Stefan Jaworski ur. 1946.

Prawnik, prokurator, sędzia.

Już w wieku 47 lat został sędzią Trybunału Konstytucyjnego i był nim od 1 grudnia 1993 r. do 30 listopada 2001 r.

W 1995 r., w wieku 49 lat, został członkiem Państwowej Komisji Wyborczej, a po 15 latach pracy w PKW, wybrano go na jej przewodniczącego.

Szef PKW przez 4 lata, od 2010 r. do pamiętnego 21 listopada 2014r. , kiedy uznał, że „koniec wieńczy dzieło” i zrezygnował.

 

Błyskawiczna kariera, wiele lat na topie i … nagła dymisja.

 

15 stycznia 2015r. w procesie-maratonie przeciw G. Braunowi i H. Dobrowolskiej, oskarżonym o naruszenie "miru domowego" domowników z PKW, usłyszeliśmy zeznania świadka Stefana Jaworskiego:

 

1) Zdumionego zastrzeżeniami do prac pekawu – wszak kiedyś tam wyniki wyborów ogłaszano jeszcze później niż w 2014 r. i „nie było sprawy”,

 

2) Zniesmaczonego nieuzasadnionymi, jego zdaniem, i nieprzyjaznymi okrzykami rozlegającymi się pod siedzibą pekawu manifestujących tam osób w dniu 20.11.2014, gdy przecież właśnie tego dnia sam zwołał zebranie pekawu, celem „przyspieszenia ustalenia wyników wyborów” ,

[przypomnijmy: manifestacja odbyła się, gdy doszło już do kolejnych ataków hakerskich na serwer pekawu, gdy kilkakrotnie same jakoby zmieniały się dane w systemie pekawu, gdy demonstrowano skrajną bezradność i niedecyzyjność kierujących pekawu osób, gdy były uzasadnione podejrzenia powszechnych naruszeń prawa wyborczego i niepoprawności przeprowadzenia wyborów, gdy permanentnie odsuwano w czasie podanie ich wyników – UWAGA: najnowszy podany termin – luty 2015!!!, krótko mówiąc, gdy obywatele powiedzieli: „STOP! Fałszerstwom wyborczym!” ]

 

3) Bardzo zaniepokojonego „odgłosami”, bo zza szyb swojego zacisza na 3. piętrze gmachu pekawu usłyszał zebranych manifestantów, a wcześniej wyjątkowo musiał wejść do budynku innym wejściem, choć bez większego kłopotu, mimo że jakaś grupa weszła na teren budynku PKW i zasiadła w tzw. sali konferencyjnej czyli białej na 1. piętrze [wskazanej im przez pracowników pekawu i Kance Prezydęnta, a przeznaczonej do celów konferencji prasowych], oczekując cierpliwie wyjaśnień od pracowników pekawu na temat „przekrętów wyborczych” – wg poprzednich zeznań świadków

 

4) Oburzonego tym, że osoby, które weszły na teren pekawu „nie wyłoniły delegacji” i nie chciały podjąć rozmów z pekawu [delegacji w liczbie 5 osób i rozmów w „małej salce obok, bez mediów”, czyli wg propozycji Mariana Dzięgielewskiego Dyrektora Zespołu Prezydialnego Krajowego Biura Wyborczego, który przybył do sali konferencyjnej i wybył z niej, co zarejestrowały media], ale oburzonego tylko trochę, nie za bardzo, gdyż nie daj Boże, „delegaci” by się zgodzili.

 

Ktoś ponoć widział kogoś z manifestantów „biegającego po korytarzach i klatkach schodowych”; on nie widział [jak zeznał], gdyż nie zna wszystkich pracowników pekawu i kabewu, ale na pewno ktoś widział, gdyż doniesiono o tym do gabinetu na 3. piętrze i to spowodowało, iż S. Jaworski tak się przejął, że zawiesił prace PKW, gdyż jak ktoś biega po schodach, to w takich warunkach nie można pracować i głosów liczyć.

 

Zawiesił, pomimo ochrony budynku, która nieprzerwanie pilnowała wejścia, korytarzy i sali konferencyjnej, co zeznali wcześniej ochroniarze, potem na dodatek wsparci przez wezwaną policję, która rozlokowała się tak, by nikt nie przenikał poza salę na 1. piętrze wskazaną manifestantom. Tak skutecznie pilnowali, że do środka budynku nie mogli wejść nawet posłowie, a wyjść nie mógł potem już nikt [o czym mówili inni świadkowie na poprzednich pięciu rozprawach].

 

5) Zdegustowanego na tyle, że nie raczył powiadomić zebranych w sali konferencyjnej, którzy ponoć uniemożliwiali mu pracę, o zawieszeniu – z ich powodu - prac pekawu, a następnie o opuszczeniu budynku przez pracowników pekawu. Świadek zasugerował, że siedzący w sali manifestanci pewnie sami się o tym powiadomili, bo przecież wiedzą do czego służy internet, ale na tym powiadomieniu niezbyt mu – jak się zdaje - zależało.

 

6) Niezainteresowanego dalszym przebiegiem zdarzeń, gdyż następnego dnia przed południem o bliżej nieokreślonej godzinie został powiadomiony o „oczyszczeniu” budynku – ale kiedy to się stało, nie wie do dziś, może o 2 lub 3 w nocy? [de facto było to tuż po północy] – i na skutek tego powiadomienia wyspany i „odświeżony”, następnego dnia „rano” wrócił do pracy, by pieczołowicie znów głosy liczyć.

 

Ale jakoś tak wyszło, że wrócił po to, by podać się do dymisji! [Wcześniej, ze swojego stanowiska zrezygnował także szef Krajowego Biura Wyborczego Kazimierz Czaplicki.]

Eh, chyba zbyt pochopnie, przecież „nic się nie stało”.

 

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

Podczas zeznań b. przewodniczący pekawu nie życzył sobie publikacji swojego wizerunku ani rejestracji zeznań przez media. Sąd przychylił się do pierwszej z próśb świadka.

W uzasadnieniu S. Jaworski stwierdził, iż jest osobą „prywatną” i na dodatek - jest bardzo tym wszystkim „zmęczony”.