Zapewne znamy ten psalm. Jednak ... czy zdarzyło się nam czytać go od drugiej strony? Czy my, kobiety - matki, matki obecne lub przyszłe, mamy świadomość, że w naszym łonie to sam Bóg tka z miłością maleńkiego człowieka? Czy mężczyźni - mężowie i ojcowie, obecni i przyszli, mają tego świadomość?

Mamy dziś niesamowitą technologię, która pozwala takie małe dziecko w łonie matki obejrzeć, zbadać, wymierzyć. Możemy zobaczyć malutkie rączki, nóżki, kręgosłup z wszystkimi żebrami, główkę, twarzyczkę - oczka, nosek, usteczka. Takie maleńkie, takie piękne i doskonałe, takie delikatne i kruche, ufne i mówiące nam o miłości, doskonałej miłości Boga, który, choć wszechmogący, musi być jednocześnie bardzo, bardzo delikatny, tkając takie maleństwo!

Jak długo jeszcze mamy ranić Boga w samo serce odrzucając ten Jego dar życia poprzez dokonywanie kolejnej "aborcji"? Nie ma ku temu żadnego powodu! Ani kompromis, ani PR rządu, ani żaden inny powód nie jest w stanie nas usprawiedliwić.

Obecnie dyskutowany projekt ustawy to milowy krok naprzód w tym kierunku, jednak jeden z wielu, jakie trzeba zrobić. Do poczęcia nowego życia potrzebne jest dwoje ludzi - kobieta i mężczyzna. To znak, że i dalsza opieka nad nowym życiem to nie jest zadanie wyłącznie dla jednej osoby - kobiety, matki. Jeśli nie ma przy niej ojca, mężczyzny, powinien być zawsze ktoś inny - dziadkowie dziecka, inni krewni, przyjaciele, a ostatecznie pracownicy odpowiednich ośrodków, wolontariusze. I o to także należy zadbać, już od dzisiaj, od teraz.

Ile ulotek można zobaczyć w przychodniach ginekologicznych? To tam kobieta dowiaduje się lub utwierdzana jest w przekonaniu, że jest już matką. Dla wielu z nich to radość. A co z pozostałymi? Są w takich przychodniach również ulotki z ofertą Domów Samotnej Matki? Są informatory o umiejscowieniu Okien Życia, o możliwości i procedurze pozostawienia dziecka, którego nie może się wychować, w szpitalu? O adopcji ze wskazaniem? Informacje o miejscach, w których można uzyskać pomoc i opiekę w trakcie ciąży? Dla samotnej kobiety ciąża oznacza często dzisiaj utratę - lub znaczne ograniczenie - możliwości zarabiania na życie. Każdy ginekolog powinien zostać przeszkolony z tego typu informacji oraz tego, jak z taktem i wyczuciem podać je pacjentce, która mogłaby ich potrzebować.

Jednocześnie trzeba działać w kwestii społecznego postrzegania dzieci niepełnosprawnych i ich rodzin. Badania, nowe terapie - powinniśmy być na bieżąco, dając także i tym dzieciom wszystko to, co w dzisiejszych czasach, przy dzisiejszych możliwościach, jest dla nich najlepsze. Pamiętam artykuł traktujący o ludziach z zespołem Downa i ich ... predyspozycjach do opieki nad osobami starszymi, jako że ze względu na swoją przypadłość mają w sobie więcej cierpliwości, łagodności, by bez nerwów i pośpiechu takie osoby np. karmić! Dodatkowy chromosom? Bóg się i tutaj nie myli! Do nas należy tylko to odkryć w każdym przypadku.

A jeszcze wcześniej? Edukacja. Uczenie młodych kobiet szacunku do samych siebie, z którego wynika na przykład czekanie ze współżyciem do ślubu, znajomość swojego cyklu płodności i życie w zgodzie z nim. Dzięki temu mniej będzie antykoncepcji, mniej "aborcji", mniej in vitro - mniej dzieci niechcianych, mniej problemów z płodnością, mniej chorych dzieci.

A więc czekamy - na pierwszy krok. Niech się dzieje Dobra Zmiana.