Warszawa: Listopadowe spotkanie Klubu Publicystyki Kulturalnej SDP
data:01 listopada 2014     Redaktor: husarz

Tym razem wystąpi Arkadiusz Gołębiewski – reżyser dokumentalista, producent, scenarzysta filmowy. Zaprezentuje swój najnowszy film dokumentalny „Dzieci kwatery Ł” (2014), opowiadający o tragicznych losach dzieci żołnierzy podziemia niepodległościowego, którzy zostali zamordowani w więzieniu na Rakowieckiej w Warszawie i pogrzebani na obrzeżach Cmentarza Wojskowego na warszawskich Powązkach w kwaterze „Ł”.

 

 

Listopadowe spotkanie Klubu Publicystyki Kulturalnej SDP - organizowane tradycyjnie w pierwszą środę miesiąca w Klubie „Cudzysłów" Domu Dziennikarza, przy Foksal w Warszawie - odbędzie się 5 listopada 2014 r., o godz. 16.00.

 

Reżyser zaprosił na pokaz w Klubie Publicystyki Kulturalnej SDP przy Foksal w Warszawie dwie bohaterki swojego filmu: Marię Leśnikowską, córkę por. Tadeusza Leśnikowskiego, ciągle poszukującą grobu swego ojca (jej matka, jako pierwsza, przyniosła w 1959 r. na miejsce domniemanych pochówków Krzyż, który do dziś tam stoi), Grażynę Chojecką, kuzynkę mjr. Heronima Dekutowskiego „Zapory" oraz syna komandora Stanisława Mieszkowskiego Witolda Mieszkowskiego, który po latach odnalazł na Łączce swojego ojca.

 

Zapraszam serdecznie na to niezwykłe podczas miesiąca Zmarłych spotkanie,

 

dr Teresa Kaczorowska, przewodnicząca Klubu Publicystyki Kulturalnej SDP

 

*** Arkadiusz Gołębiewski (rocznik 1968) – reżyser filmów dokumentalnych, producent, scenarzysta filmowy. Ukończył studia na PWSFTViT w Łodzi (Wydział Operatorski i Realizacji), a także studia podyplomowe z Komunikacji Wizualnej. Debiutował w 1999 r.,  jako operator w filmie „4 w 1”. Pracę reżyserską rozpoczął w 2005 r., obrazem „Rozbity kamień”. W swoich najnowszych filmach skupia się na powojennej historii Polski. Do najgłośniejszych jego obrazów dokumentalnych należą „Kwatera Ł” (2013) oraz „Dzieci kwatery Ł” (2014). Jest także pomysłodawcą, twórcą i dyrektorem Festiwalu Filmów Dokumentalnych „Niepodlegli, Niezłomni, Wyklęci” (NNW). Podczas tego festiwalu prezentowane są filmy poruszające tematykę powojennej historii Polski, a szczególnie pokazujące rolę polskiego podziemia i opozycji demokratycznej w walce z reżimem komunistycznym w latach 1944-1989. W trakcie festiwalu NNW odbywają się nie tylko projekcje filmowe, ale także spotkania i dyskusje ze świadkami historii, naukowcami, twórcami.

 

*** „Dzieci Kwatery Ł” – film opowiadający o tragicznych losach dzieci żołnierzy podziemia niepodległościowego, którzy zostali zamordowani w więzieniu na Rakowieckiej w Warszawie i pogrzebani na obrzeżach Cmentarza Wojskowego na warszawskich Powązkach w kwaterze „Ł”. Punktem wyjścia do opowieści są prowadzone od 2012 r. prace ekshumacyjne ofiar terroru komunistycznego właśnie na tym cmentarzu. Kwatera „Ł” to miejsce wyjątkowe - przez lata symboliczne, a od niedawna przywracające nadzieje rodzinom na odnalezienie grobu ojca, męża, brata. „To miejsce przez lata wyklęte, a dzisiaj święte” - mówi Maria Leśnikowska, jedna z bohaterek filmu.

 

W filmie prezentowane są przejmujące świadectwa dzieci ofiar, które opowiadają o dzieciństwie bez ojca, samotności, strachu, wykluczeniu, trudach życia rodzin Żołnierzy Wyklętych w komunistycznym państwie, a także o potrzebie odnalezienia miejsca pochówku bliskich. Można zobaczyć jak przychodzą na cmentarz, aby przyjrzeć się pracom archeologów oraz oddać materiał genetyczny, który jest podstawą do zidentyfikowania szczątków zamordowanych. Można obserwować jak ważne jest dla nich odnalezienie szczątków Ojca i pochowanie Go z należytym szacunkiem oraz jak bardzo wpływa na ich życie fakt odnalezienia miejsca pochówku ich bliskich. Przedstawiona jest, m.in. historia dzieci Antoniego Olechnowicza, ostatniego dowódcy AK na Wileńszczyźnie. Kamera obserwuje także prace młodych naukowców, zarówno podczas prac ekshumacyjnych, jak również w pracowni genetyki Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego w Szczecinie, gdzie odbywa się proces identyfikacji.

 

Film jest niezwykle poruszającym obrazem.

 

„Żaden kraj nie zabijał własnych bohaterów w więziennych piwnicach. Nie zakopywał pomordowanych na cmentarnym śmietnisku. W żadnym kraju alianckim dzieci Bohaterów Wojennych nie były obywatelami drugiej kategorii. To jedyna taka historia. Jedyny taki film.” – mówi Wojciech Tomczyk, scenarzysta filmów „Inka”, „Norymberga”, czy „Oficer”.






Informujemy, iż w celu optymalizacji treści na stronie, dostosowania ich do potrzeb użytkownika, jak również dla celów reklamowych i statystycznych korzystamy z informacji zapisanych w plikach cookies na urządzeniach końcowych użytkowników. Pliki cookies można kontrolować w ustawieniach przeglądarki internetowej. Korzystając z naszej strony, bez zmiany ustawień w przeglądarce internetowej oznacza, iż użytkownik akceptuje politykę stosowania plików cookies, opisaną w Polityce prywatności.