Papież Franciszek, według wielu wierzących, zostawił Kościół dość mocno podzielony i znajdujący się w dużym zamęcie doktrynalnym, moralnym i obyczajowym. Dlatego wobec Leona XIV wysuwane są postulaty, by zrobił porządek i rozwiązał problemy, które w największym stopniu dzielą i bulwersują wiernych na całym świecie. Deklaracja wywołała głęboki podział nie tylko wśród zwykłych wiernych, lecz także w światowym episkopacie. Spełnia się zapowiedź Matki Bożej podczas objawień w Akicie w 1973 r., że biskupi powstaną przeciwko biskupom, kardynałowie przeciwko kardynałom. Z katalogu wyzwań stawianych przed papieżem można sporządzić całą listę zadań przypominającą wręcz spis 12 prac Herkulesa”. Oto owe 12 prac przedstawionych przez Grzegorza Górnego:

Posprzątanie po deklaracji „Fiducia supplicans”, ogłoszonej w 2023 r., a która zezwala na błogosławienie par homoseksualnych przez księży. Deklaracja wywołała głęboki podział nie tylko wśród zwykłych wiernych, lecz także w światowym episkopacie. W tym kontekście warto przypomnieć, że nie byłoby kłopotów z tą deklaracją, gdyby nie wpływ tzw. „lawendowej mafii”, czyli gejowskiego lobby w Kościele. Dąży ono do zmiany nauczania katolickiego głównie w trzech obszarach: moralnej akceptacji czynów homoseksualnych, rytualnego błogosławienia par jednopłciowych oraz przyjmowania zdeklarowanych gejów do seminariów i wyświęcania ich na księży.

Kolejny bałagan pozostawiony przez Franciszka dotyczy tzw. „seksualnych drapieżników” z wpływami „lawendowej mafii”. Chodzi o tzw. tolerancję dla sprawców seksualnych nadużyć w Kościele, jak była za czasów Franciszka. „O ile za pontyfikatu Franciszka rzeczywiście walczono z czynami pedofilskimi wśród duchowieństwa, o tyle przymykano oczy na wykorzystywanie osób zwanych „dorosłymi bezradnymi”, czyli takich, które są co prawda pełnoletnie, ale pozostają w relacji podległości lub zależności od swych „drapieżników seksualnych”, dlatego trudniej jest im się bronić przed molestowaniem”.

Pozostałe sprawy do załatwienia przez Papieża Leona XIV to: posprzątanie po kolejnym dokumencie Franciszka „Amoris laetitia”, który przez wielu traktowany jest jako dowód na to, że Stolica Apostolska zgodziła się na przystępowanie do komunii osób rozwiedzionych i utrzymujących relacje seksualne w ponownych związkach; naprawa relacji z tradycjonalistami, których Franciszek potraktował bardzo surowo poprzez list papieski motu proprio „Traditionis custodes” i poważnie ograniczył możliwość sprawowania mszy trydenckiej w Kościele; naprawa, siejącego zamęt wśród katolików, sprawy powszechnego zbawienia w kontekście dziwnej deklaracji Franciszka z imamem uniwersytetu Al-Azhar w Kairze Ahmedem al-Tayeebem, czyli dokumentu o ludzkim braterstwie, zwany deklaracją z Abu Zabi. Niemiecka droga synodalna – kolejna ważna sprawa, która wywołała poruszenie w świecie katolików, sprawa prałatury Opus Dei czy sprawy wyświęcenia księży przez władze chińskie, na które zgodził się papież Franciszek. Oczywiście jest jeszcze sprawa związana z finansami Watykanu, które za czasów Franciszka zostały totalnie rozmontowane.

Widać, że Papież Leon XIV ma naprawdę sporo spraw do posprzątania i uczynienie z Kościoła naprawdę wspólnego domu dla wszystkich. Grzegorz Górny wylicza, co papież powinien posprzątać:



Odpryskiem podziałów wprowadzonych za pontyfikatu Franciszka jest podział w ocenie sytuacji przez hierarchów w Polsce dotyczącej migrantów. Przy czym trzeba zauważyć, że również wierni świeccy podjęli rzeczową polemikę z tezami kard. G. Rysia. To budujące, że rośnie świadomość nauki społecznej Kościoła wśród wiernych.

Wydarzeniem w Polsce, choć bardziej medialnym niż faktycznym była rekonstrukcja rządu. W tym kontekście należy zauważyć, że osoba, która wywołała najwięcej protestów społecznych, tj. Barbara Nowacka - minister edukacji narodowej nie została zmieniona. Warto tu spojrzeć na analizę H. Dobrowolskiej:
https://wpolityce.pl/polityka/735951-drugie-dno-reformy-oswiatowej-barbary-nowackiej , która wskazuje, że minister MEN realizuje dokładnie taką reformę jak chce UE: „Barbara Nowacka to jeden z bardziej skutecznych ministrów tego rządu. Realizuje plan dekonstrukcji oświaty metodycznie, z rewolucyjnym zapałem i do tego tak sprytnie, iż nawet jej zagorzali krytycy nie tylko nie nadążają za tempem zmian, ale również nie widzą faktycznych skutków podejmowanych działań. Cel główny – transformacja systemu oświaty - pozostaje skrzętnie zamaskowany... Wówczas już tylko krok do  utraty suwerenności oświaty na rzecz organów decyzyjnych ulokowanych poza granicami Polski, czyli do przejęcia polskiej szkoły przez Europejski obszar edukacji. Nie wolno dopuścić do wszystkich tych zmian, jeśli chcemy zachować suwerenność oświatową i ocalić szkołę jako placówkę, której celem jest przekazywanie wiedzy, a nie pogrążanie uczniów w iluzji dobrostanu bez nauki i wymagań! Konieczna jest ogólnonarodowa debata o polskiej szkole dla przyszłych pokoleń Polaków i staranne wypracowanie wieloletniego programu działań, który będzie miał na celu polską rację stanu”.

Rodzice dzieci szkolnych powinni koniecznie dostarczyć do szkoły deklarację, że wypisują swoje dzieci z udziału w przedmiocie „Edukacja zdrowotna”!


Zb.