By Cię miłować, Panie, wcale mnie nie wzrusza

Niebo przez Ciebie szczodrze obiecane,

Ani mnie wzrusza piekło malowane,

By Cię nie obraziła grzechem moja dusza.

Ty mnie wzruszasz, Chryste, Twa męka mną porusza,

Przybity na krzyżu, skronie krwią spłakane,

Wzruszają mnie rany w Twym ciele zadane.

Burzą i zniewagi . I śmierć Twoja w katuszach.

Ty budzisz miłość we mnie i to tym sposobem,

Że kochałbym Cię, gdyby i nieba nie stało,

Lękałbym, gdyby piekła nie było za grobem.

Nie musisz mnie wysłuchać, by Cię miłowało

Serce – nie dla pożytku wielbi, aleć czuje,

Z  takąż mocą kochałbym jako dziś miłuję...

                                              Autor nieznany – Hiszpania,  XVI wiek

                                              Przełożył Marek Baterowicz  w 1993