Obecnie najważniejsze zmaganie, jakiego jesteśmy świadkami, to bój między cywilizacją śmierci a cywilizacją życia i miłości. Taką diagnozę postawił znacznie wcześniej Jan Paweł II, sam stając do tej walki, gdzie tylko mógł.

Cywilizacji śmierci zorganizowanej przez sieć klinik aborcyjnych i dokonujących eutanazji przeszkadza, że ktoś ośmiela się poruszać sumienia ludzkie, by pobudzić wyrzuty sumienia z powodu zabójstwa bezbronnych dzieci czy osób starszych. Dlatego podejmują takie inicjatywy prawne, by osoby zwerbowane do tych działań czy „złowione” do dokonania aborcji, nie stykały się z prawdą na temat tego procederu. Tak więc niezmiernie ostro zwalczane są pikiety informujące o tym, czym jest aborcja, jak to jet barbarzyńskie działanie i jak straszne dla nienarodzonych dzieci. Władze, działające w imieniu cywilizacji śmierci tworzą strefę buforowe wokół klinik aborcyjnych, by nawet obecność osób modlących się o uratowanie dziecka przeznaczonego do zabicia nie mogła skłonić matki w ostatniej chwili do odstąpienia od tej zbrodni. Osoby stające w obronie życia narażone są na represje, wyroki sądowe i więzienia. Dzieje się to w Polsce, ale także, a może zwłaszcza w krajach Zachodu, w tym w USA. Zezwolenie na zabijanie nienarodzonych dzieci wprowadzone w Związku sowieckim rozprzestrzeniło się na cały Zachód (przed czym przestrzegała Matka Boża w objawieniach fatimskich).

Za dzieciobójstwem i eutanazją stoi przekonanie, że miarą wartości życia jest intensywność pozytywnych doświadczeń. Kiepskie warunki ekonomiczne, zdrowotne czy położenie społeczne zapowiadające trwałe cierpienie, odbierają istnieniu znaczenie.

Dobrze jest więc uświadomić sobie, czym jest Zachód, gdyż wielu Polaków ma o nim błędne wyobrażenie i wciąż stanowi przedmiot marzeń. Może stąd to się bierze, że mimo doświadczania opresyjnych i szkodliwych działań UE wobec Polski wciąż wielu Polaków opowiada się za pozostaniem w UE.

T. Cukiernik uważa, że można wskazać cztery siły, które rządzą Unią Europejską: są to: koncerny międzynarodowe, finansjera międzynarodowa, służby specjalne poważnych krajów członkowskich oraz służby specjalne niektórych państw spoza UE.

Przyjrzyjmy się co na temat Zachodu pisze na portalu www.wtowarzystwie.pl Bartosz Kopczyński „Zachód jakiego nie znacie”
https://wtowarzystwie.pl/zachod-jakiego-nie-znacie/


Zachód, czyli obszar, obejmujący Europę Zachodnią i Północną oraz Stany Zjednoczone Ameryki Północnej jest bogaty nie ze względu na zasoby naturalne (bo te posiada np. Rosja i inne kraje), ale ze względu sposób sprawowania władzy i tym, co ludzie mają w głowach. Musiała rządzić ludźmi dla dobra ich samych oraz dla dobra państwa. Jeśli ogólne działania władz były znacząco niezgodne z wzorcem, prędzej czy później powracano do wzorca. W takich warunkach mogła się rozwijać ludzka inicjatywa i przedsiębiorczość, przyrastać bogactwo i rozlewać się wśród społeczeństwa w miarę jednolicie.

Warunkiem niezbędnym takich porządków jest pluralizm w różnych znaczeniach. Pluralizm poglądów, rozwiązań, pomysłów, ośrodków władzy. Jednak ten pluralizm nie może być absolutny, bo zamienia się w anarchię. Musi być jakiś czynnik jednoczący i porządkujący, i takie mechanizmy niegdyś na Zachodzie istniały... Od czego więc zależy ten porządek? Od kultury, czyli tego, co ludzie mają w głowach. Kultura to wierzenia, przekonania i normy postępowania, wpływające na motywację ludzi do działań lub zaniechań. Kultura Zachodu spoczywa na trzech filarach – grecka filozofia, rzymskie prawo i chrześcijańska religia. Z tych filarów można natomiast wysnuć normy postępowania, które uczyniły Zachód tym, czym był do niedawna.

Autor pisze o tym w czasie przeszłym gdyż: „te ustawienia na Zachodzie wygasły lub są w trakcie wygaszania. Zachód odszedł od swoich własnych zasad, a zaczęło się to od stopniowej apostazji od chrześcijaństwa. Potem kolejno odpadał rozum, dojrzałość i etos pracy. Jesteśmy obecnie w momencie, w którym funkcjonują jeszcze pozostałości oryginalnej kultury Zachodu, natomiast młode pokolenie jest już niemal kompletnie oderwane od wszystkiego, poza własnymi emocjami, popędami, instynktami i dobrostanem”.

„Bezrefleksyjne tkwienie Polski w patologicznym związku z Zachodem naraża Polaków na działania wojenne, zubożenie, głęboki kryzys w każdej dziedzinie, upadek państwa, utratę własności, zanik narodu, depopulację, wymianę ludności. Polacy muszą zrozumieć, że nasze przywiązanie do łacińskiej kultury Zachodu nie jest podzielane przez tych ludzi, do których chcemy dołączyć, ponieważ oni do tej kultury nie należą i nie chcą należeć. Polacy próbują zasłużyć na uznanie Zachodu, tymczasem Zachód nie jest już Zachodem, tylko swoją własną wydmuszką, efektowną fasadą, kryjącą zgniliznę i upadek. Nie rozumieją też poczciwi, naiwni Polacy, jak łatwo jest dziś podbić Europę, z prostego powodu – braku obrońców. Uwaga ta dotyczy również Polski. Polacy powinni więc zadać sobie rozsądne pytanie, czy chcą wiązać się z polityką tego obszaru”.

Myślę, że ta garść refleksji powinna nam towarzyszyć w kończącym się roku, by w przyszłym działać lepiej i mądrzej. Niech Rok Pański 2025 będzie rokiem przebudzenia dla polskiego narodu.


Zb.