Wizja przewiduje globalną strukturę edukacji, nakreśloną przez biurokratów ONZ, z własnymi wartościami, programem i celami dla całej ludzkości. Szczyt nie obejmował żadnych negocjacji państw członkowskich ONZ ani nie pozostawiał miejsca na zgłoszenie sprzeciwów. Tak więc nowa wizja edukacji nie została osiągnięta wspólnie ani w drodze jakiegokolwiek oficjalnego konsensusu! Szczyt był raczej spotkaniem przedstawicieli państw i środowisk o podobnych poglądach, którzy formułowali swoje cele pod sztandarem ONZ.

Sekretarz Generalny opisał to spotkanie nie jako szczyt techniczny, ale polityczny. – Jest to część naszej wspólnej agendy, inicjatywy ONZ na rzecz globalnej współpracy poprzez „inkluzywny, połączony w sieć i skuteczny multilateralizm – oświadczył. W języku laika jest to synonim nowego ładu globalnego, który ma być egzekwowany przez światowych przywódców dla wszystkich społeczeństw. Edukacja musi zmienić swoje cele, aby przygotować wszystkich uczniów… do promowania praw człowieka, sprawiedliwości społecznej, solidarności i szacunku dla różnorodności.

Sekretarz Generalny stwierdził, że istniejące systemy i cele edukacji muszą wyjść poza wąski i przestarzały zestaw mierników osiągnięć uczniów i skierować się ku całościowemu rozwojowi ucznia przez całe życie. Rzeczownik uczeń został zastąpiony wyrażeniem uczący się, aby podkreślić przewidywany proces uczenia się przez całe życie, oparty na standardach instytucjonalnych i kształtowaniu tożsamości indywidualnej i społecznej.

Globalny program powszechnej reorientacji edukacji z wyposażenia w podstawowe umiejętności i zrozumienie potrzebne do rozkwitu we własnej karierze i ścieżce społecznej zostaje przekierunkowany na wyraźny zestaw celów i zbiorową przyszłość: zmianę klimatu i anty-uprzedzenia. W rzeczywistości transformacja edukacji jest filozoficzną i etyczną przebudową rozumienia osoby ludzkiej, redefinicją środków i celów.

Ważne jest, aby zauważyć działania biurokracji ONZ, która rości sobie prawo do określenia celów ludzkości, definiowania praw człowieka oraz zakresu czego się naucza i dlaczego. Cel edukacji przesuwa się z kształtowania indywidualnych umiejętności i cnót do niejednoznacznego ludzkiego kolektywu, przy jednoczesnym odrzucaniu różnic kulturowych i ideologicznych jako zagrożenia dla rozwoju ludzkości i nowych globalnych zobowiązań.

Według szczytu edukacja jest ukierunkowana na nauczanie uczenia się, uczenie się wspólnego życia oraz uczenie się działania bycia. W uczeniu się wspólnego życia edukacja staje się środkiem zaszczepiania pluralizmu etycznego i subiektywizmu pozbawionego różnorodności myśli czy osobistych przekonań. Osiąga się to poprzez edukację na rzecz równości, integracji i niedyskryminacji, a także programy nauczania zmieniające płeć, które obejmują kompleksową edukację seksualną i pomagają zwalczać uprzedzenia, normy lub stereotypy związane z płcią.

Kompleksowa edukacja seksualna (CSE) opisuje instytucjonalną i społeczną formację poznawczych, emocjonalnych, fizycznych i społecznych aspektów seksualności, począwszy od wczesnego rozwoju dziecka do dorosłości. Programy CSE wprowadzają homoseksualizm, transpłciowość, masturbację, eksperymenty seksualne i płynną tożsamość płciową, począwszy od wieku 0 - 4 lat.

W celu wyeliminowania obyczajów sprzecznych z poglądami na temat seksualności człowieka, które przekazują rodzice i lokalna kultura, kładzie się nacisk na wymóg edukacji przedszkolnej, polegający na jak najwcześniejszym odbieraniu dzieci od rodziców do szkół i umieszczaniu ich w środowisku instytucjonalnym.

W listopadzie 2022 roku UNESCO zorganizowało w Uzbekistanie Światową Konferencję na temat Wczesnej Opieki i Rozwoju. Konferencja potwierdziła założenie, że nauka zaczyna się od urodzenia i potwierdziła prawo każdego małego dziecka do wysokiej jakości opieki i edukacji od urodzenia, wzywając państwa członkowskie UNESCO do promowania polityki na rzecz większej liczby zapisów instytucjonalnych do edukacji przedszkolnej w moralistycznym języku praw człowieka. UNESCO stara się zwiększyć zależność od zinstytucjonalizowanej opieki nad dziećmi jako ostatecznego dostawcy fizycznego, społecznego i emocjonalnego dobrostanu.

Wzrost liczby zapisów do ośrodków opieki nad dziećmi jest przedstawiany jako poprawa zasobów dla rodziców. Zapisy do przedszkoli są również traktowane jako podstawowy środek edukacji zmieniającej płeć, która umożliwia uczniom badanie, kwestionowanie i zmianę szkodliwych norm związanych z płcią i przemocą ze względu na płeć oraz brakiem równowagi sił, czego nauczyli się w domu.

W celu zwalczania tzw. szkodliwych normy kulturowych, których po raz pierwszy nauczają bezpośrednio lub pośrednio rodzice, szczyt UNESCO twierdzi, że edukacja antydyskryminacyjna musi zaczynać się od edukacji przedszkolnej, ponieważ dzieci wcześnie internalizują normy płciowe, stereotypy i tożsamości, ograniczając zrozumienie ich możliwości.

Program stworzenia globalnej edukacji przeciwko tzw. uprzedzeniom ma na celu przeciwdziałanie naturalnie występującej edukacji domowej i zastąpienie jej edukacją państwową; stosowanie przekształconej edukacji ostatecznie jest konkurującą strukturą wartości w przeciwieństwie do przekazywanych przez rodziców w krytycznych latach formacyjnych dziecka.

We wszystkich agencjach ONZ twierdzi, że binarność mężczyzny i kobiety, ilustrowana przez większość rodziców, wraz z tradycyjnymi kulturowymi wartościami rodzinnymi, jest szkodliwa i że właściwe wartości, oderwane od jakichkolwiek religijnych korzeni kulturowych, muszą być zakorzeniane poza domem.

Szerokie twierdzenia szczytu zakładają pierwszeństwo państwa w zakresie edukacji dzieci, w bezpośredniej sprzeczności z Powszechną Deklaracją Praw Człowieka, która stwierdza: rodzice mają pierwszeństwo w wyborze rodzaju edukacji, która ma być zapewniona ich dzieciom.

Uczenie się, jak działać i uczenie się, jak być – wymaga ponownego zdefiniowania ekonomicznych, społecznych i wspólnotowych aspektów społeczeństwa, koncentrując się na umiejętnościach cyfrowych oraz uczeniu się społecznym i emocjonalnym, jednocześnie nauczając uczących się zdrowego życia, przeżywania go w pełni i dobrze, zgodnie z tymi standardami.

ONZ wzywa także pracodawców i instytucje szkolnictwa wyższego do zintegrowania nowego zestawu polityk kwalifikacyjnych w celu uznania umiejętności, doświadczenia zawodowego i wiedzy między systemami, przez całe życie i poza systemami edukacji formalnej oraz dąży do połączenia umiejętności cyfrowych dla nauczycieli i uczniów ze zwiększonymi zestawami danych, aby śledzić nowe cele edukacyjne.

Cel ten wymaga zastosowania metody zbierania danych poprzez edukację, przekształcania umiejętności jakościowych w zbiory danych ilościowych, zmiany kwalifikacji dla szkolnictwa wyższego i zatrudniania w standardowym systemie etycznym opartym na zasługach.

W celu wdrożenia nowego systemu wartości, zaproponowanego na szczycie ONZ, potrzebne są zlokalizowane i obowiązkowe programy nauczania. Jest to tzw. podejście do społecznego i emocjonalnego uczenia się (SEL). Na czele tej metodologii stoi Collaborative for Academic, Social, and Emotional Learning (CASEL), który definiuje SEL jako, Proces, dzięki któremu wszyscy młodzi ludzie i dorośli nabywają i stosują posiadaną wiedzę, umiejętności i postawy potrzebne do rozwijania zdrowej tożsamości, zarządzania emocjami i osiągania celów osobistych i zbiorowych, odczuwania i okazywania empatii innym, nawiązywania i utrzymywania wspierających relacji oraz podejmowania odpowiedzialnych i troskliwych decyzji.

Programy uczenia się emocjonalnego zostały przyjęte przez UNESCO, które promuje SEL jako główny sposób realizacji swojego programu edukacyjnego oraz Celów Zrównoważonego Rozwoju (SDG), globalnego schematu rozwoju ONZ do 2030 roku. UNICEF i WHO również promują integrację SEL, publikując przewodniki dla nauczycieli do wykorzystywania w różnych państwach członkowskich ONZ.

Nowa koncepcja edukacji ONZ proponuje zmianę instytucji edukacyjnych uzupełniających takie źródła, jak rodzina, instytucje religijne i kulturowe, co ma zasadniczo wpłynąć na inżynierię całej osoby ludzkiej, poczucie jej tożsamości, wyznawanych wartości, znaczenia, i ukierunkowanie życia.

Dwadzieścia dziewięć stanów USA już skodyfikowało standardy wdrażania i osiągnięć SEL, począwszy od edukacji przedszkolnej po szkołę średnią. Konserwatywny sprzeciw rodziców wobec programów nauczania SEL zwrócił uwagę na wagę tego zagadnienia, przedstawiając SEL jako konia trojańskiego dla krytycznej teorii rasy, płci i seksualności w toczonej obecnie wojnie kulturowej.

Zaktualizowany SEL obejmuje edukację na temat powiązanych ze sobą dziedzictw ucisku rasowego i klasowego w Stanach Zjednoczonych i na całym świecie oraz wykorzystuje własne ramy moralne do potępienia dominujących norm kulturowych w USA [które] promują materializm lub zachłanny indywidualizm, orientację związaną z… nieetycznym zachowaniem.

CASEL współpracuje również z gigantem aborcyjnym Planned Parenthood w zakresie kompleksowego programowania edukacji seksualnej, szkolenia nauczycieli i zachęcania uczniów do bycia aktywistami praw seksualnych w szkołach i poza nimi.

W programie SEL uczniowie ósmej klasy (w wieku 13-14 lat) uczą się, jak zostać działaczami na rzecz sprawiedliwości społecznej, aby wybrać strategię przełomu… rzucania wyzwań i zmieniania postaw, przekonań, tradycji lub praktyk, które sprawiają, że zastraszanie i nękanie jest społecznie akceptowane.

Język ten jest używany przez agencje ONZ w kontekście edukacyjnym i zdrowotnym, w szczególności w celu obrony i wpajania młodzieży kontrowersyjnych ideologii seksualnych oraz akceptacji i promowania aborcji jako prawa człowieka.

Zbieranie wrażliwych danych w protokołach SEL jest inwazyjne i wszechogarniające, a celem agencji ONZ jest ilościowe określenie wyuczonych zachowań w oparciu o bazy danych do szerszego wykorzystywania poza środowiskiem edukacyjnym.

Po wyśledzeniu uczniów i szkół dane dotyczące inteligencji społecznej i emocjonalnej uczniów mają być gromadzone i integrowane w państwowych systemach danych P-20, które gromadzą informacje od wieku przedszkolnego do 20 lat. Zawierają one dane osobowe, cechy demograficzne, uczestnictwo w programach SEL i innych, czynniki gotowości do podjęcia nauki na studiach, a także poziom realizacji SEL w szkołach, co może to być udostępniane uniwersytetom, korporacjom i pracodawcom w celu określenia idealnych kandydatów do zatrudnienia lub kandydatów na studentów, oznaczając przejście od konkretnych umiejętności i zadowalających ocen do ilościowych i punktowanych umiejętności społecznych do dalszej perspektywy edukacyjnej lub zawodowej.

Kampania Gates Foundation Data Quality i organizacje Bush's Chiefs for Change naciskają na ustawodawców, aby powiązali dane na poziomie uczniów między agencjami edukacyjnymi i pracowniczymi za pośrednictwem systemu P-20, prosząc Kongres USA o uchylenie zakazu używania federalnej bazy danych studentów.

Ścieżka Działania 1 Szczytu Transformacji Edukacji wymienia natychmiastowe potrzeby postępu edukacyjnego, twierdząc, że pakiet niezbędny dla transformacji obejmuje… tworzenie, rozpowszechnianie i wykorzystywanie wysokiej jakości danych.

Jeżeli globalna wizja ONZ dotycząca wdrożenia SEL zostanie osiągnięta, spowoduje to poważne problemy dotyczące ochrony swobód religijnych, prywatności i autonomii obywateli. Połączenie programów SEL i wysiłków na rzecz cyfryzacji sprawia, że edukacja staje się narzędziem optymalizacyjnym do przekształcania uczniów w zgodny kapitał ludzki.

W dokumencie dotyczącym zawodu nauczyciela, szczyt ONZ Transforming Education stwierdza: Rola nauczycieli również rozszerzyła się od dostawców wiedzy do wytwórców wiedzy i twórców sensu złożonych rzeczywistości. W związku z tym rozwój zawodowy nauczycieli musi obejmować takie tematy, jak zdrowie, pedagogika, zmiany płci i nauczanie na rzecz klimatu, zrównoważonego rozwoju, globalnego obywatelstwa i umiejętności XXI wieku. Centralne skupienie się na globalnym obywatelstwie, integracji, relacjach i globalnej sprawiedliwości przyczynia się i wzmacnia światopogląd zmniejszonego ja, pomimo jego programowego nauczania.

W publikacji UNESCO SEL for SDG jednostki nie są nazywane osobami ani ludźmi, ale agentami rozwoju, w podstępnym kontraście do pozornie zorientowanego na osobę języka studentów i młodych ludzi w materiałach SEL i dokumentach edukacyjnych ONZ.

Ostateczne dążenie ONZ do nauczania taktyk społecznych i emocjonalnych oraz odporności emocjonalnej jest przedstawiane jako sposób na osiągnięcie celów zrównoważonego rozwoju. Jednak ONZ pragnie pozbawić społeczeństwa możliwości krótkoterminowego osiągania ich celów i wymaga, aby jednostki, uwarunkowane poprzez edukację SEL, współpracowały zgodnie z wizją ONZ w przyszłości.

Ta nowa wizja ONZ, dotycząca globalnego rozwoju, ma na celu wykorzystanie edukacji, aby włączyć młodych ludzi do ogromnego globalnego kolektywu, w tym poprzez poświęcenie ich indywidualnych aspiracji lub wygód, w imię zrównoważonego rozwoju i troski o klimat.

Jednocześnie ramy te są wykorzystywane do promowania radykalnego indywidualizmu i autonomii, szczególnie w odniesieniu do zdolności reprodukcyjnych kobiet i zdolności do angażowania się w gospodarkę formalną oraz dostępu dzieci do informacji i usług – zwłaszcza usług związanych ze zdrowiem seksualnym i reprodukcyjnym — bez wiedzy i zgody rodziców.

Instytucja rodziny, która poprzedza jakąkolwiek formę szerszego rządu, w tym instytucji międzynarodowych i jest określana w Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka jako naturalna i podstawowa grupa społeczna, jest największą przeszkodą zarówno dla radykalnego indywidualizmu, jak i radykalnego kolektywizmu . Nic więc dziwnego, że polityka ONZ nieustannie dąży do atakowania i podważania więzi rodzinnych.

Podkreślanie i ochrona praw rodziców do edukacji ich dzieci oraz zaszczepianie szlachetnych umiejętności i wartości emocjonalnych, wraz z wysiłkami społeczności lokalnej, to najskuteczniejszy i najbezpieczniejszy sposób tworzenia wolnych społeczeństw.

Źródło: : Human Life International - Polski serwis pro-life