Twarz rozorana – przepastna rana nieba w ziemi
Kość ta przypomina… kogo ona przypomina
Naga – jak prawda
Drzewa drżą
I wschodzące liście
Gorzkich żalów przybywanie
W strunach krtani to płakanie
Płaczą niektóre niewiasty – płaczą niektórzy mężczyźni
Spluwają niektóre kobiety – plują niektórzy mężczyźni
Tylko dzieci dziwiąc się zachodom i wschodom KRZYŻA
Wsłuchują się w drżenie nadlatującego samolotu
 | Jerzy Binkowski – Urodził się w 1949r. w Gdyni. Studiował w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim – psychologia. Drugie studia to: Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna – Wydział Reżyserii Teatru Lalek. Pracował głównie z młodzieżą – szkolnictwo średnie (poradnictwo, teatr) i wyższe. Mieszka od 35 lat w Białymstoku. Od 1994 roku jest członkiem warszawskiego oddziału Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Wydał między innymi: „Głosy z pustyni”, „Na drugą stronę białych brzóz”,, W drodze z Damaszku”, „Wygnanie Boga”. |
