6 stycznia – Święto Trzech Króli:  Dary z góry Afon
data:05 stycznia 2018     Redaktor: Agnieszka

Dary, jakie Trzej Królowie złożyli Dzieciątku Jezus w Betlejem, od końca XV w. znajdują się w klasztorze św. Pawła na górze Afon w Grecji. W 2014 roku po raz pierwszy od wielu wieków część z zachowanych darów opuściło mury prawosławnego klasztoru  – w pielgrzymce po Rosji, Białorusi i Ukrainie.

El Grecos Adoration of the Magi.
 
 
W jaki sposób dary Trzech Króli przetrwały do naszych dni?
W prawosławnej tradycji mówi się o tym, że Matka Boża całe swoje życie przechowywała te królewskie dary i tuż przed swoim wniebowzięciem przekazała je dwóm krewnym. W ten sposób stały się one darem pierwszego jerozolimskiego Kościoła, który przechowywał je prawie czterysta lat. Potem dary Trzech Króli zostały przekazane do stolicy Bizancjum – Konstantynopola. Przeniósł je do swojej stolicy imperator Arkadiusz i umieścił w bazylice Hagia Sophia. Później dary przez prawie sześć wieków przebywały w mieście Nikea, po czym znów powróciły do Konstantynopola. Po upadku stolicy imperium w 1453 roku relikwie stały się własnością sułtana tureckiego, który przejął skarbiec bizantyjskiego imperatora. W 1470 roku córka serbskiego władcy Jerzego Brankowicza – Maria, która została wydana za mąż za tureckiego sułtana Murata (nie przyjęła jednak islamu i była chrześcijanką), będąc już wdową, przekazała dary Trzech Króli serbskiemu klasztorowi św. Pawła na górze Afon. W 1744 roku klasztor objęli mnisi greccy.
 
Obecnie zachowane dary Trzech Króli przedstawiają 28 złotych płytek - wisiorków w różnych kształtach (wielokąty, prostokąty, trapezy), które są pokryte najrozmaitszymi filigranowymi ornamentami, a każdy z nich jest niepowtarzalny.
Do złotych płytek srebrną nicią przyłączone są koraliki z mieszaniny kadzidła i mirry.
 
Po raz pierwszy greccy mnisi pozwolili sfotografować dary Trzech Króli w 2002 roku.
Została też wkrótce przeprowadzona archeologiczna ekspertyza, która potwierdziła wiek złota na blisko 2 tys. lat.
 
Ksiądz Krzysztof Pożarski
(od ponad trzydziestu lat jest duszpasterzem za wschodnią granicą Polski)
 
***
 
Pismo Święte nie mówi, ilu było Mędrców. Mogło ich być wielu. Ale tradycja przyjęła, że było ich trzech (po rodzajach darów): złoto, kadzidło i mirra. Podobnie też Pismo nie podaje ich imion. Próbuje je ustalić tradycja od IV w. Byli to: Ator, Sator i Peratorus; albo: Appeliusz, Amerus i Damaskus; albo: Megalat, Gelgalat i Sarasin.
 
W naszej tradycji przyjęły się imiona:
• Kacper ("Godny chwały") miał być czarnoskóry, najwyższy wzrostem, pochodzić z Etiopii i reprezentować rasę czarną.
• Melchior ("Bóg jest moją światłością") miał być najniższego wzrostu, pochodzić z Egiptu i reprezentować rasę białą.
• Baltazar (" Bóg przyjął jego życie") miał pochodzić z Azji Wschodniej, reprezentować rasę żółtą.
 
W Kościele wschodnim są symbolem pogan, którzy przychodząc z dalekich krajów pokłonić się Mesjaszowi, uświadamiają, że Jezus przyszedł na świat dla wszystkich ludzi, nie tylko dla dzieci narodu wybranego.
 
Na ikonach o tematyce bożonarodzeniowej zawsze widzimy owych trzech przybyszów ze Wschodu niosących trzy puszki, w których należy się domyślać ich zawartości: mirry, kadzidła i złota.
 
Mirra
Słowo mirra pochodzi z arabskiego „murr”, które oznacza w dosłownym tłumaczeniu „coś, co było gorzkie”. Jest to wonna żywica otrzymywana z balsamowców. Namaszczano nią zmarłych, stąd niektórzy uważają, że w Biblii symbolizowała ona zapowiedź śmierci Chrystusa.
 
Kadzidło
Kadzidło – zwane również olibanumem – jest, podobnie jak mirra, rodzajem żywicy. Otrzymuje się je głównie z drzew Boswellia sacra. Używane było jako wonność składana w ofierze. Palono je w świątyni. Ciepły dym unoszący się ku górze symbolizuje modlitwę, która wznosi się ku Bogu jako wyraz oddawanej Mu czci i chwały. W starożytności żywica ta była bardzo cennym surowcem. Drzewa Boswellia sacra były traktowane niemal jak dar od niebios. Dlatego też uważa się, że kadzidło mogło symbolizować boską naturę Jezusa.
 
Złoto
Złoto znano w Izraelu od dawna. Nie uważano go za rzecz najcenniejszą, gdyż wiedziano, że bogactwo jest przemijające. Dla Izraelitów oznaczało ono to, co piękne, bogate, chwalebne, wartościowe; tutaj - oznaczało Pana świata.
 
Źródło: www.pch24.pl/; niedziela.pl/
 
Oprac Zuzanna Stec (akt.2018)
 
PS. Zdjęcia darów można obejrzeć TUTAJ
Zobacz równiez:





Informujemy, iż w celu optymalizacji treści na stronie, dostosowania ich do potrzeb użytkownika, jak również dla celów reklamowych i statystycznych korzystamy z informacji zapisanych w plikach cookies na urządzeniach końcowych użytkowników. Pliki cookies można kontrolować w ustawieniach przeglądarki internetowej. Korzystając z naszej strony, bez zmiany ustawień w przeglądarce internetowej oznacza, iż użytkownik akceptuje politykę stosowania plików cookies, opisaną w Polityce prywatności.