Wiersz s. Justyny nadesłany w przeddzień kanonizacji.
Santo Subito
Patrzę na zdjęcie
Najbardziej kochanego
Człowieka na ziemi
Przywołuję zadumę
By bardziej wejść w Jego
Wnętrze
Zachwycam się życiem
Pragnę naśladować
Przylgnąć jak On
Do Matki Zbawiciela
Gdy powołany został
Do Domu Ojca
Wszyscy wołali
Santo Subito Santo
W wyobraźni widziałam
Jego postać
W przestworzach
Patrzył z wysoka na ziemię
Żegnał się z nami
Tęsknota i miłość
Przypominały słowa
Jakie do nas mówił
Nie lękajcie się
Otwórzcie drzwi Chrystusowi
Ojcze Święty otwieramy!
s.Justyna
