Pamięci Ofiar Katastrofy Smoleńskiej. "Czwórkami do Nieba szli..." – Stanisław Mikke, Justyna Moniuszko, Aleksandra Natalli-Świat, Janina Natusiewicz-Mirer XV
data:30 marca 2014     Redaktor: husarz

 

Smoleńsk 10 kwietnia 2010
PAMIĘTAMY O KAŻDYM Z NICH

 

  
  

  

  

  

  

Stanisław Mikke – adwokat, sędzia Trybunału Stanu


Pisarz, działacz społeczny, wiceprzewodniczący Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, redaktor naczelny miesięcznika „Palestra”.

Urodził się 11 września 1947 w Łodzi. Ukończył prawo na Uniwersytecie Warszawskim. Od lat 80. pracował jako adwokat w Warszawie. W latach 1993-2010 był redaktorem naczelnym miesięcznika "Palestra”. Od roku 1998 przewodniczył Komisji Etyki przy Naczelnej Radzie Adwokackiej. W latach 1997-2001 był sędzią Trybunału Stanu.

W 2008 był inicjatorem i współtwórcą wystawy i albumu "Adwokaci polscy Ojczyźnie", a w 2010 wystawy "Adwokaci – Ofiary Katynia" przy kościele św. Anny w Warszawie i w Alejach Ujazdowskich. Przez trzy kadencje był wiceprzewodniczącym Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa.

Zaangażowany w ujawnienie zbrodni katyńskich. Brał udział w pracach ekshumacyjnych ofiar zbrodni katyńskiej w Charkowie, Miednoje, Katyniu i Bykowni. „- Miałem to szczęście, że wprowadzałem Staszka do adwokatury. To, co po cichu w "Palestrze" mówiliśmy o Katyniu, przyjmował w milczeniu. Marzył, aby tam pojechać” - wspomina mec. Czesław Jaworski.

Autor wielu książek, między innymi "Śpij mężny w Katyniu, Charkowie i Miednoje". Drugie, poszerzone wydanie książki, opuściło drukarnię dzień przed katastrofą smoleńską. Pierwsze egzemplarze Stanisław Mikke zabrał ze sobą do samolotu. Jak powiedział minister sprawiedliwości Krzysztof Kwiatkowski, jedna książka nie uległa zniszczeniu, mimo katastrofy.

Był konsultantem filmów Krzysztofa Kieślowskiego: "Dekalog V", "Krótki film o zabijaniu" oraz "Bez końca". "Krótki film o zabijaniu" zainspirowany został jego opowiadaniem.

Zginął 10 kwietnia 2010 roku w katastrofie rządowego samolotu Tu-154 pod Smoleńskiem,
26 kwietnia został pochowany w Kwaterze Smoleńskiej na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

W roku 1995 otrzymał odznakę Adwokatura Zasłużonym oraz Złoty Medal Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej. W 2000 odznaczony został Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. 16 kwietnia 2010 został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. 4 kwietnia 2012 na budynku siedziby Naczelnej Rady Adwokackiej przy ul. Świętojerskiej 16 w Warszawie odsłonięto tablicę pamiątkową poświęconą czterem ofiarom katastrofy smoleńskiej pochodzącym ze środowiska adwokackiego, w tym Stanisławowi Mikke.

JK




  
  

  

  

  

  

Justyna Moniuszko – stewardessa


Pracownik 36 Specjalnego Pułku Lotnictwa Transportowego im. Obrońców Warszawy, inżynier lotnictwa.

Urodziła się 6 lipca 1985 w Białymstoku, gdzie ukończyła III Liceum Ogólnokształcące im. Krzysztofa Kamila Baczyńskiego. Kontynuowała naukę na Wydziale Mechanicznym Energetyki i Lotnictwa Politechniki Warszawskiej (kierunek: lotnictwo). W 2006 roku została wybrana pierwszą w historii Miss Politechniki Warszawskiej; w tym samym konkursie uzyskała również tytuł Miss Publiczności. Była wieloletnim członkiem sekcji spadochronowej Aeroklubu Białostockiego (wykonała ponad 250 skoków spadochronowych), pilotem szybowcowym i harcerką, zastępową 93. Białostockiej Drużyny Harcerskiej "Na Próbie" im. Roberta Baden-Powella, wchodzącej w skład Chorągwi Białostockiej ZHP; miała patent drużynowej.

Od 1 maja 2008 roku do 30 listopada 2008 roku pracowała jako stewardessa w Polskich Liniach Lotniczych LOT, a 1 grudnia 2008 roku rozpoczęła pracę w 36 Specjalnym Pułku Lotnictwa Transportowego na stanowisku stewardessy.

Latanie było jej całym światem. Uspokajała ojca słowami: „Wszędzie można życie stracić, tato".

Zginęła 10 kwietnia 2010 roku pod Smoleńskiem w katastrofie rządowego samolotu.
Pochowano ją 20 kwietnia 2010 z honorami wojskowymi na cmentarzu miejskim w Białymstoku; w uroczystości uczestniczyła Kompania Reprezentacyjna Pomorskiego Okręgu Wojskowego, a nad cmentarzem krążył biało-niebieski samolot "Antek" (An-2) należący do Aeroklubu Białostockiego, z którego Justyna Moniuszko skakała ze spadochronem.

Pośmiertnie odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

JK




  
  

  

  

  

  

Aleksandra Natalli-Świat – ekonomistka, posłanka na Sejm RP V i VI kadencji


Urodziła się 20 lutego 1959 w Obornikach Śląskich. W 1982 ukończyła studia na Wydziale Zarządzania i Informatyki Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu, następnie w 2004 studia menedżerskie we wrocławskiej Wyższej Szkole Bankowej.

W latach 1982–1991 pracowała jako starszy asystent w Pracowni Regionalnej Zakładu Badań Statystyczno-Ekonomicznych Głównego Urzędu Statystycznego i Polskiej Akademii Nauk. Następnie przez rok była inspektorem wojewódzkim we wrocławskim Urzędzie Wojewódzkim. Od 1992 pełniła funkcję zastępcy dyrektora Międzywojewódzkiego Ośrodka Doskonalenia Kadr Administracji Państwowej. W latach 1996–2000 pracowała jako główny specjalista w Urzędzie Miejskim we Wrocławiu. Przez cztery kolejne lata zasiadała w zarządzie Miejskiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego, a od 2004 – jako wiceprezes – w zarządzie Wrocławskiego Centrum SPA.

W 2005 z listy Prawa i Sprawiedliwości została wybrana na posła V kadencji w okręgu wrocławskim. W Sejmie przewodniczyła Komisji Finansów Publicznych. W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz drugi uzyskała mandat poselski, a 12 stycznia 2008 została wybrana na wiceprezesa Prawa i Sprawiedliwości.

Jarosław Kaczyński wspomina: „Uśmiechnięta, sympatyczna, bardzo lubiana, a jednocześnie skromna. Najbardziej charakterystyczne było dla niej połączenie zdrowego sceptycyzmu, który bardzo ułatwiał jej realistyczne postrzeganie rzeczywistości, oraz dużych zdolności i możliwości intelektualnych. (...) potrafiła myśleć o sprawach polskiej gospodarki w kategoriach państwa, narodu".

Zginęła 10 kwietnia 2010 roku pod Smoleńskiem w katastrofie rządowego samolotu.
16 kwietnia 2010 została pośmiertnie odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Sejmik Województwa Dolnośląskiego nadał jej tytuł Honorowego Obywatela Dolnego Śląska. Została pochowana 26 kwietnia 2010 na Cmentarzu Ducha Świętego przy ulicy Bardzkiej we Wrocławiu.

20 maja 2010 rada miejska Wrocławia przyznała jej tytuł Honorowego Obywatela Wrocławia. 28 czerwca 2010 przy dawnym biurze poselskim Aleksandry Natalli-Świat na placu Solnym we Wrocławiu odsłonięto poświęconą jej tablicę pamiątkową. 29 czerwca 2010 jej imieniem nazwano rondo w Obornikach Śląskich.

JK




  
  

  

  

  

  

Janina Natusiewicz-Mirer – historyk sztuki, archeolog


Urodziła się 1 stycznia 1940 roku w Brześciu nad Bugiem. Jako dziecko została wywieziona na Syberię, opuściła ją dopiero z Armią Andersa. Przez Związek Sowiecki, Bliski Wschód oraz Afrykę wróciła z matką do Polski. Mieszkała w Jaworze na Dolnym Śląsku. Ukończyła Prywatne Liceum Ogólnokształcące Sióstr Urszulanek we Wrocławiu, następnie Uniwersytet Wrocławski. Otrzymała dyplom archeologa.

Janina Natusiewicz-Mirer angażowała się w działalność opozycyjną w okresie PRL-u, walczyła m.in. o postawienie pomnika św. Kingi w Nowym Sączu, fundatorki tamtejszego klasztoru klarysek oraz pierwszego w Polsce pomnika księdza Jerzego Popiełuszki w Suchowoli.
Brała udział w przygotowaniu dokumentacji dotyczącej Panoramy Racławickiej. Jest autorką publikacji o tematyce historycznej i sakralnej. Współorganizowała sympozja Anny Walentynowicz: "W trosce o dom ojczysty" i "O nieodłącznym towarzyszeniu". Z  legendą Solidarności znała się bardzo blisko, a gdy Anna Walentynowicz zaczęła mieć kłopoty z poruszaniem się, Janina Natusiewicz-Mirer towarzyszyła jej we wszystkich spotkaniach i podróżach. Także w tej z 10 kwietnia 2010 roku do Katynia.

"Przy każdej uroczystości Anna Walentynowicz prosiła o dwa miejsca: dla siebie i dla pani Janiny. To była ciepła, bardzo sympatyczna osoba. O wszystkich tak się mówi, ale pani Janina była naprawdę zawsze uśmiechnięta i wyjątkowo życzliwa" - wspomina pracownik Kancelarii Prezydenta.

Zginęła 10 kwietnia 2010 roku pod Smoleńskiem w katastrofie rządowego samolotu.
22 kwietnia 2010 pochowano ją z honorami wojskowymi w grobowcu rodzinnym na cmentarzu opactwa benedyktynów w Tyńcu. "Podczas ziemskiej wędrówki prawda zabita staje się źródłem nadziei. Prawda zabita zmartwychwstanie" - powiedział w homilii o. Stanisław Kyc, przeor tynieckich benedyktynów.

Pośmiertnie została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, nadano jej także tytuł Honorowego Obywatela Dolnego Śląska. Na fasadzie budynku Panoramy Racławickiej we Wrocławiu przy ulicy Jana Ewangelisty Purkyniego 11 została odsłonięta tablica pamiątkowa poświęcona Janinie Natusiewicz-Mirer.

JK
Zobacz równiez:





Informujemy, iż w celu optymalizacji treści na stronie, dostosowania ich do potrzeb użytkownika, jak również dla celów reklamowych i statystycznych korzystamy z informacji zapisanych w plikach cookies na urządzeniach końcowych użytkowników. Pliki cookies można kontrolować w ustawieniach przeglądarki internetowej. Korzystając z naszej strony, bez zmiany ustawień w przeglądarce internetowej oznacza, iż użytkownik akceptuje politykę stosowania plików cookies, opisaną w Polityce prywatności.