Pamięci Ofiar Katastrofy Smoleńskiej. "Czwórkami do Nieba szli..." – Stefan Melak, Tomasz Merta, Andrzej Michalak, Dariusz Michałowski XIV
data:28 marca 2014     Redaktor: husarz

 

Smoleńsk 10 kwietnia 2010
PAMIĘTAMY O KAŻDYM Z NICH

 

  
  

  

  

  

  

Stefan Melak – przewodniczący Komitetu Katyńskiego, dziennikarz


urodził się 13 sierpnia 1946r. w Warszawie w rodzinie bardzo religijnej. Stefan Melak, jak i jego trzej bracia, od  najmłodszych lat uczyli się patriotyzmu i historii Polski, tej prawdziwej, nie z podręczników. Rodzice Stefana mieszkali na Gocławku, obok Olszynki Grochowskiej. Młodzi Melakowie często odwiedzali miejsce najważniejszej bitwy Powstania Listopadowego. O okrutnym ludobójstwie dokonanym w Katyniu dowiedzieli się od siostry matki, której szwagier rotmistrz Rutkowski został tam zamordowany.

Stefan Melak studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim. Brał udział w wydarzeniach marcowych w 1968r, a w 1974 r, razem z księdzem Wacławem Karłowiczem, uczestnikiem Powstania Warszawskiego oraz braćmi Andrzejem, Arkadiuszem i Sławomirem założył Konspiracyjny Komitet Katyński. Dzięki staraniom Komitetu 31 lipca 1981r. na Powązkach w Dolince Katyńskiej stanął Pomnik Katyński, pierwszy w Polsce. Pomnik nie doczekał rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego, natychmiast został nocą zrabowany przez Służbę Bezpieczeństwa.

W stanie wojennym Stefan Melak za swoją działalność patriotyczną, udział w zjazdach „Solidarności”, kolportaż prasy podziemnej został aresztowany i osadzony w więzieniu w Białołęce. Taki sam los spotkał też braci - Andrzeja i Arkadiusza.

Po powrocie z więzienia Stefan Melak z jeszcze większym zapałem zaangażował się w działalność Komitetu Katyńskiego. Napisał wiele artykułów i książek o zbrodni katyńskiej. Pisał dla „Gazety Polskiej” i „Naszego Dziennika”. Był członkiem Zarządu Stowarzyszenia Wolnego Słowa. Wszelkimi staraniami dążył do wszczęcia śledztwa w sprawie ludobójstwa w Katyniu. Za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej prezydent Lech Kaczyński odznaczył Stefana Melaka Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

„Myślę, że cały porządek europejski został zbudowany na trupach polskich patriotów. Przecież w Teheranie, Jałcie i Poczdamie winni zbrodni katyńskiej wymusili dominację nad Polską” – powiedział w wywiadzie dla Sygnałów Dnia.

Stefan Melak leciał do Katynia. Zginął w katastrofie rządowego samolotu pod Smoleńskiem

Pogrzeb odbył się 24 kwietnia 2010 na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach; pochowany w Kwaterze Smoleńskiej.

Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.
W 2010r. odsłonięto głaz pamięci ks. Wacława Karłowicza [zm.2007r.] oraz Stefana Melaka w Alei Chwały Pomnika Bitwy pod Olszynką Grochowską przy ul. Traczy w dzielnicy Rembertów w Warszawie, a w  2011r. tablicę pamiątkową poświęconą Stefanowi Melakowi w Bazylice Świętego Krzyża w Warszawie.

LZ




  
  

  

  

  

  

Tomasz Merta – Wiceminister Kultury, Generalny Konserwator Zabytków


urodził się 7 listopada 1965 r. w Legnicy. Do szkoły średniej uczęszczał w Kielcach. Studiował filologię polską na Uniwersytecie Warszawskim. Studia doktoranckie ukończył na Wydziale Stosowanych Nauk Społecznych UW.

W okresie 2000–2001 był doradcą ministra kultury i dziedzictwa narodowego Kazimierza Michała Ujazdowskiego , następnie dyrektorem Instytutu Dziedzictwa Narodowego. Od 2005 roku - wiceministrem kultury i dziedzictwa narodowego oraz Generalnym Konserwatorem Zabytków.

Tomasz Merta był urzędnikiem państwowym i swoje życie poświęcił państwu. Był człowiekiem uczciwym, odpowiedzialnym za polską kulturę i dziedzictwo narodowe. To jego staraniem wiele zabytków wpisano na listę UNESCO.

Był współtwórcą programu Prawa i Sprawiedliwość w zakresie kultury. W wyborach w 2005r. należał do Komitetu Poparcia Lecha Kaczyńskiego.
Brał udział w tworzeniu wielu instytucji, m.in. Europejskiego Centrum Solidarności, Muzeum Powstania Warszawskiego, Muzeum II Wojny Światowej i Muzeum Historii Polski.

Był członkiem polskiej delegacji na 70. Rocznicę Obchodów Zbrodni Katyńskiej.
,,Katyń jest dla nas tym, czym dla Żydów Auschwitz” – mówił. Widział wielką wartość w tym, że państwo Izrael wozi do Oświęcimia każdego swojego młodego obywatela. Chciał, żeby Polska zdobyła się kiedyś na to, by każdy polski uczeń trafił w którymś momencie do Katynia i zobaczył Memoriał Katyński. Dla niego było to miejsce święte” – tak o swoim mężu mówi Magdalena Merta w książce ,,Wdowy Smoleńskie”.
Tomasz Merta poniósł śmierć w katastrofie rządowego samolotu 10 kwietnia 2010r.
Pochowany na cmentarzu parafialnym parafii pw. św. Zofii Barat w Grabowie [Warszawa- Ursynów].

Pośmiertnie odznaczono go Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.

LZ




  
  

  

  

  

  

Andrzej Michalak – podoficer, chorąży Wojska Polskiego, starszy technik pokładowy


urodził się 3 maja 1973r. w Rawie Mazowieckiej, gdzie w roku 1993 ukończył Technikum Mechaniczne. Naukę kontynuował w Szkole Chorążych Personelu Technicznego Lotnictwa w Oleśnicy i Wyższej Szkole Handlu i Finansów Międzynarodowych w Warszawie.
W 2008 został dopuszczony do wykonywania lotów na samolocie Tu-154. Miał wylatane 329 godzin.

4 lutego 2010r. został wyróżniony przez Gen. Andrzeja Błasika za udział w pomocy humanitarnej po trzęsieniu ziemi na Haiti.

W czasie lotu do Smoleńska pełnił funkcję starszego technika pokładowego.

Przyjaciel rodziców Andrzeja Michalaka, Stanisław Orzeszek wspomina: „Andrzej samoloty kochał od dziecka. Dlatego wybrał Technikum Mechaniczne, był ciekawy jak są zbudowane. Rodzice byli dumni, że mają syna, który lata z najważniejszymi osobami w kraju. Ale on nie chwalił się tym i nie bardzo chciał o tym opowiadać. Gdy ktoś zarzucał, że samoloty Tu 154M są stare i powinno się je wymienić, zawsze mówił, że to bardzo dobre maszyny”.

Zginął 10 kwietnia 2010 r. pod Smoleńskiem pozostawiając żonę i maleńkiego synka.

24 kwietnia 2010r. został pochowany z honorami wojskowymi w Kwaterze Smoleńskiej na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.

Pośmiertnie został mianowany na pierwszy stopień oficerski podporucznika.

LZ




  
  

  

  

  

  

Dariusz Michałowski – funkcjonariusz BOR


ps. Moskwa urodził się 24 lipca 1975 w Warszawie. Wychowywał się w stolicy Rosji (stąd jego przydomek), gdzie jego matka pracowała w ambasadzie PRL jako sekretarka ambasadora.

Służbę wojskową rozpoczął w 1994r. W wojsku ukończył Szkołę Podoficerów i Młodszych Specjalistów. W roku 1997 roku skierowano go do zawodowej służby wojskowej w Biurze Ochrony Rządu. W 2002 roku po ukończeniu Wyższej Szkoły Policji w Szczytnie dostał stopień podporucznika. W służbie był od 16 lat. Ochraniał prezydenta Lecha Kaczyńskiego.

Zginął 10 kwietnia 2010 roku w katastrofie rządowego samolotu Tu-154 pod Smoleńskiem, jako jeden z dziewięciu funkcjonariuszy ochrony. Pozostawił żonę i syna Wiktora. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Kwaterze Smoleńskiej.

Pośmiertnie awansowany na stopień służbowy majora Biura Ochrony Rządu.

„Moskwa”, jak wspominają jego koledzy, był zapalonym maratończykiem, pasjonował się też wschodnimi sztukami walki. Świetnie strzelał. Znał biegle języki angielski i rosyjski. Był jednym z bardziej doświadczonych funkcjonariuszy Biura Ochrony Rządu.

W hołdzie kolegom, którzy zginęli w katastrofie, funkcjonariusze BOR co roku organizują motocyklową pielgrzymkę do Smoleńska. Na miejscu uczestniczą we Mszy świętej, zapalają znicze, odwiedzają groby pomordowanych przez NKWD polskich oficerów w Katyniu.

LZ
Zobacz równiez:





Informujemy, iż w celu optymalizacji treści na stronie, dostosowania ich do potrzeb użytkownika, jak również dla celów reklamowych i statystycznych korzystamy z informacji zapisanych w plikach cookies na urządzeniach końcowych użytkowników. Pliki cookies można kontrolować w ustawieniach przeglądarki internetowej. Korzystając z naszej strony, bez zmiany ustawień w przeglądarce internetowej oznacza, iż użytkownik akceptuje politykę stosowania plików cookies, opisaną w Polityce prywatności.