pieńkowska

10.10. A.D. 2025