Dzięki dużej flocie morskiej dominowała na morzu. Kartagina początkowo sprzyjała Rzymowi, ale po III w. przed Chr. stała się jego rywalem i wrogiem. Imperium Romanum miało legiony oraz inną strukturę zarządzania. Rywalizacja o wpływy doprowadziła między tymi państwami do wybuchu wojen punickich. Katon Starszy - w swojej epoce nieprzejednany wróg Kartaginy - uparcie głosił, że musi zginąć. Nieprzejednany wróg tego ładnego starożytnego miasta w północnej części Afryki tym zdaniem zawsze kończył każde swe publiczne wystąpienie w rzymskim senacie.

 

Czwarta wojna doprowadziła do zagłady kraju, a na terenie dawnego państwa Kartaginy powstała rzymska prowincja pod nazwą Africa Proconsularis. Kartaginę rzymianie odbudowali, metropolia ta stała się głównym miastem prowincji pod nazwą Colonia Julia Carthago.

 

W II po Chr. był to już ważny ośrodek chrześcijaństwa w północnej części Afryki. W historii Kartaginy wzmiankowany jest także krótki okres wpływów Bizancjum. Ostatecznie cywilizacja kartagińska uległa w 697 po Chr. Arabom, co kończy jej burzliwą historię, jako że została ponownie zrównana z ziemią. Gruz i ruiny posłużyły jako materiał do budowy Tunisu oraz innych miast wybrzeża tego regionu.

 

Pośród przestrzeni gorącej pustyni za Kartaginą w wschodnich górach Atlasu atrakcję stanowią górskie oazy. Tam leży najciekawszy zakątek – oaza Chebika. Palmy rosną pośród kamieni, szum wodospadu połyskuje w słońcu, a błękitne jezioro i  bujna roślinność między jałowymi skałami tworzą piękne tło dla ruin dawnej potęgi Kartagina /Carthaginem/ (…).

 

 

Motto: „Cząstka narodu zawsze musi być pod bronią, bez niej swoi czy obcy z domu Cię wygonią. Kto sarka na wojska by na nie nie płacić, utraciwszy wszystko wnet Ojczyznę straci”. Adam Mickiewicz.

 

Stefan M

Solidarni 2010 o/Tychy