Lech Jęczmyk urodził się 10 stycznia 1936 r. w Bydgoszczy.

W latach 1959-63 Lech Jęczmyk pracował w Polskim Instytucie Spraw Międzynarodowych, później został kierownikiem redakcji Wydawnictwa "Iskry". "To właśnie w tym okresie swojej aktywności (tj. do roku 1978, kiedy to został zwolniony z polecenia Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej) doprowadził do publikacji sześciu zbiorów opowiadań science fiction pt. "Kroki w nieznane", które walnie przyczyniły się do popularyzacji tej odmiany literatury na polskim gruncie" - przypomniał Przemysław Mazur.

 

Równolegle w innych wydawnictwach (m.in. w Państwowym Instytucie Wydawniczym) publikował przekłady powieści autorów uznawanych współcześnie za klasyków literatury amerykańskiej - m.in. "Paragraf 22" Josepha Hellera w roku 1975.

Od 1978 r. był kierownikiem działu literatury anglojęzycznej w Spółdzielni Wydawniczej "Czytelnik" - to dzięki niemu w tzw. "Serii z kosmonautą" ukazały się m.in. takie pozycje jak "Planeta śmierci" Harry’ego Harrisona, "Rycerze na rozdrożach" Kiryła Bułyczowa, "Słoneczna loteria" Philipa K. Dicka. A także: "Twarzą ku Ziemi" Macieja Parowskiego, "Cylinder van Troffa" Janusza Zajdla, "Wir pamięci" Edmunda Wnuka-Lipińskiego i "Senni zwycięzcy" Marka Oramusa. "Tym samym Lech Jęczmyk doprowadził do zaistnienia nurtu znanego jako fantastyka socjologiczna, jednego z najciekawszych zjawisk w polskiej literaturze XX wieku" - ocenił Mazur.

 

W latach 1981-84 działał w "Solidarności" Międzywydawniczej; od 1982 r. był autorem (ps. AZ, Adam lub Antoni Zajonc, Andrzej Zawada), redaktorem, kolporterem podziemnych czasopism: "BMW", "Wyzwolenie", "Vacat", "Sprawa".

 

W latach 1985-92 był - jak podaje Encyklopedia Solidarności - w Zarządzie Polskiej Partii Niepodległościowej. Niemal równocześnie, w latach 1984-92, kierował działem zagranicznym miesięcznika literackiego "Fantastyka", którego później był redaktorem naczelnym. Od 24 kwietnia 1982 r. był rozpracowywany przez Wydz. III-1 KS MO w ramach kwestionariusza ewidencyjnego krypt. Czytelnik.

 

W 2013 r. wydał książkę autobiograficzną pt. "Światło i dźwięk. Moje życie na różnych planetach". "W tych erudycyjnych, pisanych ze swadą i humorem tekstach zawarł on nierzadko gorzkie refleksje o kondycji współczesnej cywilizacji zachodniej i jej niepewnej przyszłości. Znać w nich jednak także nadzieję opartą na koncepcjach chrześcijańskich myślicieli, w tym zwłaszcza szczególnie przezeń cenionego Nikołaja Bierdiejewa. Autor błyskotliwych bon motów (m.in. +W starciu kapitalizmu z socjalizmem zwycięzcą okazał się feudalizm+)" - napisał Przemysław Mazur.

 

Lech Jęczmyk "wystąpił" też w komiksie - jako Paul Barley w serii "Funky Koval" Bogusława Polcha i Macieja Parowskiego.

 

Rozmawiając z PAP w 2018 r. - w rocznicę zamachu na prezydenta Johna F. Kennedy'ego - Jęczmyk przedstawił się jako "zdecydowany zwolennik" spiskowej teorii dziejów. Jego zdaniem polityczna poprawność "jest niczym innym jak cenzurą myśli".

 

A myślenie naprawdę nie boli. Nawet pobieżnie śledząc historię - i przy okazji myśląc - można łatwo dojść do wniosku, że więcej dziejowych zakrętów, przewrotów itp. jest wynikiem tajnych porozumień, spisków właśnie - wyjaśnił. Zdecydowanie mniej jakichkolwiek konkretnych i trwałych następstw przyniosły oficjalnie, w świetle mediów, podpisywane traktaty - dodał.

 

Weźmy choćby na przykład pakt Ribbentrop-Mołotow, którego oficjalne upowszechnione natychmiast zapisy głosiły o nieagresji pomiędzy Niemcami a Związkiem Sowieckim - wytrzymały niecałe dwa lata. Natomiast skutki towarzyszącego mu tajnego protokołu odczuwamy praktycznie do dzisiaj - podsumował.

 

Lech Jęczmyk zmarł w poniedziałek, 17 lipca, w Warszawie. Miał 87 lat.

----------------------------------------------------

za:

https://pch24.pl/tomasz-a-zak-lech-jeczmyk-i-ciag-dalszy/

 

Leszek jak mało kto widział świat jakim jest naprawdę. Zdawać by się mogło, że ta realnie osaczająca nas dystopia, wywiedziona z literackich czy filmowych wizji science-fiction  nie daje powodów do optymizmu. Leszek był jednak optymistą:

 

Trzeba przypomnieć, że zagłada jednej cywilizacji nie oznacza końca świata. Świat przeżył wiele upadków cywilizacji, przeżyje i ten. Będzie ten sam, ale inny.

 

„Nowe Średniowiecze” to tytuł zbioru felietonów Lecha Jęczmyka wydanych w 2013 roku; to również jego koncept na naszą dobrą przyszłość. Tak, chodzi o powrót do Średniowiecza, ale przede wszystkim taki, w którym znów o naszych życiowych wyborach będzie decydowała wiara w Boga.

 

Wierzę, że w okresie czekających ludzkość burzliwych przemian na placu boju pozostaną tradycyjne religie, i to w „twardym” wydaniu.

 

Leszek był optymistą, także gdy chodzi o Polskę. Oto jego literackie political fiction z podarowanej mi książki (rozdział „Oglądając się na minione pół wieku” i jego podrozdział pt. „Polska (wariant dla wierzących)”:

 

Po rozpadzie Unii i wycofaniu wojsk amerykańskich z Europy Polska stanęła wobec coraz bardziej szowinistycznych i wielkomocarstwowych Niemiec, co skłoniło ją do zwrócenia się w stronę Rosji i polityki wschodniej (…) Polska, wiedząca czego chce ii umiejąca walczyć o swoje interesy, zaczęła się liczyć w przeżywającym konwulsje świecie (…) Polska bez wahania zwróciła się ku mocnym jeszcze korzeniom chrześcijańskim, a sanktuaria w Licheniu i na Jasnej Górze stały się potężnymi ośrodkami, promieniującymi na całą Europę. Odrodzenie duchowe owocowało ożywieniem gospodarki, kultury i życia społecznego.

 

Pamiętam praktyczne uwagi Leszka, gdy chodzi o „ciąg dalszy”. Uważał, że zło przetrwają małe grupy, ale „zdrowe psychicznie”. To zdrowie widział tylko poprzez naszą obecność w tradycyjnej wierze chrześcijańskiej. Rozumiał sens działania poza systemem i bardzo go pochwalał., np. szkolnictwo domowe, domowy teatr, ale również niszowe rolnictwo czy hodowlę. Był cierpliwy w tłumaczeniu, o co chodzi i w oczekiwaniu na efekt. W końcu ten Mistrz był kiedyś mistrzem judo.