MAREK  BATEROWICZ: ROCZNICA NOCNEJ ZMIANY (i inne feralne czwórki) i film "Nocna zmiana" - z archiwum
data:06 czerwca 2014     Redaktor: GKut

W rocznicę obalenia rządu premiera Jana Olszewskiego [nastąpiło to w nocy z 4 na 5 czerwca 1992 roku] przypominamy felieton Marka Baterowicza z 2014 r.oraz głośny film "Nocna zmiana".
Polecamy tę gorzką i aktualną refleksję.

 
 
 
 
Z daleka lepiej widać . . . .
 
Chińczycy nie lubią czwórki, uważają ją za cyfrę feralną i coś w tym jest. Wystarczy przypomnieć tu częściowo wolne wybory do Sejmu i Senatu, które przeprowadzono 4 czerwca 1989 roku.

Była to pierwsza lekcja „demokracji” po okrągłym stole, bo cóż w ogóle oznacza to, że wybory są „częściowo” wolne? Albo są wolne i wtedy mamy demokrację, albo są one w części już spreparowane i wtedy demokracji nie ma. A jednak układ z Magdalenki (wiecznie żywy!) nadal wmawia nam, że były to wolne wybory, chociaż dawały one z góry aż 65% miejsc poselskich towarzyszom z PZPR, ZSL i SLD, a jedynie 35% opozycji! Kpina z demokracji! Prezydent Obama musi znać prawdę, a jednak mówił w Warszawie, że były wolne... Widocznie nie chciał psuć nastroju gospodarzom, ale nawet prezenterka TV poprawiła Obamę mówiąc o wyborach „częściowo wolnych”!

Tak się złożyło, że – 4 czerwca 1992 r. – fatum znowu ugodziło w naszą ojczyznę, obalając rząd premiera Olszewskiego i Macierewicza, którzy ośmielili się przedstawić plan lustracji byłej nomenklatury PRL-u, a zatem „elit” powiązanych ściśle z agenturą sowiecką. A zatem pierwszy rząd IIIRP, który poważył się zrealizować polską rację stanu został usunięty wspólnymi siłami postkomunistycznego układu i prezydenta Wałęsy. Legendarny lider „Solidarności” nie okazał się tu bohaterem pozytywnym ( również podejrzany o kolaborację) podał rękę dawnym kadrom partyjnym i ubeckim oraz eksponentom wpływów rosyjskich w Polsce, których umowa okrągłego stołu odstawiła tylko czasowo na boczny tor. Mieli wrócić pełną parą dzięki punktowi 7 z traktatu polsko-rosyjskiego, który Wałęsa zamierzał podpisać podczas wizyty w Moskwie, lecz zapobiegł temu właśnie premier Olszewski. Ale to Wałęsa dzisiaj powiada: „Wybiliśmy zęby rosyjskiemu niedźwiedziowi...”. Ten sporny punkt przewidywał powstanie na terenach byłych baz sowieckich wspólnych przedsiębiorstw polsko-rosyjskich. Punkt ten stworzyłby w istocie rosyjskie enklawy na terytorium naszego kraju. Kwitowano to żartem: „Wyjdę z koszar, wejdę do spółki!”, ale sytuacja wcale nie byłaby wesoła. Dymisja rządu Olszewskiego była też karą za usunięcie tego punktu z traktatu, choć główną przyczyną zdawał się plan lustracji, bezlitośnie wykorzystany przez postkomunistyczne lobby do obalenia rządu. Film „Nocna zmiana” ukazuje doskonale historię tego politycznego przewrotu.

Ponurym paradoksem było to, że dla ocalenia karier 66 peerelowskich aparatczyków poświęcono ideę oczyszczenia państwa z obcych służb. IIIRP pozostała więc krajem agentury, a stanie się rajem dla agentur. Upadek rządu Olszewskiego był ciosem dla kiełkującej suwerenności, oznaczał cofnięcie się do okresu dawnej zależności, choć w innych warunkach.

„Nocna zmiana” ukazuje zwolenników PRL-u i krzykaczy epoki IIIRP jak Geremek, Mazowiecki, Michnik, Rokita, Pawlak, Lis czy Tusk – ich wspólny front z pomocą „Bolka” doprowadził do politycznej katastrofy, zrujnował projekt budowy polskiego państwa. Po 4 czerwca 1992 r. stan IIIRP będzie przypominał chorobliwą kondycję agenturalności żywcem przejętą z PRL-u, a po smoleńskim zamachu już całkowicie poddaną obcym wpływom.

Spektakularne wygłupy prezydenta Komorowskiego z jego czekoladowym orłem i świętem niby polskiej flagi są obrazem upadku IIIRP jako republiki suwerennej, a jego plany ustanowienia 4 czerwca Dniem Wolności i Praw Obywatelskich (gdy wprowadza się ustawę o środkach przymusu bezpośredniego!) być może są obliczone na pogłębieniu zamętu w głowach obywateli, bo to pozory wolności. Rząd PO z pomocą obcych najemników torpeduje nawet obchody listopadowego Święta Niepodległości!

Pełen hipokryzji apel prezydenta Komorowskiego o koniec wojny „polsko-polskiej” – rzucony z okazji wizyty Obamy w Warszawie – próbuje ukryć rzeczywisty stan rzeczy: nie ma takiej wojny, natomiast antypolska agentura toczy wojnę z narodem polskim. I jest oczywistym, że owa „antypolska agentura” nie może być uważaną za emanację polskości. Ta „antypolska agentura” ma też szerokie zaplecze w postaci czerwonych dynastii i resortowych dzieci, opisanych detalicznie w książkach prof. Jerzego Roberta Nowaka oraz Doroty Kani, Jerzego Targalskiego i Macieja Marosza. A bastionem tych resortowych dzieci jest „Gazeta Wyborcza” od lat tocząca wojnę z Polską, szkalująca żołnierzy Armii Krajowej i ferująca wyroki na patriotów, także notorycznie pozywając ich do… sądów, jak Rymkiewicza albo redakcję „Gazety Polskiej”. A ostatnio oskarżająca licealistkę Marysię Sokołowską o...antysemityzm, albowiem panna Marysia odważyła się nazwać Tuska zdrajcą polskości i nie przyjęła kwiatów od premiera. Tusk jako premier jest przecież „dzieckiem” Michnika, wylansowanym przez niego w kampanii wyborczej 2007 roku, a zatem „Gazeta Wyborcza” musiała jakoś zareagować na akt odwagi licealistki. A najprościej wytoczyć oskarżenie tak absurdalne, bo ono – w mniemaniu Najwyższego Redaktora IIIRP – dyskwalifikuje Marysię Sokołowską bardziej niż trąd. Jest w tym oskarżeniu niestety też iskra kampanii nienawiści wobec szlachetnej panny Marysi, kampanii już podjętej przez internautów-peerelczyków. Wcześniejsze wyroki na studentów w sprawie protestu przeciwko wykładom Baumana także mówią jasno, że nie jest wojna „polsko-polska” (jak sobie wyobraża Komorowski), ale pasmo represji wobec patriotycznie myślącej młodzieży. I 4 czerwca we Wrocławiu odbył się marsz w obronie tych represjonowanych, znakomity kontrapunkt wobec proklamowanego cynicznie Dnia Wolności i Praw Obywatelskich(!). Wyroki na studentów były tu jaskrawym pogwałceniem właśnie praw obywatelskich do protestu w ramach demokracji, pogwałceniem konstytucji. Wrocławski sędzia jakby sabotował „historyczny” projekt Komorowskiego? Żart na stronę, a dzień 4 czerwca i tak nie przyjmie się jako święto narodowe, zostanie odrzucony jak kiedyś Dzień 22 lipca.

Zbyt wiele feralnych czwórek, może Chińczycy mają rację? A gdyby 4 czerwca 1992 r. rząd Olszewskiego wytrzymał próbę głosowania w Sejmie, inaczej dzisiaj wyglądałoby państwo polskie po procedurze lustracji. Niestety, KPN obraził się o jedną teczkę, co ułatwiło zadanie ex-komunistom w tym tragicznym dla Polski głosowaniu.

Obchody 25-lecia rzekomo wolnych wyborów – które nie przyniosły Polsce oczekiwanego dobra – przysłoniły rocznicę obalenia rządu, który mógł przyczynić się do uzdrowienia państwa. Medialny teatr dokonał reszty, lecz o tamtej próbie naprawy Rzeczypospolitej zapomnieć nie możemy. Storpedowanie misji rządu Olszewskiego i Macierewicza było ogromnym złem wyrządzonym Polsce i stało się przyczyną zatrzymania demokratyzacji IIIRP, a wreszcie doprowadziło do karykatury naszej państwowości. Obowiązkową lekturą jest dziś książka Janusza Szewczaka, wybitnego ekonomisty, „Polska – kraj absurdów” (Wydawnictwo Słowa i Myśli, 2013), a ukazuje ona szczegółowo degradację Polski we wszystkich dziedzinach (służba zdrowia czy wykańczalnia?), gdy„dyktaturę ciemniaków zastąpiła dyktatura pieniądza i mediów”. Książka Szewczaka to lektura porażająca, ale przynajmniej pozbawia złudzeń i uodparnia na prymitywną propagandę panującego układu.

Marek Baterowicz

 

 
Marek Baterowicz ( ur. w 1944 w Krakowie ), poeta, prozaik, publicysta, tłumacz poezji krajów romańskich, latynoskich i Quebec’u. Romanista – doktorat o wpływach hiszpańskich na poetów francuskich XVI/ XVII wieku ( 1998), fragmenty tej tezy ukazały się we Francji. Wydał też tomik wierszy w języku francuskim – „Fée et fourmis” ( Paris, 1977). Jako poeta debiutował na łamach „Tygodnika Powszechnego” i „Studenta” ( w 1971). Debiut książkowy: „Wersety do świtu” ( W-wa,1976) – tytuł był aluzją do nocy PRL-u. W r.1981 wydał zbiór wierszy poza cenzurą: „Łamiąc gałęzie ciszy”. Od 1985 roku na emigracji, po czterech latach czekania na paszport, najpierw w Hiszpanii, a od 1987 w Australii. W roku 1992 odwiedził Polskę, w tym samym roku listem w „Arce” zrywał ze środowiskiem „Tygodnika Powszechnego”, które poparło grubą kreskę ułatwiającą nowe zniewolenie. Autor wielu zbiorów wierszy jak np. „Serce i pięść” ( Sydney, 1987), „Z tamtej strony drzewa” ( Melbourne, 1992 – wiersze zebrane), „Miejsce w atlasie” ( Sydney, 1996), „Cierń i cień „ ( Sydney,2003) czy „Na smyczy słońca” ( Sydney, 2008). W r.2010 we Włoszech ukazał się wybór jego wierszy – „Canti del pianeta”. Wydawca ( Roma, Empiria) tak określił jego poezję: „to zaproszenie człowieka planetarnego, ceniącego wartości uniwersalne całej ludzkości i braterstwo między ludźmi”.Wydał też kilka tytułów prozy, w tym powieść ze stanu wojennego pt. „Ziarno wschodzi w ranie” ( Sydney,1992). Mieszka w Sydney.
 

 



Materiał filmowy 1 :

Zobacz równiez:





Informujemy, iż w celu optymalizacji treści na stronie, dostosowania ich do potrzeb użytkownika, jak również dla celów reklamowych i statystycznych korzystamy z informacji zapisanych w plikach cookies na urządzeniach końcowych użytkowników. Pliki cookies można kontrolować w ustawieniach przeglądarki internetowej. Korzystając z naszej strony, bez zmiany ustawień w przeglądarce internetowej oznacza, iż użytkownik akceptuje politykę stosowania plików cookies, opisaną w Polityce prywatności.