J. Dobrzyńska: Jak ukraść społeczeństwu rozum. Rewolucja oświatowo- społeczna. Cz.2
data:22 stycznia 2023     Redaktor: Anna

System edukacji w Polsce wkracza obecnie w zmianę najpoważniejszą – nie w kolejną z reform, ale w rewolucję oświatowo-społeczną o zasięgu globalnym.

Projekt przeobrażeń globalnych zapoczątkowała w 1994 roku Konferencja w Salamance, pod auspicjami UNESCO. Dotyczył on, zdawałoby się rzeczy pobocznej, wsparcia dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, a w szczególności dzieci niepełnosprawnych. Uznano, że wszystkie dzieci, bez względu na indywidualne różnice czy trudności, powinny mieć odtąd dostęp do zwykłych, masowych szkół w ramach prawa do nauki, a każda placówka edukacyjna winna stać się „szkołą dla wszystkich”. Pod Deklaracją z Salamanki złożyli podpisy przedstawiciele 92 państw. Sygnatariusze zwrócili się ponadto do społeczności międzynarodowej, a w głównej mierze do przedstawicieli takich instytucji jak ONZ, UNESCO, ILO, UNICEF oraz organizacji pozarządowych mających wpływ na kształt systemu edukacji, o poparcie projektu zawartego w deklaracji i zwiększenie wysiłków na rzecz wdrożenia go w życie.
Od czasu Konferencji w Salamance założenia projektu rozwijane są i dopracowywane w świecie, pod nazwą edukacja włączająca (z angielskiego inkluzyjna). Dzieje się to na trzech płaszczyznach politycznych:
 na płaszczyźnie globalnej, jako strategia Agendy ONZ na rzecz Zrównoważonego Rozwoju 2030, Cel 4: Zapewnić wszystkim edukację włączającą na wysokim poziomie i promować uczenie się przez całe życie;
 na obszarze Europy, za pośrednictwem Europejskiej Agencji ds. Specjalnych Potrzeb i Edukacji Włączającej,
 w państwach narodowych, w tym w Polsce.
W ujęciu politycznym edukacja włączająca jest zatem domykaną w horyzoncie czasowym 2030 roku ponadnarodową strategią przekształcania szkolnictw narodowych. Wobec wymienionych wyżej podmiotów polskie władze podejmują zobowiązania realizacyjne wdrażania polityki edukacji włączającej, rozliczają środki finansowe otrzymane na realizację zadań i zdają sprawozdania z osiągania pośrednich celów realizacyjnych. Niełatwo dociec, jak mogło dojść do tak dużego podporządkowania polskiej polityki oświatowej organizacjom ponadnarodowym w sytuacji, gdy żaden traktat nas do tego nie przymuszał.
Polski program edukacji włączającej o nazwie Edukacja dla wszystkich stanowi adaptację wskazań organizacji ponadnarodowych. Przedstawiony został przed dwoma laty przez Pełnomocnika Rządu ds. Wdrażania Edukacji Włączającej, minister Marzenę Machałek. Tytuł brzmi przyjaźnie i na pozór zdaje się nie mieć z reformowaniem nic wspólnego. Przypadek to, czy usypiający czujność fortel? – Przygotowany i stopniowo wdrażany projekt to więcej niż reforma, to rewolucja oświatowa o nieznanej wcześniej skali przeobrażeń społecznych, zmieniająca podstawową funkcję szkoły z nauczającej na inkluzyjną i zapoczątkowująca tworzenie inkluzyjnego społeczeństwa. Opisywana jest w zachodnich źródłach jako nowa filozofia myślenia o edukacji, wymagająca zmiany postaw i wartości przez wszystkich uczestników szkolnych wspólnot – nauczycieli, uczniów, pracowników oświaty i rodziców.

Jolanta Dobrzyńska: Jak ukraść społeczeństwu rozum
Źródło: ARCANA nr 168, Kraków (6/2022)
Zobacz równiez:





Informujemy, iż w celu optymalizacji treści na stronie, dostosowania ich do potrzeb użytkownika, jak również dla celów reklamowych i statystycznych korzystamy z informacji zapisanych w plikach cookies na urządzeniach końcowych użytkowników. Pliki cookies można kontrolować w ustawieniach przeglądarki internetowej. Korzystając z naszej strony, bez zmiany ustawień w przeglądarce internetowej oznacza, iż użytkownik akceptuje politykę stosowania plików cookies, opisaną w Polityce prywatności.