Ksiądz Sikorski zaczął kazanie od przypomnienia tragedii w Smoleńsku, 10 kwietnia 2010 roku. Zginęła cała delegacja z Panem Prezydentem Lechem Kaczyńskim lecąca do Katynia w celu uczenia 70 rocznicy sowieckiego mordu na polskich oficerach. Wielka, okrutna śmierć 96 osób w roztrzaskanym rządowym tupolewie jest olbrzymim cierpieniem dla Rodzin. A to wszystko, co robią władze Polski po 10 kwietnia 2010 jest dla Rodzin policzkiem, bo śledztwo jest kpiną . Ale wg księdza nie ma takiego cierpienia, z którego Pan Jesus nie może wyprowadzić wielkiego dobra, bo ten właśnie przysłowiowo odrzucony kamień stanie się kamieniem węgielnym czyli opoką, z której wyrośnie wielkie dobro.

Dlatego ksiądz Sikorski w dalszej części kazania skupił się na trzech wątkach poczynając od spotkania Pana Jezusa z uczniami już po Jego zmartwychwstaniu. Wtedy to Pan Jezus w cudowny sposób sprawił, że uczniowie bez trudu wyłowili wielką ilość ryb. Podzielił między nich chleb i ryby („a poznali Go po łamaniu chleba”). Od tej pory uczniowie mieli nieść prawdę o Jezusie Chrystusie. Mieli być tą opoką, na której powstanie Kościół. I tak się stało.

Drugim przykładem była męczeńska śmierć błogosławionego księdza Jerzego Popiełuszki. Bestialskie zabicie księdza niczego nie rozwiązało. Jego kult jest znany nawet na malutkim Cyprze, a Papież Jan Paweł II wołał „Aby z tej śmierci wyrosło dobro, tak jak z krzyża zmartwychwstanie”. I dzieje się to dobro…

Na koniec ksiądz Sikorski jeszcze raz przywołał tragedię smoleńską, bo z tych śmierci też wyprowadzone będzie przez Pana Jezusa dobro. Tylko musimy ufać.

Na koniec mszy świętej odśpiewano „Boże coś Polskę”.

Następnie przedstawiciele PiS i Rodzin Smoleńskich złożyli kwiaty przed Pałacem Prezydenckim, zabrzmiał hymn narodowy, odczytano apel pamięci, a nasza biało-czerwona została dumnie rozwinięta.

Ciągle, z wiarą czekamy na dobro, które Pan Jezus wyprowadzi z tej okrutnej śmierci 96 niewinnych ofiar.

tekst i zdjęcia - Anna Nowik, dziennikarz, Solidarni 2010