Zbliża się okres wakacji: warto pomyśleć i zaplanować, w jaki sposób mogę zadbać o wzrost wiary swojej i bliskich. Niezależnie od tego, jak uda się nam zorganizować wyjazdy, pamiętajmy o zaplanowaniu łączności z Bogiem. Sprawdźmy, gdzie i w jakich godzinach jest sprawowana msza św. Może uda się nam uczestniczyć w niej nie tylko w niedzielę, ale również w zwykłe dni tygodnia. Może zaplanujmy i zabierzmy ze sobą budującą lekturę, którą być może odkładaliśmy w ciągu roku. Zaproponujmy też domownikom, stosownie do ich wieku i zainteresowań, odpowiednie pozycje książkowe. Gdy mamy trudność, może warto skorzystać z propozycji Piotra Podleckiego prezentowanych w audycjach: Dobre czytanie (pch24.tv, youtube).

Rodzice, których dzieci spędzają części wakacji poza domem, powinni sprawdzić, czy w czasie pobytu poza domem ich dzieci będą miały staranną opiekę mądrych wychowawców i czy będą miały możliwość uczestniczenia w niedzielnej Eucharystii. Obozy harcerskie, wakacyjne rekolekcje oazowe, to dla dzieci i młodzieży pożyteczna lekcja życia i samodzielności.

Jeśli będziemy gdzieś poza miejscem swego zamieszkania, to warto podpatrzeć dobre wzory pobożności, formy modlitwy. Warto też rozważyć sprawdzone formy: pielgrzymkę, rekolekcje. W czasie wakacji w wielu pięknych miejscach Polski można wziąć udział w rekolekcjach; warto sprawdzić i zgłosić swój udział. Warto pomyśleć jak mogę wzrastać w wierze. Tym bardziej, że okoliczności nie są sprzyjające.

Osobom, które chciałyby zrozumieć skąd tyle zamętu w Kościele i dlaczego jedni biskupi nauczają tak, a inny w przeciwny sposób chciałbym zaproponować lekturę dwóch książek będącego ostatnio w Polsce biskupa Athanasiusa Schneidera: „Christus vincit” i „Wiosna Kościoła, która nie nadeszła”. Książki te podejmują trudne kwestie dotyczące życia Kościoła. Biskup stara się wskazać na źródła tych trudności i proponuje, jak je pokonać. Na pytanie o najgłębsze źródło problemów, Biskup tak odpowiada: „Myślę, że najgłębszym źródłem problemów i kryzysu w Kościele jest osłabienie poczucia nadprzyrodzoności, a w niektórych przypadkach jego utrata. Można powiedzieć, że najpoważniejszy skutek grzechu pierworodnego, pierwszego grzechu człowieka – Adama i Ewy – wyraża się w ucieczce od Boga. Pierwsza para ludzi uciekła. Gdy uciekamy od obecności Boga, porzucamy nadprzyrodzoność – a jest ona istotą Boga. Bóg jest nadprzyrodzony. Podstawowa różnica między Bogiem a stworzeniem lub stworzeniami to różnica między nadprzyrodzonością a naturą. Najniebezpieczniejszym fałszem i najbardziej podstawowym kłamstwem, które diabeł, ojciec kłamstwa, zasiał w umysłach Adama i Ewy, było: "będziecie jak Bóg". Na czym polega ów fałsz? Diabelska pokusa bycia jak Bóg polega na dążeniu do tego, by być jak Bóg bez Boga. W tym tkwi fałsz i niebezpieczeństwo”.

I druga myśl Biskupa: Największym problemem, przed którym stoi Kościół w naszych czasach, jest antropocentryzm i kult natury. To znaczy, że zamiast stawiać w centrum Boże objawienie w Jezusie Chrystusie, Jego Wcielonym Synu, człowiek wraz ze swoimi naturalistycznymi i racjonalistycznymi poglądami oraz pragnieniami staje się ważniejszy niz nieomylne przykazania i prawdy Chrystusa, jedynego Boskiego nauczyciela rodzaju ludzkiego... Współcześni ludzie, włączając w to wielu liberalnych i modernistycznych duchownych w Kościele, chcą być wolni od Boga, który jest tak bliski i rzeczywisty we Wcieleniu i Eucharystii. Chcą, aby sami mogli określać, co jest dobre, a co złe oraz co jest słuszne, a co błędne. Taki naturalistyczny i egoistyczny antropocentryzm jest rdzeniem modernizmu. („Christus vincit”)

A na pytanie: Czy istnieje jeszcze w ogóle chrześcijańska Europa; bp A. Schneider tak odpowiada: Nie powiedziałbym, że to koniec chrześcijaństwa w Europie. Z pewnością możemy jednak mówić o duchowym wirusie, który przeniknął do Kościoła. Stało się tak za sprawą soboru, choć wbrew oczekiwaniom i zamiarom wielu jego ojców, którzy chcieli czegoś całkiem innego: odnowienia i wzmocnienia. Podkreślam, że w dokumentach soborowych jest wiele cennych i ważnych myśli. Jednak pojawiły się w nich też twierdzenia, które otworzyły drzwi do relatywizmu. Jeśli wszystkie religie są równe, to po co mam się angażować? Skąd ma się brać duch gorliwości, ofiary, oddania? Dlaczego zdobywać się na wyrzeczenia, takie jak na przykład celibat? Dlaczego zabiegać o ratunek dusz? O ewangelizację?... Z pewnością można tu mówić o ogromnej odpowiedzialności Stolicy Apostolskiej za to, że biskupami i kardynałami zostali ludzie, którzy głosili dwuznaczną naukę, nie dawali żadnej rękojmi, że będą wiernie uczyć stałej wiary Kościoła.

To są trudne tematy, nie każdy chce się zagłębiać, jednak lektura tych książek pozwoli oczyścić i pogłębić wiarę mimo widocznego zamętu i nabrać przekonania, że Chrystus zwycięży. Biskup Athanasius nie ucieka od trudnych kwestii, ale stara się z całą uczciwością i przenikliwością je podjąć. I stara się mówić o trudnych sprawach w przystępny sposób.

Jeśli komuś wyda się, że to za trudna lektura to zaproponowałbym coś prostszego: czytać codziennie tradycyjne katolickie katechizmy (pytania i odpowiedzi); choćby jedną stronę dziennie i czytać codziennie żywoty Świętych; choćby jedną stronę dziennie. Wielu katolików budowało swoją wiarę na żywotach świętych.

I dla wzrostu duchowego adorować Najświętszy Sakrament (choć  raz w tygodniu).

Na wakacje warto też pomyśleć jak ograniczyć więź ze smartfonem, a zwiększyć więź z przyrodą i drugim człowiekiem.

A pod poniższym linkiem dostępne jest spotkanie z biskupem Atanasiusem Schneiderem (Warszawa 7.06.2021):

A gdyby ktoś chciał przybliżyć sobie nieco sylwetkę bpa Atanasiusa Schneidera, to może zapoznać się z rozmową z 2013 r. dostępną na pch24.pl pod tytułem: „Przed Jego Majestatem aniołowie kryją twarz”. 

Zb.