Skąd biorą się łzy w barszczu

 Bogiem więc z nami, Emmanuelem zostałeś

Czyżbyś chłodu chciał doznać i poniewierki ?

Płaszcz grzechów Ci dadzą, w rubiny krwawe

I cierni koronę, kunszt, poznasz, ach jubilerki

A wszystkich nie zbawisz, iluż odrzuci Ciebie

Krew próżno wylejesz, tą śmiercią na darmo

Nawet i słodycz przeszła już biedą Betlejem

I pomnij, że miejsce Ci wskazano z pogardą

W hołdzie któż wytrwa, może choć mędrcy

Rozpierzchną się wszyscy, ucichnie Gloryja

Choć mówią prorocy, żeś Pan jest zwycięski

To rośnie już drzewo na tron Twego Krzyża

Cóż zatem, powodem więc jaka przyczyna

Czemuś wszedł między stworzenie ludzkie

Czyżby Tęsknota nie mogła Cię wstrzymać

Stąd i łzy kapią nam - w barszcz z uszkiem

***

Betlejem polskie

A Bóg gdy przyjdzie czy wstąpi też w progi Polski

Z Jasnej Góry Go wyglądamy nadal przedmurza

Czy naród oświeci kroczący dotąd w ciemności

Gdyż Iskra stąd wyjść ma - z unijnego podnóża

A na szalę cóż położyć możemy i jakież zasady

Jak mamy przekonać do siebie z Niebios Króla

Zna już świat wady polskiej religijnej przesady

I obcym niechętna nasza zaściankowa kultura

Co powie na to Bóg i oświadczenie czy wyda

Na święta osobne zostaniemy chyba skazani

Jak gościć mógłby tu Potomek z rodu Dawida

Polskich Obozów byliśmy wszak dozorcami

Może niech Mesjasz to nawiedzenie odłoży

Gdy wartości Europy zmienią polskie plemię

Czas rozmyje granice oraz gorliwość rozłoży

Ale czy trafi tu Bóg i ziemię pozna tę ziemię

Wojciech Miotke