Oczekiwaliśmy na Niego. Czekały pokolenia na tego, który na trzech stoi koronach, a sam bez korony, który wiedzie ogromy, na słowiańskiego Papieża. 

Czekaliśmy na każdą Jego pielgrzymkę wierząc, że teraz już wszystko się odmieni, na słowo, które wypowiadał z mocą i autorytetem następcy Piotra, na modlitwę skuteczną Biskupa Rzymu.

Oczekiwanie się spełniło. Jest spełnione, to znaczy: mamy  w Nim orędownika w niebie. Potwierdził to Ojciec Święty Franciszek w akcie kanonizacji, w którym każdy papież korzysta z przywileju nieomylności, ogłaszając uroczyście to, co obowiązuje wszystkich ochrzczonych.

 

 

Zlękły się Go piekielne moce. Tak bardzo, że w rocznicę objawień Matki Bożej w Fatimie, 13 maja 1981r. usiłowano Go zabić. Siostra Łucja przekazała opis złożonego zamachu na Ojca Świętego: ugodzono Go kulą z broni palnej i atakowano strzałami z łuków. Te strzały oszczerstw i złości były wypuszczane za Jego ziemskiego życia i aż do tej pory. Nieprzypadkowo grób Jana Pawła II znalazł się w kaplicy św. Sebastiana, męczennika przeszytego strzałami. Teraz, gdy Rosja nie przestaje rozszerzać swoich błędów i wielu ludzi ginie, co również znalazło się w fatimskich objawieniach, jesteśmy świadkami zmasowanego ataku apokaliptycznej Bestii: „Zatem otworzyła swe usta dla bluźnierstw przeciwko Bogu, by bluźnić Jego imieniu i Jego przybytkowi, i mieszkańcom nieba” (por. Ap 13, 6).

Matka Najświętsza w Fatimie zapewnia; „Na koniec moje Niepokalane serce zatryumfuje”.

 

Strzały zniewag i nienawiści skierowane przeciw św. Janowi Pawłowi II nie dotrą do nieba. Nie dosięgną Go „choćby na smokach wojska latające”. Kierunek tej agresji wskazuje, że święty Papież jest nadal groźny dla sił piekielnych. Boją się go wszyscy, którzy „wierzą i drżą” (por. Jk 2, 19). Za Jego potężnym wstawiennictwem możemy upraszać pomoc u Boga w najtrudniejszych sprawach. Święty Jan Paweł II broni nas, czyli Polski, Kościoła, ale także każdej osoby ludzkiej, o której godność tyle razy się upominał.

Te dni zmasowanego ataku wydają się prowokować do jakiejś reakcji. Rzeczywiście tak się dzieje. Przypominane są Jego zasługi, Jego niezwykła wielkość. Jak jeszcze oddać cześć Świętemu Papieżowi?

Przed kościołem św. Anny w Warszawie, 3 czerwca 1979r. Jan Paweł II zachęcał, aby modlić się do Ducha Świętego. Z ojcowską dobrocią przekazał radę, którą niegdyś otrzymał od swojego ojca. O skuteczności takiej modlitwy dobrze wiemy…

„Przybądź, Duchu Święty,

Spuść z niebiosów wzięty

Światła Twego strumień…”

 

 

 

Iza S.