Sławomir Skrzypek - Prezes Narodowego Banku Polskiego
urodził się 10 V 1963 r. w Katowicach w rodzinie o tradycjach patriotycznych.
Od wczesnych lat zaangażowany w życie Kościoła i w działalność opozycyjną. Świetny uczeń, laureat olimpiady z fizyki i pasjonat historii Polski. W stanie wojennym internowany. Po wyjściu włączył się w pomoc internowanym. Wielokrotnie prewencyjnie przesłuchiwany i zatrzymywany na 48 godzin.
Wyrok sądu stanu wojennego zamknął mu drogę do wymarzonych studiów ekonomicznych i tylko dzięki wsparciu jednego z profesorów dostał się na Politechnikę Śląską. Kontynuował działalność konspiracyjną.
Studia ekonomiczne podjął po 1989 r. Ukończył Uniwersytet Śląski, Akademię Ekonomiczną w Krakowie. Następnie uzyskał dyplom MBA Uniwersytetu Wisconsin – La Crosse (nostryfikowany w SGH) oraz dyplom Business Management Uniwersytetu Georgetown. Będąc prezesem NBP - Advanced Management Program, University of Navarra. Cały czas poszerzał swoje horyzonty, wiedzę i kompetencje.
Jego działalność zawodowa od początku związana była z finansami publicznymi. Najwyższa Izba Kontroli, Zarząd Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, IX Narodowy Fundusz Inwestycyjny im. Eugeniusza Kwiatkowskiego, PKO SA, PKO BP SA, zastępca prezydenta Warszawy. Pełnił też odpowiedzialne funkcje w Radach Nadzorczych, m.in. Banku Ochrony Środowiska SA, Banku Pocztowego SA, Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, Telewizji Polskiej i Domu Maklerskiego BOŚ. W styczniu 2007 r. został wybrany na stanowisko Prezesa Narodowego Banku Polskiego.
Wspólny mianownik piastowanych stanowisk to ogromna pasja, nadzwyczajny etos pracy i traktowanie jej jako służby publicznej. W pracy angażował się bez reszty w realizację powierzonych obowiązków i wykonywał je z poszanowaniem wartości, które wyznawał - merytorycznie, uczciwie i rzetelnie.
W 2009 r. magazyn „Global Finance” uznał Go za jednego z najlepszych szefów banków centralnych na świecie m.in. za trafną prognozę dotyczącą inflacji.
Twardo bronił niezależności banku centralnego i dążył zarówno do utrzymania stabilności i siły polskiego złotego, jak i do trwałego oraz zrównoważonego wzrostu gospodarczego. To dzięki niemu sektor bankowy i gospodarka polska nie doznały uszczerbku w czasie światowego kryzysu finansowo-gospodarczego.
Dzięki Jego inicjatywie NBP rozszerzył aktywność w dziedzinie edukacji ekonomicznej dzieci i młodzieży. Wielokrotnie powtarzał, że wydatki na edukację to nie koszty, tylko nakłady inwestycyjne, które – może nie dziś, ale za kilka lat – przyniosą korzyść dla Polski.
To dzięki niemu NBP emisją monet i banknotów kolekcjonerskich upamiętniał ważne dla Polaków wydarzenia historyczne. Powtarzał, że tylko w taki sposób NBP może oddać hołd Polakom, którzy oddali życie za wolną Polskę.
10 kwietnia 2010 r. leciał do Katynia, by pokłonić się ofiarom zbrodni katyńskiej, które uhonorował najlepiej, jak mógł – milionem miniaturowych pomników – specjalną emisją monet. Tego dnia złożył im najcenniejszą ofiarę…
Pozostawił żonę i trójkę dzieci.
Bóg, Honor, Ojczyzna to były wartości którym był wierny całe życie.
Pochowany z honorami wojskowymi na warszawskich Powązkach Wojskowych w Kwaterze Smoleńskiej.
Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski i wyróżniony tytułem "Zasłużony dla Miasta Warszawy”.
W 2011r. NBP wprowadził do obiegu monetę o nominale 10 zł z Jego wizerunkiem.
Poświęcono Mu tablice pamiątkowe: NBP w Warszawie i budynek liceum, które ukończył w Katowicach.
TVP poświęciła Jego osobie film dokumentalny pt. „Przerwana kadencja”
Jest też bohaterem książki Sebastiana Reńcy „Skrzypek – jeden z pokolenia niepokornych”,
AB
Leszek Solski – Członek Stowarzyszenia Rodzin Katyńskich
urodził się 23 listopada 1935 r. w Baranowiczach.
Rodzice - Halina, z domu Kawecka i kapitan Kazimierz Solski.
W Katyniu zostali zamordowani jego ojciec Kazimierz ,oficer 9 Dywizjonu Artylerii Konnej Nowogródzkiej Brygady Kawalerii (był m.in. adiutantem Władysława Andersa) oraz stryj – mjr Adam Solski.
Podczas wojny mieszkał z matką na warszawskiej Ochocie. Po upadku Powstania Warszawskiego trafili oboje, przez obóz w Pruszkowie, do Buchenwaldu, a następnie do obozu pracy w Lerthe koło Hanoweru. Po wojnie zamieszkali w Toruniu. Tam Leszek Solski ukończył szkołę podstawową i liceum ogólnokształcące. Działał w harcerstwie. Studia ukończył na Politechnice Gdańskiej. Następnie związał swoje życie z Sopotem. Z żoną Ewą miał dwie córki : Joannę i Hannę.
Od końca lat 80-tych działał w ramach Rodzin Katyńskich. W 1990, dzięki wsparciu pracowników Biblioteki Politechniki Gdańskiej, zorganizował w Gdańsku wystawę "Fotograficzne archiwum pamiątek po zamordowanych z Gdańskiej Rodziny Katyńskiej", którą obejrzeli m.in. Ronald i Nancy Reagan. Później był współtwórcą epitafium katyńskiego w kościele św. Brygidy w Gdańsku.
Zginął 10 kwietnia 2010 w katastrofie rządowego samolotu Tu-154 pod Smoleńskiem,
Pochowany w Alei Zasłużonych na cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku-Wrzeszczu.
Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
W kościele "Gwiazda Morza" w Sopocie odsłonięto poświęconą mu tablicę pamiątkową.
Na kanwie pamiętników stryja Adama (córka Ewa otrzymała je z USA od prof. Zbigniewa Brzezińskiego) Andrzej Wajda nakręcił film „Katyń”.
AB
Władysław Stasiak - polski urzędnik państwowy i samorządowy
urodził się 15 marca 1966 we Wrocławiu.
Ukończył studia na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Wrocławskiego oraz Krajową Szkołę Administracji Publicznej.
Piastował wiele wysokich stanowisk państwowych i samorządowych.
Pracował w Najwyższej Izbie Kontroli. Pełnił funkcję zastępcy Prezydenta Warszawy Lecha Kaczyńskiego. Zajmował stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji. Był sekretarzem stanu w MSWiA, sekretarzem Rady Bezpieczeństwa Narodowego.
Był Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji w gabinecie Jarosława Kaczyńskiego, Szefem Biura Bezpieczeństwa Narodowego, Szefem Kancelarii Prezydenta RP.
Zginął 10 kwietnia 2010 w katastrofie pod Smoleńskiem. Pochowany w Kwaterze Smoleńskiej na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.
Miał żonę Barbarę.
Odznaczenia: Kawaler Narodowego Orderu Zasługi – Francja, Krzyż Wielki Orderu Zasługi – Portugalia, Krzyż Komandorski Orderu Zasługi Republiki Węgierskiej – Węgry, Honorowa Odznaka GROM.
Odznaczenia pośmiertne: Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski , tytuł Honorowego Obywatela Wrocławia , tytuł Honorowego Obywatela Dolnego Śląska, "Zasłużony dla Miasta Warszawy".
Jego imieniem nazwano jedną z sal w Krajowej Szkole Administracji Publicznej. Przy wejściu do Instytutu Historycznego Uniwersytetu Wrocławskiego odsłonięto poświęconą mu tablicę pamiątkową.
AB