Jeśli brak nadzoru, do dokonania oszustwa wyborczego wystarczy nieco bezczelności. Zdarza się także, że zostaną wykorzystane metody bardziej wyrafinowane. Ostatecznie jednak wszystkie metody stosowane na poziomie obwodowej komisji wyborczej prowadzą do podpisania przez wszystkich członków komisji fałszywego protokołu z jej prac. Schematy poszczególnych oszustw bywają różne, zależnie od panujących warunków, a przede wszystkim – nadzoru pracy komisji przez jej członków, obserwatorów zagranicznych czy mężów zaufania.

4.1. Istota i mechanizm oszustwa wyborczego na terenie obwodowej komisji wyborczej

Oszustwo dokonywane na terenie obwodowej komisji wyborczej polega na świadomym podpisaniu fałszywego protokołu z prac komisji, który nie odzwierciedla rzeczywistych informacji, takich jak:

• liczba posiadanych przez komisję kart do głosowania,

• liczby wydanych kart do głosowania oraz podpisów złożonych przez wyborców w spisie wyborców,

• liczba niewykorzystanych kart do głosowania,

• liczby głosów ważnych i nieważnych,

• liczby głosów oddanych na poszczególne komitety wyborcze.

Manipulując tymi wielkościami, oszuści muszą zachować zgodność arytmetyczną protokołu, tak aby nie został onodrzucony przez komisję wyższego szczebla. Dodatkowo, w celu „zalegalizowania” fałszywego protokołu, oszuści zawsze dążą (na ile to możliwe) do materialnego sfałszowania – ilościowego i jakościowego – elementów, na których operuje komisja wyborcza, takich jak karty do głosowania będące w posiadaniu komisji obwodowej, karty do głosowania znajdujące się w urnie wyborczej, oraz spis wyborców.

4.2. Przykładowe schematy działania oszustów wyborczych

Co konkretnie robią oszuści, aby na terenie danego lokalu wyborczego wyniki zostały sfałszowane w sposób trudny do wykrycia?

Należy podkreślić, że opisane poniżej schematy oszustw praktycznie nie są możliwe do przeprowadzenia przy prawidłowym, rzetelnym i świadomym działaniu członków poszczególnych komisji wyborczych oraz mężów zaufania. Postulat uczciwych wyborów jest możliwy do spełnienia – zależy to od wszystkich osób pracujących na terenie danych lokali wyborczych.

A. Fałszerstwa przy braku jakiejkolwiek kontroli lub przy kontroli niewystarczającej (dotyczy części lokali wyborczych w Polsce, sporadycznie również lokali poza granicami kraju).

Członkowie niektórych komisji, którzy np. od lat, przy okazji wszystkich wyborów, prowadzą prace obwodowych komisji wyborczych w tych samych lokalach wyborczych, mają świadomość braku realnej kontroli ich działań. Osoby te mogą swobodnie manipulować wynikami wyborów.

Co robią oszuści?

1) Ustalają zakres fałszerstwa

Zakres ten zależy od poczucia bezkarności i oceny na jak wiele mogą sobie pozwolić w ramach akceptowanego prawdopodobieństwa. W ten sposób zostaną zachowane pozory uczciwości i nie padną wyraźne oskarżenia.

2) Przygotowują fałszywe karty wyborcze przeznaczone do dorzucenia do urny z głosami dla wybranego kandydata.

3) W dogodnym momencie, po zamknięciu lokalu wyborczego zabierają część kart wyborczych z głosami oddanymi na jednego kandydata i zastępują je kartami wcześniej przygotowanymi z głosami na innego kandydata.

4) Fałszują spis wyborców, przez dopisanie brakujących podpisów, tak aby liczba podpisów (odpowiadająca liczbie wydanych kart do głosowania) zgadzała się ze zmienioną liczbą kart w urnie.

5) Sporządzają fałszywy protokół na podstawie ustalonych wcześniej fałszywych wielkości.

6) Sfałszowaną dokumentację deponują zgodnie z wytycznymi Państwowej Komisji Wyborczej, podobnie jak czynią to prawidłowo działające komisje.

7) Po opuszczeniu lokalu wyborczego pozbywają się kart wykradzionych z urny, niszcząc je lub ukrywając. Jest to mechanizm, który może mieć różne warianty, ale ważne jest to, że w przypadku kontroli zachowuje on pozory legalności, ponieważ zgadzają się liczby kart do głosowania z liczbami podpisów złożonych przez wyborców. Jeśli nadzór nie jest prowadzony na bieżąco, osoba kontrolująca może posługiwać się tylko poszlakami. Trudne jest udowodnienie sfałszowania 500 kart, gdy karty są opieczętowane autentyczną pieczęcią komisji. Trudno jest też przesłuchać 1000 osób uprawnionych do głosowania w danym obwodzie po to, by wykryć fałszerstwo części podpisów.

Przy tego typu oszustwach, możliwe jest zawyżanie frekwencji wyborczej w ramach oszacowanego przez fałszerzy prawdopodobieństwa.

B. Wyrafinowane i zakamuflowane metody fałszerstw wyborczych

Uwaga: z tą częścią zapoznani zostaną wyłącznie członkowie komisji wyborczych i mężowie zaufania zgłoszeni przez PiS (także rekrutowani zgodnie z porozumieniem pomiędzy PiS, Klubami Gazety Polskiej, Ruchem Społecznym im. Lecha Kaczyńskiego oraz Solidarnymi 2010), a więc ok. 50 tys. osób, które będą pracowały we ok. 25 tysiącach komisji wyborczych w całej Polsce. Nie podajemy jej do publicznej wiadomości, ponieważ nie chcemy, aby zawarte tu informacje posłużyły do nauki fałszowania wyborów. Jednocześnie jesteśmy zdeterminowani, aby wobec wszystkich fałszerzy wyborczych zaczęto wyciągać pełne konsekwencje przewidziane polskim prawem. Pamiętajmy, że mamy do czynienia z jednym z cięższych przestępstw, jakie można popełnić w demokratycznym kraju, i że większość państw karze je bardzo surowo.

Jeszcze raz podkreślamy, że zdecydowana większość przedstawionych scenariuszy może zostać wykryta i udaremniona przy prawidłowej, cierpliwej pracy uczciwych członków komisji oraz mężów zaufania.