Czarny protest odbywał się na placu Adama Mickiewicza. Warto wspomnieć, że spodziewano się nawet 8 tysięcy osób, natomiast faktycznie stawiło się zaledwie około 2 tysięcy. Po drugiej stronie ulicy Święty Marcin ponad 100 osób przyszło na Biały Protest. Wolontariusze naszej fundacji, członkowie duszpasterstw, Ruchu Narodowego i Prawicy Rzeczypospolitej oraz mnóstwo innych osób, którym zależy na tym, by wybrzmiało głośno nasze „nie zabijaj!”. I to się udało. Były przemowy i modlitwa za dzieci nienarodzone. Trzymaliśmy długi baner „Dla Polski chrześcijańskiej”, obok był również duży plakat przedstawiający dziecko zabite w 22. tygodniu ciąży – pokazywaliśmy uczestnikom protestu po drugiej stronie ulicy o co tak naprawdę walczą. Było z nami dziecko, które tak samo mogło zostać zabite. Jego mama podzieliła się z nami wzruszającym świadectwem: odmówiła aborcji, do której była nakłaniana. Dziecko miało urodzić się chore, ale dla niej nie było mowy o zabiciu maleństwa. Chłopczyk jest zupełnie zdrowy. Tymczasem teraz mogłoby go nie być, bo według polskiego prawa jego życie zależało od decyzji innych ludzi.

Po drugiej stronie ulicy prawa do takich decyzji domagali się zwolennicy aborcji. Czasem dobiegały do nas żale, że kobiety są dyskryminowane (i tu się zgodzimy: połowa zabijanych przed narodzeniem dzieci to dziewczynki) i inne powtarzane bezrefleksyjnie slogany. Jak bardzo trzeba być na bakier z logiką, by twierdzić, że „tu nie chodzi o aborcję, tylko o prawo wyboru”? Jeśli chodzi o wybór pomiędzy „aborcja” a „urodzić”, to tu chodzi dokładnie o aborcję i nie trzeba być geniuszem, by to pojmować.

Rozczarowujący był fakt, że prezydent Poznania pojawił się na czarnym proteście i jako osoba publiczna aktywnie go wspierał. Jest to rzecz niedopuszczalna, by osoba wybrana przez mieszkańców na najważniejszy w mieście urząd nie potrafiła zachować neutralności. Tym sposobem stracił w oczach wielu mieszkańców. Cóż, przy urnach wyborczych będziemy mieli okazję wyrazić swoje zdanie na temat prezydenta, który ochoczo pojawia się na paradach homoseksualnych i wydarzeniach zwolenników aborcji, ale już obchody rocznicy Powstania Wielkopolskiego okazały się zbyt mało ważną okazją.

Udało nam się zjednoczyć w obronie prawa do życia i naprzeciw żądania prawa do pozbywania się dzieci nienarodzonych postawić nasz plakat pokazujący czym się dla dzieci kończy to prawo. One są zupełnie bezbronne, dlatego to my musimy stanąć w ich obronie.

Zapraszamy do śledzenia poznańskiego profilu Fundacji Życie i Rodzina na facebooku: https://www.facebook.com/ZiRPoznan/?fref=ts

Natalia Klamycka

Źródło: zycierodzina.pl