Przedstawiamy obszerne fragmenty wykładu spisane z odsłuchu od godz. 1.15
Przytaczam obraz „mitu Galicji”, żeby pokazać, jak wraca on w pewnych pracach, które przypisują sobie miano naukowych, a które są czystym odzwierciedleniem tego rasistowskiego mitu; rasistowskiego, ponieważ cała „rasa polska” jest w nim zredukowana do obrazu barbarzyńców, dzikusów ohydnych, budzących raczej odrazę niż współczucie. Mam na myśli książkę „Dalej jest noc”. W tej książce, napisanej przez grupę historyków, kulturologów, gdzie są na pewno wartościowe rozdziały i fragmenty, gdzie sam temat udziału polskiej ludności w zabijaniu Żydów w czasie II wojny światowej jest warty naukowego wysiłku.
Tendencja jednak, by udowodnić ponad wszelką wątpliwość, że u spodu tego zaangażowania, które chcą opisać autorzy leży właśnie coś w rodzaju endemicznego, a właściwie prehistorycznego, tj. będącego fundamentem tożsamości polskich chłopów prymitywizmu, dzikości, która skazuje ich na rolę wiecznych Kalibanów, których nie oświeci żaden cudowny Prospero z Zachodu, zawsze będą mordować, zawsze będą wiecznymi bandytami. To jest wizja, która znajduje swoje odzwierciedlenie nawet w takim szczególe, na który żaden z recenzentów, wykazujących liczne – delikatnie mówiąc - uproszczenia i tendencyjności tej książki, nie zwrócił uwagi. Mam na myśli fragment, w którym historyk, p. dr hab. Dariusz Libionka, autor wielu cennych prac wcześniej, posuwa się tak daleko, by stwierdzić, że właśnie chłopi mordują w czasie II wojny światowej Żydów świadomie nawiązując do tej tradycji morderczej. Libionka przywołuje sytuacje z czasów powstania styczniowego dotyczące aktów przemocy wobec Żydów. Zeznający na ten temat chłop powołuje się na nienawiść do Żydów, która miała objawić się w czasie rabacji galicyjskiej. Historyk w XXI wieku powtarza to jako fakt stwierdzony: rabacja galicyjska była mordowaniem Żydów przez polskich chłopów. To jest tak, jak w tym badaniu opinii publicznej w 2007 na temat Katynia wykonanym przez CEBOS. Pojawiły się wówczas wśród najmłodszych respondentów odpowiedzi, że Katyń kojarzy im się z tym, ze Polacy mordowali Żydów. Tylko, że teraz nie mówi tego anonimowy dwudziestolatek, który nic nie wie o historii, lecz historyk. Kojarzy rabację galicyjską z antyżydowskim wybuchem przemocy chłopskiej.
Skuteczność takiego wmówienia jest silna, że ulegają jej nawet ludzie nie podzielający antypolskich obsesji. Człowiek, którego bardzo szanuję, polski patriota po lekturze tej książki powiedział mi: „Z tej książki nawet wynika słuszność pańskiego rozumienia dziejów Polski, że wolność zakorzeniona w polskiej tradycji jest taka ważna, wolność, którą niosła polska szlachta, ponieważ z książki wynika, że przedstawiciele szlachty ratowali Żydów”.
To głębokie niezrozumienia opiera się na braku badań nad losem polskich chłopów w czasie II wojny światowej. Jeżeli pojawia się książka „Dalej jest noc” i nie ma w niej ani słowa o represjach spotykających polskich chłopów chrześcijan to w oczywisty sposób mamy do czynienia z zafałszowanym obrazem. Mówi się w niej o straszliwej tragedii Żydów w wyabstrahowanym obrazie, w którym reszta społeczeństwa miejscowego żyje w jakiejś otulinie. Nic złego się tej reszcie nie dzieje.
Na szczęście ukazała się w zeszłym roku praca niemieckiego młodego badacza Daniela Brewinga „W cieniu Auschwitz”. To jest książka w całości poświęcona niemieckim operacjom policyjno-wojskowym przeciwko polskiej wsi. Wielką zasługą autora jest drobiazgowe sprawdzenie na materiale źródłowym niemieckim, że co najmniej 60 tysięcy polskich chłopów zostało zamordowanych w akcjach pacyfikacyjnych niemieckich. On nie mówi, że nie więcej, tylko mówi: „Tyle ja sprawdziłem” . Czy można pominąć to doświadczenie i mówić tylko o jednym rodzaju zbrodni? Daniel Brewing pokazuje, jak propaganda niemiecka przygotowywała obraz Polaków jako podludzi. Ta propaganda nasili się p rozpoczęciu wojny i utrwali się w postaci takich potężnych stereotypów. Wszystkie te stereotypy możecie Państwo znaleźć w książce „Dalej jest noc”. Oni powielają rasistowską teorie na temat polskiego chłopstwa: polski chłop nie jest człowiekiem, któremu można współczuć, którego śmierć cokolwiek znaczy. O tym właśnie mówili instruktorzy NSDAP tym, którzy szli mordować kobiety i dzieci na polskiej wsi, że to nie są ludzie, że nie należy im współczuć.
Utrwalenie takiego podziału, że Żydzi są lepsi, albo chłopi są lepsi, albo Niemcy są lepsi, jest straszliwa lekcją, jaką pierwszy raz możemy prześledzić na przykładzie rabacji galicyjskiej i tych cynicznych uwag, jakie wtedy rzucał w odniesieniu do sytuacji związanej z wykrytym spiskiem Ściegiennego car Mikołaj i komentarz, które rzucał książę Metternich. To jest właśnie ta perspektywa, z której musimy spojrzeć na naszą historię, by nie dać się nigdy uwikłać w tego rodzaju podział, by nie ulec pokusie zdystansowania się od tej „gorszej” populistycznej, chłopskiej, „barbarzyńskiej” Polski. Trzeba zgodnie z tym, czego nauczał Mistrz zmarłego 14 lat temu Jana Pawła II, w każdym człowieku zobaczyć bliźniego. Każdy człowiek ma równą godność, taka jest nauka chrześcijańska.
Powinniśmy wyciągnąć także tę naukę z naszej historii, że jeśli damy się podzielić na „panów i chamów”, jeżeli obsadzimy się w roli tych „lepszych” i nie będziemy myśleli o tych drugich, jako o tych, którzy są częścią naszej wspólnoty, o których zabiegać powinniśmy, żeby znowu się w niej znaleźli, wtedy staniemy się ofiarami teorii rasistowskich, jakie zaproponowali instruktorzy NSDAP, jaką w praktyce realizował starosta Breinl, jakiej ulegają niektórzy twórcy "nowej szkoły historii Holocaustu".
[spisała Iza S., podkreślenia redakcji]
Polecamy video!
