(...) zapis koszmaru z 10 kwietnia 2010. Obudził mnie wtedy straszny sen (telefon od siostry z wiadomością był trochę później). Kiedy, zbierając się z koszmarnego snu, wracałam już do rzeczywistości kwietniowego poranka - z promieniami słonca zza okna - wtedy - ten prawdziwy, już nie senny, cios...

P O R A N N E

Porannie ciemna

dotkliwa

obecność

płaszczy butów

zbutwiałych igieł

pustka skulona w czaszce

nabrzmiewa pamięcią

obnażonych

w pacnięciu

odciętej dłoni

w plaster błota

ścinki włosów

w wannie

nagle

dźwięk słonecznej ulgi

tnie promieniem

zmartwiałe cienie

porannie

ledwie

na mgnienie

bo nie

to się nie śni

to się nie śni

to się nie śni

oderwaną dłonią

odkładam telefon

ranny

słońce wciąż bucha

z okna

w wybite oko snu

(10 kwietnia 2013)

Aleksandra Niemirycz przedstawia się jako tłumaczka słów i snów. Mówi, że od chwili przyjścia na świat w pewien wieczór lutowy, jako podróżniczka w przestrzeni i w czasie, wypełnia swoje przeznaczenie, każdego dnia to błądząc, to znajdując drogę. Ukończyła VIII LO im. Władysława IV, a później polonistykę i filozofię na Uniwersytecie Warszawskim. W przeszłości zajmowała się przekładami literackimi, była także nauczycielką języka polskiego i angielskiego w warszawskich liceach. Obecnie jest tłumaczem konferencyjnym z dwóch języków i doktorantką w Instytucie Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk.