Na ekspozycję słożyło się 40 reliefów – barwionych modrzewiowych tablic, na których Stanisław Kulon przedstawił tragiczne doświadczenia swojej rodziny oraz innych Polaków wywiezionych w latach 1940–1941 do Związku Radzieckiego i zmuszonych do osiedlenia się na „nieludzkiej ziemi”. Cykl płaskorzeźb uzupełniają polichromowane rzeźby oraz rysunki wykonane tuszem i akwarelą.
Stanisław Kulon urodził się w 1930 r. w Siółku (Sobiesko) na Kresach. 10 lutego 1940 r. Sowieci wywieźli go wraz z rodziną na Ural, gdzie z powodu mrozu, głodu i wyniszczającej pracy zmarli jego rodzice i młodsi bracia. Stanisławowi, wraz z ocalałym rodzeństwem, udało się wrócić do Polski w 1946 r. Przez kolejne domy dziecka trafił do Zakopanego, gdzie rozpoczął naukę w Liceum Technik Plastycznych pod kierunkiem znakomitego rzeźbiarza Antoniego Kenara. Po zdaniu matury dostał się na Wydział Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie doskonalił swój warsztat w pracowniach prof. Mariana Wnuka i prof. Ludwiki Nitschowej. Studia ukończył z wyróżnieniem w 1958 r. W latach 1958–1966 był asystentem w pracowni prof. Ludwiki Nitschowej, w latach 1988–2000 – profesorem Wydziału Rzeźby ASP.
Przystanek Historia
Centrum Edukacyjne IPN im. Janusza Kurtyki
Warszawa, ul. Marszałkowska 21/25
Wystawa: 5 lutego – 7 marca 2018
Wernisaż: 12 lutego 2018 (poniedziałek), godz. 15.00
Źródło: ipn.gov.pl