KWATERA "Ł"

Na granicy śwatów, żywych i umarłych
Leży tu "Łączka" pod cmentarza murami
Nie ma niej kwiatów i traw zielonych
Przebita jak cierniem, zdrajców grobami

Pod ziemią jednak kwitną polskie kwiaty
Wpół trupobiałe a wpół krwią czerwone
Zasiane z ostatnich łez, tych co przed laty
Oddali swe życie w sowieckim pogromie

Bezimienne, czarne doły jak rany bolące
Otwierają się tak nabrzmiałe w czekaniu
Zwracają wam żywym, szkielety śpiące
Czaszki zastygłe w bezgłośnym wołaniu

Polsko! do ciebie miłość nie będzie zabita
Idę do Boga, w niewoli życie rzecz marna
Nagle głowa od kuli jak róża rozkwita
Moje oczy i usta wypełnia ziemia czarna

Gdy umrze wasza wiara w wolną Ojczyznę
Dłonie swe włóżcie w nasze rany, potomni
Bóg niech zatrze bolesną na honorze bliznę
Żołnierze nie wyklęci, na wieki Niezłomni!

Janusz Daniluk

1 marca 2015r.