Dziś rocznica urodzin św. Jana Pawła II. Kolejna dobra okazja, by o nim pomyśleć, zasłuchać się w to, co mówił i czym żył. Nie zapomnijmy, gdy tylko przebrzmią echa kanonizacji! Wielki Papież był także poetą - niech dziś przypomni o nim poezja.
Iskra
Przytulony do Miłosiernego
dźwigał w ”Jednym” jakby
dwa Krzyże - Jego i własny
Jan Paweł II – Ś w i ę t y
Gdy mówił był Głosem
Najwyższego
W wielkiej ciszy i skupieniu
słuchały Go miliony
a pogoda zawsze była dobra
choć nieraz łaski płynęły
w strugach deszczu
Jego wzrok sięgał dalej niż orła
wzniesionego wysoko
pragnął nim dotknąć głębi człowieka
aby przyjść z pomocą
Wymownym znakiem były dłonie
które bez słów wołały
jesteśmy z Tobą
Proroku naszych czasów
A On wskazywał na Zbawiciela
prosząc abyśmy Go przyjęli
osobiście i jako Naród
Abyśmy zaczęli budować
nasz Dom Ojczysty na Skale
na Chrystusie który daje życie
Podejdźmy do „Iskry”
która już płonie
zapalmy od Niej nasze serca
Wsłuchajmy się w Głos
z Placu Zwycięstwa
„Niech zstąpi Duch Twój!
Niech zstąpi Duch Twój!
I odnowi oblicze ziemi
Tej Ziemi!” /Jan Paweł II 2.06.79r./
27.04.2014 Warszawa s. Justyna
