Zakończył się roku liturgiczny; warto pomyśleć, jak wykorzystaliśmy ten rok? Czy w tym roku wzrastaliśmy w miłości, czy pomniejszyły się nasze lęki, czy też przeciwnie - nasze lęki wzrosły w tym czasie?

 

Warto przypomnieć sobie ważne momenty roku liturgicznego i nasz w nich udział. Czy potrafiliśmy zaufać Bogu i uczcić Go w tych ważnych, ustanowionych przez Kościół, świętach. Czy było coś, co nas wystraszyło i z obawy przed utratą zdrowia pozostaliśmy w domu? Pan Bóg podarował nam ten rok, skoro dotrwaliśmy aż do teraz; daje nam szansę, by w kolejnym okazać Mu zaufanie. Bowiem bardziej trzeba słuchać Boga niż ludzi, którzy zatracili perspektywę życia wiecznego.

 

Dzięki organiście p. Jackowi, mogę słuchać w ostatnim tygodniu roku kościelnego sekwencję Dies irae. Części tej sekwencji stanowią opcjonalne hymny Liturgii godzin w ostatnim tygodniu roku liturgicznego, który w tym czasie koncentruje się na paruzji Chrystusa. Warto w takiej perspektywie spoglądać na własne życie i w przyszłości stanięcie przed Sądem Bożym. Pamiętam z dzieciństwa, że „Dies irae” na mszy św. żałobnej czy w Dniu Zadusznych robiła wrażenie i wywoływała drżenie, mimo że nie rozumiałem słów. Ale kto dziś, poza p. Jackiem, gra i śpiewa tę pieśń? Może warto poszukać w internecie i posłuchać.

 

 

Pan Bóg dał nam kolejny czas Adwentu, by czuwać i oczekiwać. Czy go wykorzystamy, czy może szybko przeminie w ogólnym zgiełku i zabiegania? Świat, który odrzuca perspektywę wieczności, będzie robił wszystko, by człowieka odciągnąć od myślenia o sprawach nadprzyrodzonych. Jednym z tych mechanizmów to promocje handlowe tzw. black Friday. Wyzwala on niesamowite „parcie” na sklepy.

 

Black Friday, czyli totalne szaleństwo totalnej konsumpcji i totalnej komercji. Ks. prof. Piotr Roszak na pch24.pl w art. "Black Friday i herezja konsumpcjonizmu" uważa, że warto zadać pytanie: „być czy mieć?”. Jak katolik powinien na nie odpowiedzieć? I proponuje odpowiedź: Zdecydowanie BYĆ, ponieważ rzeczy materialne, które nas otaczają, służyć mają temu, abyśmy wydoskonalili się i otworzyli na łaskę Pana Boga. Wtedy dopiero same rzeczy nabiorą swojej wartości, bo one są ze względu na coś innego. Gdy pieniądz stanie się celem samym w sobie, a nie środkiem do celów, to jest to szkodliwe dla wszystkich, bo wtedy człowiek staje się „środkiem” dla pieniędzy, a nie odwrotnie. A to rodzi wszelkiego rodzaju niewolnictwa i urzeczowienie człowieka – niechybna konsekwencja prymatu „MIEĆ”.

 

I chociaż czasami motywacja udziału w tych promocjach może być dobra: kupić dla swoich bliskich coś za mniejszą cenę, bądź też coś, czego byśmy nie kupili gdyby nie było promocji. Z czasem jednak ta motywacja odchodzi w dal, a skupia się, by jak najwięcej okazji wykorzystać. I kupuje człowiek to, czego mu nie potrzeba. Dlatego trzeba trzymać się z dala od takich promocji i zachować wolność: nie muszę tego posiadać, a jeśli coś będzie potrzebne, tu kupię wtedy.

 

Czasami Matka Boża podaje człowiekowi proste środki materialne do nawrócenia. Dziś akurat jest rocznica objawień Matki Bożej w Paryżu prz rue du Bac. Od wielu lat świadectwa cudów i łask otrzymanych za wstawiennictwem Matki Bożej od Cudownego Medalika płyną nieprzerwanym strumieniem ze wszystkich stron świata. Medalik Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny został wykonany z polecenia Matki Bożej, jakie wyraziła podczas objawienia Katarzynie Labouré w 1830 roku w Paryżu. Maryja przekazała nam w tym maleńkim znaku wielką obietnicę swojej pomocy. Cudowny Medalik wkrótce po tym, jak został objawiony, wybito w 20 tys. egzemplarzy. Od razu dokonało się przez niego wiele znaków cudownej interwencji Matki Bożej. Podczas epidemii cholery w Paryżu siostry miłosierdzia rozdawały medaliki osobom, zwłaszcza dzieciom, którymi się opiekowały. Nikt z obdarowanych nie zachorował. Wielkim apostołem Cudownego Medalika był św. Maksymilian M. Kolbe. Warto nie zapominać o tej formie pobożności.

 

Dobrze jest też zaplanować sobie tak Adwent, by skupić się na oczekiwaniu na Boże Narodzenie; nie dać się „ciągnąć” tu i tam ze względu na jakieś atrakcje. O ile to możliwe, warto wcześniej zakupić prezenty dla najbliższych, by tego nie czynić gorączkowo w ostatniej chwili. Natomiast należy pomyśleć o rekolekcjach w Adwencie oraz o udziale w mszach św. roratnich. Warto podtrzymywać ten piękny polski zwyczaj. Statystyki pokazują, że szczególnie młodzi porzucają wiarę swoich rodziców; należy dać przykład właściwego oczekiwania.

 

I jeszcze chciałbym zachęcić do lektury przejmującego Listu do ludzi sztuki Michaela D. O’Briena na pch24.pl

Choć dedykowany jest artystom, to z pożytkiem duchowym będzie jego przeczytanie.

 

Zb.