Zwieńczeniem warszawskich uroczystości związanych z 96. rocznicą Viktorii Warszawskiej był zorganizowany przez Fundację Niezależne Media i Narodowe Centrum Kultury. wieczorny festyn – koncert na pl. Teatralnym.
Patronatem honorowym całe wydarzenie objął minister obrony narodowej pan Antoni Macierewicz.
Licznie zgromadzeni mieszkańcy Warszawy oraz goście przeżyli wspaniałą, radosną uroczystość, podczas której mogli śpiewać patriotyczne pieśni, i to za równo z okresu Pierwszej Kadrowej, z czasu Powstania Warszawskiego, jak i piękne liryczne utwory współczesne.
Nie było problemów ze śpiewaniem, bo na telebimie były teksty, a i śpiewnik dołączony do „GP- codziennie” ułatwiały zadanie. Orkiestrą towarzyszącą artystom dyrygował Artur Grudziński.
W pewnym momencie Miłka Małecka poderwała zgromadzonych do śpiewania symbolicznego refreny utworu ”Żurawiejki na pułki kawalerii”:
…” Lance do boju, szable w dłoń,
bolszewika goń, goń, goń”
Zapał do śpiewania tego refrenu był niebywały…
Wiersze pięknie recytował aktor – pan Marcin Kwaśny.
Lech Makowiecki, wspaniały bard, burzę oklasków dostał za 2 utwory: „966” oraz „Honor i gniew”.
W ten sam sposób podziękowano znanej aktorce Ewie Dałkowskiej.
Wraz z gęstniejącym zmrokiem nastrój stawał się też bardziej magiczny, a każdy utwór głębiej trafiał do serca, tak jak „Biały Krzyż” Klenczona czy „Powrócisz tu”.
Ostatnim występującym artystą był długo oczekiwany Jan Pietrzak, który rozpoczął od pieśni „Niech żyje Polska”, później była przepiękna ballada „Sierpniowa piosenka” (ref.: „sierpień płynął Wisłą przez polany, lasy. Walczyli o przyszłość, walczyli o przyszłość … praojcowie nasi” ).
W trakcie występu Jana Pietrzaka dotarł długo wyczekiwany pan Antoni Macierewicz, który zapewnił, że w setną rocznicę Bitwy Warszawskiej stanie w stolicy godny monument upamiętniający zwycięstwo Polaków.
Pan minister obrony narodowej otrzymał z rąk p. Sakiewicza prezent – kopię szabli Marszałka.
Koncert zakończyło wspólne odśpiewanie pieśni „Żeby Polska była Polską” oraz „Czerwone Maki”.
Piękny nastrojowy koncert.
Wracałam Krakowskim Przedmieściem tuż po 21-szej, a pod Pałacem Prezydenckim, jak co wieczór grupa modlących się osób, modlących się w intencji tych, co 10 kwietnia 2010 roku zginęli na „nieludzkiej ziemi”…
I tak cały dzień 15 sierpnia zatoczył niewidzialne koło.
Rozpoczął się i zakończył dla mnie …pod Pałacem Prezydenckim.
Anna Nowik, dziennikarz
Solidarni 2010
