Krzysztof Putra – Wicemarszałek Sejmu
Urodził się 4 lipca 1957r. we wsi Józefowo (gm. Raczki), niedaleko Wigierskiego Parku Narodowego, w rodzinie rolniczej. W 1982r. ukończył Technikum Mechaniczne w Białymstoku uzyskując tytuł technika mechanika. W latach 1975 – 1994 pracował w Fabryce Przyrządów i Uchwytów w Białymstoku, późniejszym Bison - Bialu. Jego droga zaangażowania na rzecz dobra wspólnego prowadziła od stanowiska robotnika ku szczytom państwowej kariery. Od 1980 r. należał do NSZZ Solidarność. W latach osiemdziesiątych był przewodniczącym Rady Pracowniczej i współzałożycielem Stowarzyszenia Działaczy Samorządu Pracowniczego (1988r.). W tym okresie zaangażował się w działalność samorządową, a w latach 1987-1988 był prezesem Klubu Sportowego „Podlasie Białystok”.
Krzysztof Putra miał zdolności przywódcze, potrafił też przekonywać do wspólnego działania. W roku 1990 współtworzył Porozumienie Centrum – został prezesem Zarządu Wojewódzkiego tej partii w Białymstoku. W 2001 roku znalazł się wśród założycieli PIS, w którym był prezesem Podlaskiego Zarządu Regionalnego. Współpracował ściśle z Jarosławem Kaczyńskim. Był posłem trzech kadencji: X (1989 – 1991, OKP), I (1991-1993, PC) oraz VI (2007-2010), a także senatorem i wicemarszałkiem senatu VI kadencji (2005-2007). Jako parlamentarzysta angażował się w sprawy gospodarcze i społeczne, zabierał głos w kwestiach budżetowych. Był przedstawicielem Delegacji Parlamentarnej do Zgromadzenia Parlamentarnego RP i Ukrainy, uczestniczył w pracach Parlamentarnego Zespołu na rzecz Katolickiej Nauki Społecznej. W ostatniej kadencji złożył prawie 200 interpelacji i 23 zapytania. Ostatni raz brał udział w głosowaniu 8 kwietnia 2010.
Marszałek Putra łączył pracę państwową z rolą męża i ojca. Gdy obowiązki rodzinne wobec ośmiorga dzieci i żony Elżbiety odsunęły go na jakiś czas od stolicy, podjął działanie na terenie regionu, z którym był całe życie związany; pełnił funkcję radnego Sejmiku Województwa Podlaskiego (2002 – 2005) i prezesa Zarządu PUHP "Lech" sp. z o.o. w Białymstoku (1995-2005).
Zginął 10 kwietnia 2010 roku, pod Smoleńskiem.
20 kwietnia 2010, na pogrzebie Krzysztofa Putry białostocka archikatedra usłyszała, że był dobrym synem Kościoła i narodu, człowiekiem szlachetnym, który swoją mądrość czerpał z głębokiej wiary, a pragnął Polski silnej i godnej, która potrafi uczcić swoich bohaterów. Wielotysięczna rzesza odprowadziła jego trumnę w dwugodzinnym pochodzie na cmentarz św. Rocha w Białymstoku.
IS.
ks. Ryszard Rumianek – prof. dr hab., Rektor UKSW
Urodził się 7 listopada 1947 roku w Warszawie. Z młodzieńczej przygody z harcerstwem przeniósł w dorosłe życie otwartość, szczerość i żywy patriotyzm. Święcenia kapłańskie otrzymał 28 maja 1972 z rąk Prymasa Tysiąclecia, kardynała Stefana Wyszyńskiego wraz z późniejszym błogosławionym, ks. Jerzym Popiełuszką. Specjalistyczne studia biblijne odbywał w Papieskim Instytucie Biblijnym w Rzymie (licencjat w 1977r.), w Jerozolimie w Studium Biblicum Franciscanum oraz na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie, gdzie uzyskał stopień doktora teologii w 1979 r. Fascynacja Ziemią Świętą spowodowała, że prowadził po niej licznych pielgrzymów jako licencjonowany przewodnik.
Od 1979 r. pracował w Warszawskim Seminarium Duchownym (później PWTW), którego był wicerektorem, a od 1991 na ATK (obecnie UKSW). W1995 roku otrzymał stopień doktora habilitowanego, zaś tytuł naukowy profesora uzyskał 18. X. 2002 r. W 2005r. wybrano go na rektora Uniwersytetu. W 2008 r. rozpoczął drugą kadencję. O nieprzeciętnych zdolnościach i wszechstronności Księdza Rumianka świadczy fakt, że przez 11 lat z powodzeniem łączył funkcję rektora i profesora ze stanowiskiem Ekonoma Archidiecezji Warszawskiej (1994 – 2005).
Ks. prof. Rumianek zdążył zostawić po sobie imponującą spuściznę: 13 książek, skrypty, tłumaczenia, ponad 50 artykułów naukowych od 1981r., liczne recenzje naukowe, a także komentarze biblijnych i publikacji o charakterze popularnym, w tym dwa przewodniki po Ziemi Świętej. Zapisał się w pamięci jako człowiek wielkiej delikatności, dyskrecji i kultury. Zachwycał pogodą ducha, życzliwością, poczuciem humoru, a przede wszystkim bezgranicznym wręcz spokojem i dobrocią, którą przejął od swoich rodziców. Stosowana przez Niego zasada, że przy kilku dopuszczalnych wersjach zawsze należy wybierać trudniejszą, może służyć nie tylko do interpretacji tekstów biblijnych…
Zginął 10 kwietnia 2010 roku, pod Smoleńskiem.
10.04. 2010 po raz kolejny zetknęły się drogi ks. Rumianka i osób, z którymi przedtem się spotykał: Prezydenta Kaczorowskiego, Janusza Kurtyki i prezydenta Lecha Kaczyńskiego, który w 2009r. odznaczył rektora UKSW Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. W przeddzień wylotu do Katynia Ksiądz Rumianek wyspowiadał się i wyłożył na biurku swój testament.
Zgodnie ze swoją wolą został pochowany razem z rodzicami i bratem w podwarszawskich Pyrach.
IS.
Arkadiusz Rybicki – Poseł na Sejm RP
Urodził się 12 stycznia 1953 w Gdyni. Ukończył studia na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Gdańskiego jako magister historii. Początkowo był zatrudniony w charakterze archiwisty w parafiach rzymsko-katolickich w Trójmieście.
Już w latach ’70 związał się ze środowiskiem opozycyjnym Wybrzeża. W 1979 roku współtworzył Ruch Młodej Polski. Zasłynął tym, że w sierpniu 1980 roku w Stoczni Gdańskiej, wraz z Maciejem Grzywaczewskim, spisał 21 postulatów na tablicach wpisanych później na listę światowego dziedzictwa UNESCO. W czasie stanu wojennego był internowany w Strzebielinku.
Współpracował z Lechem Wałęsą, redagował książkę biograficzną o nim pt. „Droga nadziei”. W paryskim wydawnictwie Editions Spotkania opublikował pracę pt. „Więźniowie polityczni w Polsce 1945-1956/ Czesław Leopold, Krzysztof Lechicki” (1983r.).
Zajmował stanowisko szefa Zespołu Obsługi Politycznej prezydenta RP w Lecha Wałęsy. Współtworzył partie polityczne - Partię Konserwatywną (wiceprzewodniczący w latach 1992-1996) i Platformę Obywatelską (2002-2003 - przewodniczący Platformy Obywatelskiej w Gdańsku; 2005 - członek władz pomorskiej PO). W rządzie Jerzego Buzka pełnił funkcję – wiceministra kultury i dziedzictwa narodowego (1999-2001).
Był posłem dwu kadencji VI (2005 – 2007) i VII (2007-2010). Brał udział w pracach komisji sejmowych: Kultury i Środków Przekazu oraz Mniejszości Narodowych i Etnicznych oraz kilku zespołów parlamentarnych. Należał do stałych delegacji parlamentarnych i grup bilateralnych; do Polsko-Izraelskiej (przewodniczący) i Polsko-Litewskiej Grupy Parlamentarnej.
Zginął 10 kwietnia 2010 roku, pod Smoleńskiem.
Został pochowany w alei zasłużonych na cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku. Pozostawił żonę i dwoje dzieci. Imieniem Arkadiusza Rybickiego nazwano skwer leżący obok Urzędu Miasta w Sopocie i ulicę w Gdyni.
IS.
Andrzej Sariusz-Skąpski – Prezes Federacji Rodzin Katyńskich
Syn Bolesława Skąpskiego, prokuratora w przedwojennym Ministerstwie Sprawiedliwości zamordowanego w Katyniu w wieku 35 lat. Urodził się 20 listopada 1937 w Krakowie. W 1962 ukończył Wydział Budownictwa Wodnego Politechniki Krakowskiej. Od 1975 r. do 2005r. mieszkał w Zakopanem. Wykonywał prace projektowe w zakresie inżynierii wodnej, dotyczące obwałowań i regulacji rzek, budowy zbiorników retencyjnych i przepompowni. Tatrzański Park Narodowy zawdzięcza mu powstanie i modernizację schronisk oraz towarową kolej linową do Pięciu Stawów.
Od 1989r. zaangażował się w ruch Rodzin Katyńskich. Od tamtej pory regularnie odwiedzał groby pomordowanych. Działał w Stowarzyszeniu Rodzin Ofiar Katynia Polski Południowej w Krakowie, a od 1993r. uczestniczył w Federacji Rodzin Katyńskich, której przewodniczył od 2006r. Przyczynił się do ogłoszenia przez sejm w 2007r. 13 kwietnia Dniem Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej. Został odznaczony Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi.
Zginął 10 kwietnia 2010 roku, pod Smoleńskiem.
Pozostawił żonę Janinę, z którą przeżył blisko 50 lat, oraz dwie córki: Izabellę i Magdalenę.
Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (T -płd. - po prawej - Kwatera Dąbskich).
IS.
