Rafał Trzaskowski nie reprezentuje tak naprawdę PO, ani Koalicji Obywatelskiej – jest bowiem kandydatem resortowych dzieci, opisanych detalicznie w tomach autorstwa Doroty Kani, Jerzego Targalskiego i Macieja Marosza. Tam czytamy jak byłe służby z Gromosławem Czempińskim na czele zakładały Platformę Obywatelską ( patrz tom „Służby”, str.37/8). A „resortowe dzieci” to spadkobiercy ludzi, którzy brali udział w budowaniu PRL-u siłą i propagandą, inaczej mówiąc wykonywali brudną i zbrodniczą robotę zleconą im przez Stalina. Z tych stalinowskich rodziców wyrosło nowe pokolenie i rośnie nowe, były to przecież „czerwone dynastie”. I pracowali gorliwie w resorcie ( media, tajne służby i kadry partyjne ). Owi peerelczycy z pomocą NKWD i wielu rodzimych organów represji narzucili Polakom przemocą ustrój totalitarny z sowieckiego nadania. Organy tych represji były nasycone renegatami, w których idee komunizmu zabiły poczucie polskości, a podlegały niepolskiej kurateli.

Z tej politycznej miazgi wyłoniły się „elity” owego odłamu narodu, nazwanego potem peerelczykami. I właśnie z kręgów tego antypolskiego robactwa wywodzi się kandydat Rafał Trzaskowski, związany rodzinnie z resortem i służbami PRL-u. Dlatego oczywistym jest to, że nigdy – jako ewentualny prezydent RP – nie będzie służyć Polsce, ale przypilnuje, aby „było tak jak było” ( spełniając życzenie Agnieszki Holland), to znaczy przystąpi do restauracji wielu reliktów peerelowskiego reżimu. Byłaby to zatem prezydentura reakcyjna, podobna do kadencji Aleksandra Kwaśniewskiego, który ochoczo konserwował przeżytki PRL-u. Nie muszę chyba bliżej uzasadniać Państwu, że ten polityczny regres byłby katastrofą dla Polski i Polaków, ale z aplauzem zostałby powitany przez lobby Michnika i wszystkich targowiczan. Oto jak Trzaskowski i pewne środowiska w stolicy szykują się, aby wbić Polsce nóż w plecy. Niestety, patriotyzm i heroizm Warszawy wypalił się podczas Powstania. Na zgliszczach stolicy osiedlano głównie zwolenników komunizmu lub w najlepszym wypadku karierowiczów, potem odbudowano Zamek, lecz nie przywrócono ducha narodu. Znam warszawianina, który mówi z bólem, że właściwie należałoby wysiedlić dzisiaj tych renegatów, aby stolica odzyskała polski charakter. I, niestety, zwycięstwo Trzaskowskiego w wyborach na prezydenta Warszawy, potwierdza tylko opinię mojego znajomego. Cóż z tego, że mieszkają tam i wspaniali patrioci i patriotki, gdy szalę wyborów przeważyły lemingi ?!

Ale w wyborach na prezydenta RP Trzaskowskiemu nie pójdzie tak łatwo, bo poza Warszawą mieszkają raczej patrioci, chociaż w pewnych regionach i miastach ich przewagę redukuje klientela oligarchów i układów post-komunistycznych czyli tzw. sitwy. Nie jest jednak tak źle, zwolennicy uzdrowienia Polski górują liczebnie nad reliktami przeszłości i lemingami. Polacy pamiętają też jak niewiele dobrego zrobił jako prezydent miasta Warszawy! I więcej złego niż dobrego...

Trzaskowski poza resortem ma też korzonki i w międzynarodowym lobby ( z rekomendacji ponoć Sikorskiego!) , ale i te koneksje niewiele mu pomogą. W każdym razie jedną nogą w resorcie ( poprzez PO), a drugą w lobby kosmopolitycznych oligarchów pan Trzaskowski stoi w rozkroku strategicznym i bardzo wysoko ocenia swoje szanse. Ale jak mówi piosenka – „Rafałek, jeszcze kawałek...”!

                                                                                                               Marek Baterowicz