Stanowisko pojawiło się w odpowiedzi na trwającą w przestrzeni publicznej dyskusję na temat dopuszczalności aborcji w przypadku ryzyka pogorszenia zdrowia psychicznego kobiety w stanie błogosławionym.
Na pierwszy rzut oka aborcja może się wydawać jedyną drogą, aby ulżyć przeżywanemu cierpieniu, ale w rzeczywistości nią nie jest - piszą eksperci KEP. Przywrócenie zdrowia psychicznego odbywa się przy pomocy metod leczniczych, w szczególności terapii farmakologicznej, psychoterapii, psychoedukacji. Takie są standardy lecznicze. Aborcja nie należy do metod terapeutycznych stosowanych w leczeniu. Uśmiercenie dziecka nie może być uważane za środek do przywrócenia zdrowia kobiety. Taki akt nie mieści się w standardach leczniczych - czytamy w dalszej części dokumentu.
Eksperci KEP przestrzegają przed tym, co właśnie ma miejsce - wykorzystywaniem niejasnego określenia „zagrożenie dla zdrowia psychicznego matki” do tego, by wykonywać aborcje w jak największej ilości przypadków, także wtedy, gdy w oczywisty sposób mamy do czynienia z nadużyciem. Dokument przypomina także o syndromie poaborcyjnym, który jest prawdziwym problemem psychologicznym, i kładzie nacisk na konieczność uwzględnienia dwóch pacjentów - matki i dziecka - w całym procesie zarówno leczenia, jak i opieki nad brzemienną kobietą.
W sytuacji, gdy nie jest możliwe uratowanie obojga, dopuszczalne są działania ratujące matkę, choćby ich ubocznym, przewidywanym, ale niechcianym i niemożliwym do uniknięcia efektem była śmierć dziecka. W takim przypadku etycznie usprawiedliwiony jest wybór matki, która decyduje się ratować własne życie, aczkolwiek zawsze gdy to możliwe należy pozostawić jej możliwość dokonania aktu heroicznego, jakim byłoby poświęcenie własnego życia dla ratowania życia dziecka, jeśli miałoby ono szanse przeżycia - tłumaczą eksperci KEP.
Członkowie Zespołu Ekspertów zdecydowanie sprzeciwiają się próbie stworzenia nowej wykładni istniejącego prawa, zmierzającej do poszerzenia kryteriów, dopuszczających legalne pozbawienie życia nienarodzonego dziecka ze względu na przesłanki psychiatryczne, także dlatego, iż w praktyce oznaczałoby to ponowną legalizację aborcji na życzenie, w dodatku drogą niekonstytucyjnej, pozaustawowej manipulacji. Takie działanie jest sprzeczne z art. 39 Kodeksu Etyki Lekarskiej, który stanowi, że „Podejmując działania lekarskie u kobiety w ciąży lekarz równocześnie odpowiada za zdrowie i życie jej dziecka. Dlatego obowiązkiem lekarza są starania o zachowanie zdrowia i życia dziecka również przed jego urodzeniem”. Stawiałoby to także psychiatrów w sytuacji osób decydujących o śmierci nienarodzonego dziecka - czytamy w końcówce obszernego dokumentu.
Całość stanowiska dostępna
TUTAJ.
