Anna Walentynowicz

Pani Anna nie spoczywa w pokoju

złożona w zbiorowej mogile

jak żołnierze wyklęci

pielgrzymi wdeptani

w smoleński las

tak kończą sprawiedliwi

kaligrafowie księgi historii

całe życie walczyła o prawdę

lecz prawda żąda by upominać się

i powstawać także po śmierci

ciało leży w zbiorowej mogile

a urnę z sumieniem

rozsypano we mgle

garstka sprawiedliwych

czuwa przed cmentarzem

gdzie za kordonem żandarmerii

pod osłoną nocy

odbywa się

ekshumacja

kiedyś dla Pani Ani

zatrzymano pracę stoczni

w ciemności nad kurhanami

nie unoszą się skrzydła

daremne żądania

sprawiedliwości

i tylko najwierniejsi

wysłuchają dobrej nowiny

spójrzcie – grób jest pusty

spójrzcie – grób jest pusty

Kresy pamięci

wiersz dedykowany Pani Jadwidze Kaczyńskiej po 10.04.2010

Synku

posiedź jeszcze trochę

te minuty są dla mnie jak całe życie

i każde wspomnienie będę musiała przełożyć na wieczność

która otworzy się jak kadłub samolotu nagle i bez powrotu w pamięć

Synku posiedź jeszcze chwilę cokolwiek teraz mówisz

słyszę tylko twój dziecięcy śmiech

kiedy się bawisz w piasku

nad morzem

Leżę

na śmiertelnym łożu

mam prawo zatrzymać cię na mgnienie

byś przetrwał moją słabość i niepokorność tchnienia duszy

będą przede mną ukrywać prawdę jakby się bali że pójdę za Tobą

tak jakby można odwrócić fotografię na biurku ukryć

datę urodzenia pochować syna

czyż nie nauczyłam się

tego od Boga

Mamo

wybacz w ostatniej godzinie

także się spieszyłem a moja miłość

była wstydliwie skryta czekałem choć wiedziałaś wszystko

zaraz otworzy się brzuch samolotu i skrzydła Polski runą w pustkę

Mamo wybacz w ostatniej chwili przebudź się ze snu

bo jak nigdy pragnę byś wzięła

mnie za rękę uniosła

w ramiona

Mamo

pójdę pierwszy zamienię

tylko kilka słów z tymi bliżej nieba

pogrążonymi w modlitwie w ogonie ruskiego szafotu

uchroń mnie Mamo od nienawiści od pogardy uchroń mnie Boże

nie chcę byś cierpiała z powszechnego kłamstwa

klęcząc na kresach pamięci

nad którymi zawisną

graniczne patrole

Ukrzyżowani uskrzydleni

Ksiądz Popiełuszko wygłosił ostatnią homilię

jej słowa będą hymnem ocalającym Polskę

na razie kapłan schodzi powoli z ambony

a święta Weronika przyciska do jego ust

nylonową chustę dźwiękowej taśmy

na której zapisze się prawda

wolności i męstwa

Błogosławiony Jerzy nie należy już do tego świata

jego czas nabiera przestrzeni przesypując chwile w stulecia

a piasek zamieniając w skałę na której zapisze się historia

wychodzi przed kościół

Polskich Braci Męczenników

patrzy na turkoczące po bruku kibitki

czuje jak na jego ramiona pada cień krzyża

przelatującego nad nim samolotu z innej epoki

ksiądz patrzy w ciemniejące niebo czekając już tylko

aż oprawcy powloką go wzdłuż toruńskiej szosy

i wrzucą w otchłań zatęchłego bagażnika

wieko się zatrzaśnie i od tego mgnienia

przeszywającego mrok nieśmiertelności

tylko on będzie poznawał szczegóły męki

prawdziwe rysy twarzy prześladowców

echo ich kroków będzie się niosło

niezmordowanie i bezkarnie

po bezdrożach ojczyzny

po salach sejmowych

policyjnych posterunkach

sądach gabinetach zbrodni i zdrady

będzie się niosło ponad uśpionym lądem

powracało przypominać zabójcom że zbrodnia trwa

a dzieło spustoszenia nie zostało ukończone

jak długo prawda i dobro zwycięża

świt

przystanął

i nagle zawrócił

pod osłoną ciemności

nierozpoznane postaci wloką

dziewięćdziesięciu sześciu

wysłanników słowa i pamięci

nad płytą lotniska unoszą się

przyspieszone oddechy pachołków

emisariusze nie znają przeznaczenia

wrzucani są po kolei w otchłań Tupolewa

wilgotne ciemne powietrze powoli nasyca się

zapachem materiałów wybuchowych siarki mgły

przetaczają się z błyskiem płyty awaryjnych wyjść

współczesne drogi krzyżowe

stawiane są na podniebnej Golgocie

groby pustoszeją przed zmartwychwstaniem

a rodzinom wydaje się akty zgonu i świadectwa pogardy

otworzą się wieka zalutowanych trumien

pochyli nad nimi ostatni legion sprawiedliwych

zniknie związane sznurkiem ciało księdza Jerzego

pójdą do nieba sprofanowane szczątki Anny Walentynowicz

^{Wiersz opublikowany w bibliofilskim nakładzie 25 egzemplarzy przez “Oficynę FJ”, Toronto, 2013}