W tym kontekście trudno nie odnieść się do okoliczności katastrofy rządowego TU-154M z 10 kwietnia 2010 roku, w której zginął Prezydent Polski Lech Kaczyński. Pierwsza analogia, która się nasuwa, to jednostka wojskowa w Twerze. Wszak kontrolerami lotu na lotnisku Siewiernyj w Smoleńsku dowodził pułkownik Nikołaj Krasnokucki, wyskoki oficer z tejże jednostki w Twerze.

Samolot Prigożyna Embraer Legacy 600 (EMBR3.SA), który rozbił się w obwodzie twerskim, był produkcji brazylijskiej. Brazylijskie Centrum Badań i Zapobiegania Wypadkom Lotniczym (CENIPA) oświadczyło, że w interesie poprawy bezpieczeństwa lotów gotowe jest uczestniczyć w śledztwie prowadzonym pod przewodnictwem Rosji. Ale Rosja odpowiedziała, że nie będzie badać katastrofy samolotu zgodnie z międzynarodowymi przepisami, ponieważ lot był lotem krajowym z Moskwy do Petersburga i nie podlega żadnym międzynarodowym przepisom.

Można doszukiwać się jakiś podobieństw między przebiegiem samej katastrofy i jej badaniem a tym, co się stało 10 kwietnia 2010 roku pod Smoleńskiem. Ale istotniejsze są różnice w zachowaniu ludzi, którzy wtedy, w roku 2010 byli w Polsce u władzy, a obecnie są w opozycji i to w dodatku totalnej. Dlaczego nikt z nich nie mówi teraz nic o warunkach atmosferycznych i zalegającej mgle, dlaczego totalna opozycja nie informuje o tym, że piloci byli źle wyszkoleni, a w kokpicie razem z nimi był pijany Utkin. Dlaczego stacja TVN nie podaje nieprawdziwej, ale jakże medialnej informacji o zarejestrowanych słowach pilota: jak nie wyląduję to mnie zabiją. Dlaczego Ewa Kopacz nie informuje, że „Najmniejszy skrawek, który został przebadany, najmniejszy szczątek, który został znaleziony na miejscu katastrofy, kiedy przekopywano z całą starannością ziemię na miejscu tego wypadku, na głębokości ponad jednego metra, i przesiewano ją w sposób szczególnie staranny - każdy znaleziony skrawek został przebadany genetycznie”. Dlaczego Tomasz Arabski i Ewa Kopacz nie wyjaśniają, że trumny ofiar tej katastrofy muszą być zalutowane i nie będą mogły być nigdy otwierane?

Dlaczego? Te pytania można mnożyć, można ułożyć długą ich listę. I zapytać: dlaczego? Może dlatego, że totalna opozycja nie widziała w Jewgieniju Prigożynie wroga, może raczej widziała potencjalnego wybawcę. Przecież jedyny program totalnej opozycji na „demokratyczne” przejęcie władzy to ulica i zagranica. Ulica już była 4 czerwca w Warszawie i w innych miastach administrowanych przez opozycyjnych kacyków. Przyszedł więc czas na zagranicę. I ta zagranica była już blisko, zaledwie kilka kilometrów od pozbawionej obrony Bramy Brzeskiej. Była tak blisko, że wszyscy zadawali sobie to samo pytanie, które zadawano w roku 1981 – wejdą czy nie wejdą?

Nie weszli. Póki co nie weszli. A tych siedmiu już na pewno nigdy nie wejdzie.