Przedmówca Donalda Tuska czuł się pewnie: Uniwersytet Warszawski wręcz słynie z promocji poglądów wszelkiego rodzaju mniejszości, co sprawiło, że ta szacowna instytucja stała się hermetyczną enklawą, w której głosu udziela się tylko wybranym. Klucz doboru został ustalony już dawno i ma zabarwienie polityczno-światopoglądowe, ale tak naprawdę jego korzenie tkwią jeszcze w PRL-u. Kolejny raz mogliśmy się naocznie przekonać, jak wielkim zaniedbaniem był brak szerokiej lustracji środowiska naukowego i i jak silne zdolności reprodukcyjne posiadają te środowiska.

 

Zapaść polskiego szkolnictwa wyższego jest faktem; potencjał Polski w tej dziedzinie pozostaje zupełnie niewykorzystany. Uniwersytet Warszawski jest tylko czubkiem góry lodowej; takich rektorów i profesorów w skali Polski jest tysiące - a każdy co bardziej ambitny doktorant ma do wyboru wpisanie się do głównego nurtu albo poszukanie innej pracy. Nie widać również żadnych zmian na lepsze - minister polskiego rządu od trzech lat prowadzi działania pozorowane, które nie dotykają spraw naprawdę ważnych.

 

Może warto więc skopiować pomysł, na który wpadł niedawno prezydent Stanów Zjednoczonych, walczący z potężną koalicją liberałów i neomarksistów? Zadecydował mianowicie o wystosowaniu egzekutywy wzmacniającej ochronę wolności słowa na uczelniach amerykańskich- do głosu mają być również na równych prawach dopuszczani konserwatyści, dla których "dobicie się" do uczelni było do tej pory równie realne, jak lot balonem na Księżyc.

Dokument podpisany przez prezydenta Trumpa zakłada, że 12 rządowych instytucji udzielających wsparcia finansowego uczelniom skoordynuje swoje działania w celu sprawdzenia, czy korzystające z tych pieniędzy (chodzi o ok. 35 miliardów dolarów) instytucje nie gwałcą wolności słowa, nie tłamszą głosów innych niż lewicowe, dają realną możliwość działania i wypowiedzi wszystkim reprezentowanym wśród studentów środowiskom (wpolityce.pl)