Jak mówił Józef Stalin: "W miarę postępów w budowie socjalizmu walka klasowa zaostrza się". I oto zaostrza się „walka klasowa” w UE; zgodnie z nakazami komisarzy UE należy odrzucić demokratyczny sposób wyborów przedstawicieli (np. prezydentów) w krajach UE, tam gdzie społeczeństwa nie dojrzały do wyboru „właściwego” przedstawiciela. W takim przypadku władze UE muszą odrzucić taki wybór i nakazać inny. Władze UE nie kryją się z takimi działaniami, a oprócz tego wspierają pieniędzmi tzw. organizacje pozarządowe podejmujące działania ukierunkowane (na destabilizację na Węgrzech i obalenie władzy PiS). Wykorzystywane są różnego rodzaju sądy. Zasiadający tam urzędnicy nie pochodzący z wyboru decydują o ważności powszechnych wyborów. Taki przypadek miał miejsce  Rumunii, teraz następuje próba wyeliminowania z udziału w kolejnych wyborach we Francji M. Le Pen, mającej duże szanse wygrać wybory. Publicyści w Polsce wyrażają obawy, że wariant rumuński lub podobny może się zdarzyć w majowych wyborach prezydenckich w Polsce.

 

I druga sentencja J. Stalina: „Nieważne, kto głosuje, ważne, kto liczy głosy”. Wiedząc o manipulacjach przy liczeniu głosów społeczeństwo mobilizuje się, by nie dopuścić do takich zdarzeń lub jak najbardziej je ograniczyć. St. Michalkiewicz lubi dodawać, że w demokracji najważniejsze jest przygotowanie wyborcom prawidłowej alternatywy. A po czym poznać, czy alternatywa była przygotowana prawidłowo? Po tym, że bez względu na to, kto wygra wybory, będą one wygrane.

 

Bartosz Kopczyński opisuje faktyczny obraz UE (https://wtowarzystwie.pl/unijne-zabojstwo-europy/): „Wprowadzono nas w błąd, UE jest tworem socjalistycznym, gdzie komunizm wprowadzany jest stopniowo. Początkowo socjalistyczno – komunistyczny charakter UE maskowany był oszustwem. Gdy jednak zaczęły ujawniać się realne skutki tej ideologii i ludzie zaczęli to dostrzegać, społeczeństwa Zachodu zaczęły być straszone, aby zdobyły się na wielkie wyrzeczenia, których prawdziwym – choć ukrytym celem jest budowa socjalistycznego państwa, w którym będzie panował komunizm. Do niedawna były to straszaki katastrofy klimatycznej i terroryzmu, a gdy one przestały działać, użyto straszaka „pandemii”. Gdy i jego skuteczność okazała się przejściowa, użyto straszaka wojny, a teraz, gdy USA i Rosja zmierzają do zawarcia pokoju, propaganda UE używa straszaka zagrożeniem wojennym. Równolegle UE stosuje ideologie pomocnicze – klimatyzm, gender, feminizm, mniejszości seksualne, prawa zwierząt, neuroróżnorodność, wielokulturowość. Wszystkie one prezentują fikcyjne problemy jako prawdziwe zagrożenia i aby je przezwyciężyć społeczeństwo musi się zmienić. Temat fałszowania rzeczywistości przez instytucje globalne, używające ideologii omówiła dogłębnie Marguerite A. Peeters w książce Globalizacja zachodniej rewolucji kulturowej. Celem wszystkich unijnych ideologii jest zmuszenie społeczeństw do określonych zachowań i sparaliżowanie oporu. Słynna unijna praworządność polega na tym, że praworządne jest to, co robią dygnitarze UE, a niepraworządne jest to, czego nie lubią u innych, choćby było tym samym”. Może Polacy przejrzą na oczy?

 

W pacyfikacji wolnościowych tendencji społeczeństw krajów Europy środkowo-wschodniej, ale też zachodniej, biorą też udział komisarze pochodzący z krajów postkomunistycznych. Dla przynależności do „elity” i wysokich apanaży gotowi są sprzedać swoich rodaków.

 

Słuszne jest podnoszenie przez publicystów tematu rodzącego się w Polsce zagrożenia unieważnienia wyborów, bądź niedopuszczenia do rozstrzygnięcia wyborów przez zakwestionowanie (przez rządzącą koalicję) decyzji organów państwa do tego upoważnionych. Jednakże w obliczu takiej możliwości, dużo istotniejsze jest przygotowanie społeczeństwa do przeciwstawienia się materializacji takiego scenariusza. Obecna władza działa stosując „demokrację walczącą”, tzn., ignorując obowiązujące prawo tam, gdzie jest to im potrzebne. W taki bezprawny sposób zostało przejętych szereg instytucji państwowych. Dlaczego tak zrobili: bo mogli, bo nikt im nie przeszkodził. Czy również przy wyborach prezydenckich będą mogli? Czy społeczeństwo nie przeciwstawi się takiemu bezprawiu?

 

Wydaje mi się, że to zależy od przygotowania i determinacji społeczeństwa do obrony decyzji wyborców. I tu wielką rolę mają środowiska opozycyjne, by przewidziały warianty możliwych zachowań władzy i przygotowały adekwatne sposoby reakcji społeczeństwa na nie. Nie trzeba o tym publicznie mówić, by władza miała trudność z przygotowaniem się na te działania, ale trzeba je przygotować i w odpowiednim czasie ogłosić. Ważne jest też, by społeczeństwo było gotowe na udział w różnych co do formy protestach, gdy takie zostaną ogłoszone. Potrzeba też zgodnej mobilizacji opozycji, by była przygotowana na wspólne działania. Należy również wykorzystać wszelkie możliwe kontakty z uczestnikami obecnej koalicji sugerując, by nie brali udziału w bezprawnych działaniach kierownictwa koalicji. Może jednak znajdą się tacy, którzy nie zechcą przyłożyć ręki do zamętu w Polsce.

 

Bardzo pomocne w oporze społeczeństwa mogą być już istniejące zorganizowane grupy Polaków oraz inicjatywy ludzi organizujących się na szczeblu lokalnym.

 

 

Zb.