Pragnę

Pragnę być piękna dla Ciebie o mój Panie

zapalać świeczki jedna po drugiej

od początku

Do samego końca

Gdy tylko ranek zaświta

I w środku dnia

I wówczas jak słońce najmocniej świeci

Dotyka swymi promieniami ziemi

By je choć trochę ochłodzić

Pragnę być piękna dla każdego istnienia

Nawet tego najmniejszego robaczka

A przede wszystkim dla człowieka

Stworzonego na obraz

Władcy i Króla Wszechświata

Piękna w duszy

W myśli

W uczuciu swego ciała

Tak choć tyci, tyci podobna do Maryi

Wpatrzona  swym wnętrzem

w Miłość Najwyższą

Zakochana w tęsknocie która przychodzi

W Pięknie Boga Wiekuistego.

Adoruję Twój Majestat Panie

Wsłuchuję się w natchnienia Ducha Świętego

Uronić łzę chciałam swój żal wylewając

Bo w duszy i na ciele coś bardzo bolało

Stało się jednak inaczej

bo naraz o grzechu przypomniałam

W niemocy ogołocona ze wszystkiego

Mówię to nie prawda

Bo w Tobie jest wiele radowania

I postawiłam pytanie

Czy zatroskasz się o  pragnienie moje

Bym Piękną się stała tylko dla Ciebie o Panie?