Nie skreśli już znaku na czole iglica katedry

Jak cień sumienia, co sięga dalej o zmroku

Kto zniesie słońca spojrzenie w całej pełni

Dawcy życia - ale i ognia Bożych wyroków

Jak sprawy teraz rozważać w swoim sercu

Jak Nasza Pani koronę ukochać cierniową

Testament Krzyża w transeptu przecięciu

Rozrosłą jak cedr Libanu więźbą dachową

Kto pieczęć dźwignie spieczoną kamienia

Lew Judy, potomek czekany rodu Dawida

Przez śmierć przeszedł -i ogień cierpienia

W trzy dni urosła Ciała murów Świątynia

Wojciech Miotke