Zapoczątkowane gdzieś w głębokich mrokach VII stulecia rozwijały, rozwijają się fantastycznie, aż po renesans. Twórców witraży uznajemy za prekursorów czysto europejskiej sztuki światła. Klasyczny witraż podupada wraz z nadejściem epoki Odrodzenia, bo mistyczny nastrój nie godził się z nowymi trendami epoki, bo barokowi były niepotrzebne. Odrodzenie witraży przyniósł dopiero wiek XIX zresztą trudno o szlachetniejszy wzorzec do naśladowania. Odmienione zachowały koloryt żółci, lśnią rubinami, szafirami czy szmaragdami gotyckich okien, co w efekcie wyrosło dostojeństwem niemożliwym do uzyskania w innej technice. Współczesność dorzuciła geometryzację okna do złotego wieku witraży.

Zestaw foto prezentuje wybrane unikatowe witraże sfotografowane w różnych kościołach, muzeach czy galeriach, jednak najokazalszej i najciekawiej prezentują się swoim blaskiem i świetnością artyzmu, kunsztu artystycznego w Kościołach.

 

 

Pasja poetyckiej tęsknoty. Ugodzona znakiem.

„W bieli i czerwieni, połączona krzyżem Ojczyzna polskiej wiary i nadziei, Kochająca matka, ziemia drogocenna, Boską chwałę niosą tereny. Targana krwią i niesprawiedliwością, zawsze w opiece bezpieczna, choć Jej synowie w boju ubici, do końca odwagą waleczna. W czasach pokoju Papieża nam dała, On Synem gór naszych polskich. Słowem miłości do ludu przemawiał, słyszał Go też piasek morski. Od Bałtyku po cudowne Tatry, kraj przyodziany światłem słonecznym hymnem się niesie, wartością tej ziemi Piastowski oddech serdeczny.” - Katarzyna Marciniuk.

Stefan M.

Solidarni 2010 o / Tychy