NIE ZAPOMNĘ
Nie da się zapomnieć
Pierwszego – mama -
Z ust własnego dziecka,
Ani łyżki tranu
Przed każdym śniadaniem.
Nie da się zapomnieć
Jak smakuje
Miłość jedyna,
Co ciemne ściany w jasność
Przemieniła.
Nie da się zapomnieć
Twarzy matki
Tak dziwnie spokojnej
I dłoni wiotkiej
W śmiertelnym uścisku.
Nie da się zapomnieć,
Że już nigdy nie pogłaszcze
Po głowie,
I już nie wypowie
Swoich myśli.
(01.11.2004)
MOJEJ MAMIE
Podarowałam ci Matko
Dłonie pełne złota -
Pożyczonego od Ciebie.
Odnalazłam światło gwiazd
Na twoim chmurnym niebie.
Oddaliłam szyderczy kuropatwy obraz
I uderzenia raz po raz
Za dziecko,
Zbyt ciężkie,
Byś je poniosła.
Ten łan zboża
Nigdy nie będzie zżęty,
Już nie stanie w snopach.
Nie zaznasz już smutku przemijania
I trwogi oczekiwania
Na wyrudziałe rżysko.
Patrz w moim sercu
Są nowe pantofle
I wózek na drewno,
Byś boso, na plecach nie niosła.
Żegnasz mnie,
Patrzysz gorąco w oczy
Ufnie,
Z nadzieją dziecka.
A ja bezradna
Matka swojej Matki
Mam tylko te dłonie
Pełne złota -
Pożyczonego od Ciebie.
Pożyczonego od Pana na Niebie.
(04.07.2001)
Ewa Credo - matka czworga dzieci, księgowa, patriotka, Polka. Pisze od zawsze.
Wierszy "dla ludzi" nie wydaje - rozdaje ludziom.
