Mądra decyzja Anglików o opuszczeniu Unii nie dziwi w tym kontekście, a pewnie znajdzie naśladowców w Holandii czy Danii, może nawet we Włoszech. Raczej nie w Polsce, gdzie jeszcze panuje wiara w możliwość naprawy UE i książka Szczerskiego mówi nie tylko o kryzysie integracji, ale i przedstawia inicjatywę naprawy. Obawiam się jednak, że lewackie elity UE nie skorzystają z polskiej recepty, zbyt wielka jest przepaść idei między nami, co najlepiej wyraża reakcja lidera Zielonych, europosła Daniela Cohn-Bendit z r.1996, kiedy w Polsce uchwalono ustawę lustracyjną. Ten superlewak zrównał wtedy polskie władze z...nazizmem i stalinizmem(!), zapewne by przypodobać się Geremkowi, który krytykował lustrację. Przypomniał to Bronisław Wildstein w felietonie „Europejscy kolonizatorzy” ( wSieci, 6.XI.2016).  I my pamiętamy którzy działacze polonijni zwalczali apel o lustrację podpisany także na antypodach. Dopóki w UE będą rządzić lewacy z pokolenia 1968, ta „europejska” Unia nie zdobędzie się na sensowną politykę i perspektywy dla krajów członkowskich są raczej mroczne, a powrót do korzeni Europy jest wręcz zablokowany. A Europa bez ducha jest martwa. Trzeba go wskrzesić i – jak pisze Szczerski – „trzeba na nowo przewertować nauki, które dla Europy głosił św.Jan Paweł II, orędownik cywilizacyjnej, duchowej jedności Europy, wspartej na fundamencie wartości z chrześcijańskiej jej tożsamości” (idem, str.23). Zadanie to dla cyklopów, bo takie oblicze Europy nie podoba się nie tylko lewackim ateistom, ale i masonom. Polskę odwiedził właśnie prezydent laickiej Francji, związany z paryską lożą, i oczywiście strofował nas za reformę sądów. Jakim prawem, co on wie o sytuacji w Polsce i o przeżytkach komunizmu? Jego pro-unijny ( i pro-platformiany!) głos przeciwstawił się woli Polaków zmagających się z post-sowiecką furią i korupcją peerelczyków. Apel profesorów z AKO wyraził aspiracje Polaków, gdy Macron poparł antypolską rebelię peerelczyków.  Z takimi hegemonami jak Macron trudno będzie budować europejską wspólnotę, a w jego politycznym credo nie ma miejsca dla chrześcijańskich wartości. We Francji profanowane są kościoły, często płoną – nawet katedra Notre-Dame – ale ani w mediach, ani w wystąpieniach polityków nie słychać mocnych słów potępienia, a zdarzały się nawet drwiny. Natomiast gdy nieznani sprawcy profanują cmentarz żydowski albo meczet rozlega się krzyk na całą planetę. Te dysproporcje dziwią, gdyż oficjalnie francuska konstytucja chroni wszystkie wierzenia.

    Anglicy – po Brexicie – nie mają takich problemów, Bruksela i Berlin nie mogą już ingerować w wewnętrzne sprawy Zjednoczonego Królestwa. Wrażliwi na punkcie swej suwerenności Brytyjczycy odrzucili złą dla nich symbiozę i nie dali się skolonizować. To raczej oni przez wieki mieli mentalność kolonizatorów, unijna kosa trafiła na kamień. Brexit to odważny skok poza granice nowego totalitaryzmu, który umacniają z dnia na dzień władcy i komisarze UE. Brexit to nie salto mortale dla Anglii – jak utrzymują zwolennicy i fanatycy UE – ale skok po wolność i nowe perspektywy, a tych nie zabraknie Anglikom – to oni przecież położyli fundamenty pod USA, Kanadę , Australię i tyle innych krajów Commonwealthu. W tym kontekście dziwi, że w ogóle kusił ich eksperyment członkostwa w Unii Europejskiej. Brexit pomoże też Anglikom ocalić tożsamość narodową ( i tak zagrożoną imigracją wrogą asymilacji), tożsamość, z którą nie liczyła się biurokracja brukselska z racji swego unijnego ( kosmopolitycznego? ) charakteru. Biurokracja ta oparta o tysiącstronicowe traktaty i tysiące dyrektyw ingerujących w życie każdego z nas – jak pisze prof. Szczerski – nie może zastąpić tożsamości „europejskiej”, a obca jest narodom. I dodaje, że być może wiele krajów czeka na ojczyznę św. Jana Pawła II, by wskazała na nowo drogę ( idem, str.24). Ale czy Macron przyjechał do Warszawy po naukę ? Przeciwnie, zjawił się w roli mentora i rzecznika owej „utopii europejskiej”, która zagraża rzeczywistym potrzebom narodów i państw Europy. Prawdopodobnie nie pojął jeszcze lekcji Brexitu, Dziwne, on – pinokio loży - choć syn Francji, niegdyś ojczyzny wolności, a dziś zniewolonej Marianny.

                                                                   Marek Baterowicz

                                         Od redakcji: