PODPISZ - PETYCJE SPRZECIWU:
https://twojepetycje.pl/petycja/nie-dla-traktatu-pandemicznego-who/
https://www.petycjeonline.com/nie_dla_traktatu_who
Rada przyjęła decyzję o upoważnieniu do rozpoczęcia negocjacji dotyczących umowy międzynarodowej w sprawie zapobiegania pandemiom oraz gotowości i reagowania na nie. Decyzja ta umożliwia również wynegocjowanie uzupełniających poprawek do Międzynarodowych przepisów zdrowotnych.
Pandemia Covid-19 pokazała, jak ważna jest współpraca międzynarodowa w walce z globalnymi zagrożeniami dla zdrowia ludzi. Ten nowy instrument międzynarodowy jest zatem niezbędny, by umożliwić nam lepsze reagowanie na wypadek kolejnej pandemii. Społeczność międzynarodowa musi współpracować, aby zapewnić równy dostęp do szczepionek i produktów leczniczych, zagwarantować terminową wymianę danych i informacji oraz zająć się powiązaniami między zdrowiem ludzi, zwierząt i środowiska.
Olivier Véran, minister solidarności i zdrowia
Na mocy wspomnianej decyzji Komisja jest upoważniona, w kwestiach wchodzących w zakres kompetencji Unii, by wynegocjować umowę międzynarodową w sprawie zapobiegania pandemiom oraz gotowości i reagowania na nie. Cele i zasady umowy nakreślono w wytycznych negocjacyjnych załączonych do decyzji. W stosownych przypadkach, w zależności od przebiegu negocjacji, wytyczne te mogą zostać zmienione lub doprecyzowane.
Pandemia Covid-19 uwypukliła potrzebę zwiększonej gotowości i ściślejszej współpracy na szczeblu globalnym. Dzięki usprawnionej współpracy między ośrodkami badawczymi na całym świecie i lepszej koordynacji finansowania międzynarodowego można by lepiej monitorować ryzyko i dzielić się wiedzą na temat nowych chorób zakaźnych. Globalne koordynowanie gromadzenia zapasów mogłoby zapewnić krajom dostęp do podstawowych dostaw. Umowa antypandemiczna mogłaby również doprowadzić do stworzenia lepszych mechanizmów reagowania i rozwiązać problem nierówności w dostępie do szczepionek, leków i diagnostyki.
1 grudnia 2021 r. członkowie Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) porozumieli się co do rozpoczęcia procesu redagowania i negocjowania konwencji, umowy lub innego międzynarodowego instrumentu na podstawie konstytucji Światowej Organizacji Zdrowia, by poprawić profilaktykę, gotowość i reakcję pandemiczną.
Przyjęcie międzynarodowego traktatu antypandemicznego jako pierwszy zaproponował przewodniczący Rady Europejskiej Charles Michel podczas Paris Peace Forum w listopadzie 2020 r. Ten apel o międzynarodowy traktat antypandemiczny powtórzyli również przywódcy grupy G-7 w oświadczeniu z 19 lutego 2021 r.
Podczas szczytu Rady Europejskiej 25 lutego 2021 r. unijni przywódcy podkreślili, że potrzebna jest globalna, wielostronna współpraca, by reagować na obecne i przyszłe zagrożenia zdrowotne. Uzgodnili też, że będą pracować nad międzynarodowym traktatem antypandemicznym na forum WHO i działać na rzecz poprawy globalnego bezpieczeństwa zdrowotnego.
Po decyzji Światowego Zgromadzenia Zdrowia z 1 grudnia 2021 r. pierwsze posiedzenie międzyrządowego zespołu negocjacyjnego odbyło się 24 lutego 2022 r. Służyło uzgodnieniu metod pracy i harmonogramów. Kolejne posiedzenie zespołu zostanie zwołane przed 1 sierpnia 2022 r. w celu omówienia postępów w pracach nad projektem roboczym. Następnie, podczas 76 sesji Światowego Zgromadzenia Zdrowia w 2023 r., zespół przedstawi sprawozdanie z postępów prac, tak by instrument można było przyjąć do 2024 r.
Propozycja zawarcia międzynarodowego instrumentu o profilaktyce, gotowości i reakcji pandemicznej ma wymiar zbiorowej solidarności, w duchu zasad sprawiedliwości, inkluzywności i przejrzystości.
Ani poszczególne rządy, ani światowa społeczność nie są w stanie całkowicie zapobiec pandemiom. Jednak międzynarodowa społeczność musi być o wiele lepiej przygotowana na ewentualność ich wystąpienia i sprawniej koordynować swoje działania w całym cyklu wykrywania, alarmowania i reagowania.
W instrumencie miałyby zostać określone cele i podstawowe zasady, które pozwoliłyby zorganizować wspólną, konieczną walkę z pandemiami.
Międzynarodowa konwencja, umowa lub inny międzynarodowy instrument antypandemiczny wspierałby i eksponował:
Co więcej taki instrument mógłby pogłębić międzynarodową współpracę w wielu ważnych dziedzinach, takich jak obserwowanie, ostrzeganie i reagowanie, oraz zwiększyć społeczne zaufanie do międzynarodowego systemu zdrowotnego.
Monitorowanie ryzyka, a w szczególności wymiana wiedzy na temat nowych chorób zakaźnych przenoszonych ze zwierząt na ludzi, to klucz do zapobiegania przyszłym pandemiom.
W tym celu można by:
Gdyby wprowadzić więcej poziomów alarmowych proporcjonalnych do stopnia zagrożenia zdrowotnego, można by dokładniej informować o zagrożeniach dla zdrowia publicznego. To zwiększyłoby przejrzystość i zasadność obostrzeń oraz innych środków ochrony zdrowia.
Technologie cyfrowe, innowacyjne narzędzia gromadzenia i wymiany danych oraz analityka predykcyjna mogą ułatwić komunikację w czasie rzeczywistym i wczesne ostrzeganie, które z kolei umożliwią szybszą reakcję.
Jak okazało się podczas pandemii Covid-19, globalne łańcuchy dostaw i systemy logistyczne muszą być odporniejsze, żeby radzić sobie z globalnymi zagrożeniami zdrowotnymi. Wszystkie kraje powinny mieć nieprzerwany dostęp do podstawowych artykułów medycznych, leków i sprzętu z całego świata.
Globalna koordynacja skutecznego gromadzenia zapasów może również ułatwić reagowanie na pandemię. Zdolność do dystrybucji sprzętu medycznego i wysyłania wysoko wykwalifikowanych międzynarodowych zespołów medycznych byłaby istotnym krokiem naprzód w zapewnianiu globalnego bezpieczeństwa zdrowotnego.
Pandemia Covid-19 pokazała, jak niezwykle istotna jest szybka mobilizacja środowiska naukowego, podobnie jak zdolność przemysłu do nagłego zwiększenia zdolności produkcyjnych.
Globalnie koordynowane podejście do odkrywania, opracowywania i dostarczania skutecznych i bezpiecznych rozwiązań medycznych, takich jak szczepionki, leki, diagnostyka i sprzęt ochronny, przyniosłoby korzyści w dziedzinie zbiorowego bezpieczeństwa zdrowotnego.
Udostępnianie patogenów, próbek materiału biologicznego i danych genomowych oraz opracowywanie na czas rozwiązań medycznych (szczepionek, leczenia i diagnostyki) mają ogromne znaczenie dla zwiększania globalnej gotowości na wypadek pandemii.
Nierówności w dostępie do szczepionek, leków i diagnostyki mogą sprawić, że pandemie będą się przedłużały, a ich koszt dla życia i zdrowia ludzkiego będzie jeszcze wyższy. Skutki tych nierówności odczują też społeczeństwa i gospodarki.
Traktat ma uwzględniać doświadczenia ze stosowania akceleratora dostępu do narzędzi walki z Covid-19 (ACT-A), programu COVAX i innych zbiorowych instrumentów opracowanych od wybuchu pandemii Covid-19. Dzięki temu reagowanie na globalne potrzeby w razie kolejnych pandemii byłoby bardziej wyrównane.
Odporność krajowych publicznych systemów opieki zdrowotnej jest kluczowym elementem walki z pandemią. Poszczególne państwa muszą być w stanie polegać na swoich systemach, aby skutecznie reagować w przypadku wybuchu pandemii. Pomógłby w tym solidniejszy mechanizm raportowania przez poszczególne kraje. Przydatne byłoby również powszechniejsze korzystanie ze wspólnych ocen zewnętrznych i ulepszenie działań następczych.
Traktat zwiększyłby przejrzystość, rozliczalność i współodpowiedzialność w międzynarodowym systemie.
Ponadto przygotowałby grunt pod lepszą komunikację i lepsze informowanie obywateli. Przekazywanie błędnych informacji podważa zaufanie społeczne i może też osłabić reakcję na zagrożenia dla zdrowia publicznego. Aby odzyskać zaufanie obywateli, należy przewidzieć konkretne kroki, by usprawnić przepływ wiarygodnych, dokładnych informacji, a także globalnie przeciwdziałać dezinformacji.