Ale kto bracia, pogardzi słowem,

Siłą u słowa czerpaną,

Komu dziś w ciele błysnąć nie dano,

Kto wierzga dawnym narowem ,

Kto dziś nie wstąpi w święte ognisko

Jeno przez oczy ciekawe:

Taki dziś, bracia, pójdzie na sławę,

Jutro na urągowisko;

I to mieć będzie, że gdy my wstajem

Zrzucić głaz, co ducha obarczał,

On siedział, głupi, kłamstwa lokajem

I widział prawdę – i warczał.

                                           8.2.1848

W tym wierszu Słowackiego jest tyle aluzji i metafor, których nie rozwikłamy już dzisiaj bez źródeł i żmudnej analizy, ale może potomnym powiedzą one coś i teraz?  

                                                                Marek Baterowicz