Przykładem tej postawy są wyroki uniewinniające „słusznych politycznie” celebrytów, takie choćby jak skandaliczna ochrona sędziowska udzielona panu Najsztubowi, który omal nie doczekał się odszkodowania za stres, jaki wywołała u niego poruszająca się z „nieustaloną prędkością” staruszka, którą potrącił swoim samochodem na pasach… Są jednak inne wyroki, które dotykają „niesłusznych” twórców – tych, którzy nie są celebrytami.

Pozwalam sobie przedstawić dramatyczny przykład takiej sytuacji, o której dowiedziałem się właśnie. Ofiarą jest tu pan Sławomir Matusz, poeta z Sosnowca, współzałożyciel Fundacji im. Jana Kochanowskiego i współorganizator Konkursu Poetyckiego im Danuty „Inki” Siedzikówny, wyróżniony za swoją znakomitą, tłumaczoną na wiele języków, twórczość poetycką medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis (w roku 2012, a więc przez Ministra Kultury rządu Donalda Tuska). Poeta popełnił zasadniczy „błąd”: ośmielił się zwrócić uwagę na występujące – jego zdaniem – nieprawidłowości w działaniach instytucji samorządu sosnowieckiego, zdominowanego przez „słuszną” (z punktu widzenia sędziowskiej kasty) Koalicję Obywatelską.

Reakcja trzymających władzę w Sosnowcu była szybka: zarzut zniesławienia. Decyzja Sądu w Sosnowcu była równie szybka: wyrok skazujący Poetę na karę grzywny – przekraczającej znacznie jego bardzo, bardzo skromne możliwości finansowe. Wyrok został podtrzymany w drugiej instancji. W obronie Poety wystąpiła prezes Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, prof. Anna Nasiłowska. Centrum Monitoringu Wolności Prasy SDP wystosowało swój protest wobec samego już postępowania karnego w tej sprawie, zwracając uwagę, że rola tzw. sygnalisty, to jest obywatela zgłaszającego – w interesie publicznym – nieprawidłowości w działaniu organów państwowych czy samorządowych – w każdym cywilizowanym systemie chroniona, została tutaj faktycznie surowo ukarana, bez należytego sprawdzenia podniesionych zarzutów. Kto raz podniesie rękę na słuszną władzę – niechaj wie, że ta ręka zostanie mu obcięta. Taka jest ta lekcja. Lustrzane odbicie wcześniej opisanej: kto lekceważy prawa i zarządzenia władzy „niesłusznej” – ten pozostanie w każdej sytuacji bezkarny, a nawet zostanie bohaterem „słusznych” sędziów. Czy źle tę lekcję zrozumiałem?

Apeluję o pomoc dla Pana Sławomira Matusza! Do tych Wysokich Urzędów, które mogą spowodować kasację nadzwyczajną wobec rażąco niesprawiedliwego wyroku: a więc do Prokuratora Generalnego oraz do Rzecznika Praw Obywatelskich. Może Pan Rzecznik Praw Obywatelskich przekona wtedy, nie tylko mnie: że instytucje, obywatele i sądy nie dzielą się wzajemnie na „słuszne” i „niesłuszne”.
autor: prof. Andrzej Nowak

Źródło: wPolityce.pl
Zdjęcie: wPolityce.pl