Pamięci Ofiar Katastrofy Smoleńskiej. "Czwórkami do Nieba szli..." – Zbigniew Wassermann, Wiesław Woda, Edward Wojtas, Paweł Wypych XXIII
data:07 kwietnia 2014     Redaktor: husarz

 

Smoleńsk 10 kwietnia 2010
PAMIĘTAMY O KAŻDYM Z NICH

 

  
  

  

  

  

  

Zbigniew Wassermann – Poseł na Sejm RP


urodził się 17 września 1949 r. w Krakowie. W 1972 r., po ukończeniu studiów na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, rozpoczął pracę w prokuraturze. W kolejnych latach był prokuratorem w Chrzanowie, Jaworznie, Brzesku i w Krakowie.  Do 1989 r. pracował na stanowisku prokuratora w Prokuraturze Rejonowej Kraków-Krowodrza. W latach 80. uczestniczył w krakowskim duszpasterstwie prawników.

W latach 1989–1991 był zastępcą szefa Prokuratury Wojewódzkiej w Krakowie. W tym samym czasie zasiadał w Komisji ds. Weryfikacji Pracowników Służby Bezpieczeństwa w Krakowie. W 1991 r. został zawieszony w czynnościach zawodowych z powodu postępowania dyscyplinarnego za publiczną krytykę decyzji MSW w sprawie weryfikacji funkcjonariuszy SB oraz nieprawidłowości w sprawie zabójstwa Pyjasa. Zbigniew Wassermann podkreślał, że prokuratura nie została zweryfikowana i zdekomunizowana.

W 1993 r. otrzymał stanowisko prokuratora Krakowskiej Prokuratury Apelacyjnej i jej rzecznika prasowego. Od 1992 r. był członkiem krakowskich władz Stowarzyszenia Polskich Prawników Katolickich, a w latach 1995–2000 wchodził w skład jego rady naczelnej. W 2000 r. pełnił obowiązki prokuratora krajowego.

W 2001 r. zaangażował się w działalność Prawa i Sprawiedliwości. 23 września 2001 r. został posłem na Sejm IV kadencji z listy PiS w okręgu krakowskim. Był zastępcą przewodniczącego Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka oraz przewodniczącym Komisji do spraw Służb Specjalnych. Był też wiceprzewodniczącym Komisji Śledczej w sprawie PKN Orlen. W kolejnych wyborach parlamentarnych, w 2005 r., został ponownie wybrany do Sejmu. W rządzie pełnił funkcję ministra, koordynatora służb specjalnych. W wyborach parlamentarnych w 2007 r. po raz trzeci uzyskał mandat poselski. Od listopada 2009 r. zasiadał w Komisji śledczej ds. tak zwanej afery hazardowej.

Zginął 10 kwietnia 2010 roku pod Smoleńskiem. Pozostawił żonę Halinę i troje dzieci: Agatę, Małgorzatę i Wojciecha.

Zbigniew Wassermann zawsze szukał prawdy, czynił to stanowczo i konsekwentnie. Nigdy nie ustępował, nigdy się nie cofał –napisał o Nim w liście odczytanym podczas uroczystości pogrzebowych Jarosław Kaczyński .– Do tego potrzebny był charakter i wewnętrzna siła. Dla niego zawołanie «Bóg, Honor, Ojczyzna» nie było pustym hasłem.

Pośmiertnie odznaczono go Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
Został pochowany na cmentarzu na krakowskich Bielanach.

W 2011 r.,  z powodu przekłamań w wynikach sekcji otrzymanych z Federacji Rosyjskiej, w ramach prowadzonego śledztwa oraz na wniosek przedstawicieli rodziny,  Jego ciało zostało  ekshumowane i po przebadaniu w Zakładzie Medycyny Sądowej we Wrocławiu ponownie pochowane.

MF





  
  

  

  

  

  

Wiesław Woda – Poseł na Sejm RP


urodził się 17 sierpnia 1946 r. w Paleśnicy w powiecie tarnowskim
Ukończył studia na Akademii Rolniczej w Krakowie. Na początku pracował jako wizytator szkolny. W latach 1975–1987 był prezesem zarządu wojewódzkiego kółek rolniczych w Krakowie. Zasiadał w Radzie Narodowej miasta Krakowa. Od roku 1987 do roku 1990 był wiceprezydentem Krakowa, a następnie wicewojewodą krakowskim.
Przez dwa lata kierował krakowskim biurem Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa. Od 1994 do 1997 był wojewodą tarnowskim.

Funkcję posła po raz pierwszy pełnił jako przedstawiciel ZSL w tzw. Sejmie kontraktowym (1989–1991). Od 1991 do 1993 był członkiem Trybunału Stanu. Od 1997 r. sprawował mandat poselski, reprezentując Polskie Stronnictwo Ludowe.
W latach 2007–2009 był członkiem Rady Służby Publicznej przy Prezesie Rady Ministrów. W 2009 r. został powołany na członka Rady Służby Cywilnej. Przez dwie kadencje Sejmu, V i VI, pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Polsko-Tajwańskiego Zespołu Parlamentarnego.

Był prezesem zarządu oddziału wojewódzkiego Związku Ochotniczych Straży Pożarnych RP oraz prezesem zarządu wojewódzkiego PSL w Małopolsce.
W 1988 r. został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski

Zginął 10 kwietnia 2010 roku pod Smoleńskiem. Pozostawił żonę Wiktorię oraz córki Izabelę i Ewę.

Nie żył dla siebie, nade wszystko żył dla swoich najbliższych, ale darem życia dzielił się także z innymi, podejmując zadania publiczne. Jako inżynier rolnik służył umiłowanej polskiej ziemi, troszcząc się o sprawy rolnictwa i wsi. Wiele mu zawdzięczają też jednostki ochotniczych straży pożarnych - podczas uroczystości pogrzebowych mówił o Wiesławie Wodzie kardynał Stanisław Dziwisz. – Nie żył dla siebie, nie umarł dla siebie. Jego tragiczna śmierć okazała się śmiercią dla wielkiej sprawy: pamięci prawdy o zbrodni katyńskiej.

Został pochowany w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Pośmiertnie został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

MF





  
  

  

  

  

  

Edward Wojtas – Poseł na Sejm RP


urodził się 1 marca 1955 r. w Wólce Modrzejowej pod Ostrowcem Świętokrzyskim.

W 1979 r. ukończył studia na Wydziale Ekonomicznym Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. W wieku 21 lat zapisał się do Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego, następnie wstąpił d Polskiego Stronnictwa Ludowego. Od 2005 r. stał na czele zarządu wojewódzkiego PSL.
W latach 1995–1997 był zastępcą dyrektora Wydziału Zdrowia w Lubelskim Urzędzie Wojewódzkim, potem przez rok pracował jako dyrektor generalny tego urzędu. W latach 1998–2007 pełnił funkcję radnego sejmiku województwa lubelskiego. Od października 1998 do grudnia 2002 był członkiem zarządu województwa lubelskiego. Przez ponad rok był też marszałkiem województwa lubelskiego.

W 2000 r. został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi.

W wyborach parlamentarnych w 2007 r. uzyskał mandat poselski z listy PSL. Po przyjęciu traktatu lizbońskiego Polska otrzymała dodatkowy mandat w Europarlamencie – miał on przypaść właśnie Edwardowi Wojtasowi.

Zginął 10 kwietnia 2010 roku pod Smoleńskiem. Pozostawił żonę Alinę oraz córki Monikę i Małgorzatę.

Był za bardzo energiczny, żeby codziennie przez osiem godzin siedzieć za biurkiem. Chciał więcej działać, robić coś ponad - wspomina męża w wywiadzie udzielonym w 2011 r. „Gazecie Wrocławskiej” Jego żona – (…) Chciał i potrafił słuchać ludzi.

Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

MF





  
  

  

  

  

  

Paweł Wypych – Minister w Kancelarii Prezydenta RP


urodził się 20 lutego 1968 r. w Otwocku.

Był absolwentem Instytutu Profilaktyki Społecznej i Resocjalizacji oraz Wydziału Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego, a także studiów podyplomowych – w zakresie organizacji pomocy społecznej na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego oraz w zakresie zarządzania w administracji publicznej w Wyższej Szkole Przedsiębiorczości i Zarządzania im. L. Koźmińskiego. Był też absolwentem Szkoły Praw Człowieka Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka.

W latach 1987–1999 był działaczem harcerskim: początkowo instruktorem niezależnego środowiska harcerskiego w Związku Harcerstwa Polskiego, potem w Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej. W latach 1993–1994 był, w stopniu harcmistrza, komendantem Mazowieckiej Chorągwi Harcerzy ZHR.

W 1996 r. został asystentem w Zakładzie Kryminologii Instytutu Nauk Prawnych Polskiej Akademii Nauk, a trzy lata później dyrektorem Warszawskiego Centrum Pomocy Rodzinie. W latach 2002–2005 był dyrektorem Biura Polityki Społecznej Urzędu Miasta Stołecznego Warszawy. W latach 1990–2003 był radnym w Warszawie.

W grudniu 2005 r. objął stanowisko pełnomocnika rządu ds. osób niepełnosprawnych i sekretarza stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej, następnie – w Urzędzie m.st. Warszawy – stanowisko koordynatora wykonującego obowiązki wiceprezydenta. W grudniu 2006 r. objął stanowisko głównego doradcy Prezesa Rady Ministrów w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. W 2007 r.,  jako podsekretarz stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, był odpowiedzialny za nadzór nad ZUS; był też wiceprzewodniczącym Międzyresortowego Zespołu do Spraw Nadzoru Ubezpieczeń Społecznych. 1 czerwca 2007 r. objął stanowisko prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych;  funkcję tę pełnił do listopada 2007 r.

Od 11 grudnia 2007 r. pełnił funkcję doradcy Prezydenta Lecha Kaczyńskiego. 30 kwietnia 2009 r. został mianowany sekretarzem stanu w Kancelarii Prezydenta RP.

Zginął 10 kwietnia 2010 roku pod Smoleńskiem. Pozostawił żonę Małgorzatę i dwoje dzieci, Zuzię i Krzysia.

Był zawsze gotowy do współpracy na rzecz dobra społecznego. Zawsze miał na to czas, wielokrotnie sam inicjując rozmowy konieczne do podejmowania konkretnych działań - wspomina go Piotr Pawłowski, Prezes Stowarzyszenia Przyjaciół Integracji. – Człowiek honoru i cywilnej odwagi, odpowiedzialny do końca za losy ludzi potrzebujących największego wsparcia i pomocy w naszym kraju.

Został pochowany na Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie.

W 2010 r. został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Pośmiertnie otrzymał też Krzyż Honorowy Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej – AD AMICUM oraz wyróżnienie „Zasłużony dla Miasta Warszawy”.

MF

Zobacz równiez:





Informujemy, iż w celu optymalizacji treści na stronie, dostosowania ich do potrzeb użytkownika, jak również dla celów reklamowych i statystycznych korzystamy z informacji zapisanych w plikach cookies na urządzeniach końcowych użytkowników. Pliki cookies można kontrolować w ustawieniach przeglądarki internetowej. Korzystając z naszej strony, bez zmiany ustawień w przeglądarce internetowej oznacza, iż użytkownik akceptuje politykę stosowania plików cookies, opisaną w Polityce prywatności.