o. Józef Joniec SchP – Prezes Stowarzyszenia Parafiada
urodził się 12 października 1959 roku w Laskowej koło Limanowej. Po ukończeniu szkoły podstawowej rozpoczął naukę w Liceum Pijarów w Krakowie i został przyjęty do Niższego Seminarium Zakonu Pijarów. 16 sierpnia 1977 złożył pierwszą profesję zakonną, a 18 maja 1985r., po ukończeniu studiów w Instytucie Teologiczno -Filozoficznym Księży Misjonarzy i Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, przyjął święcenia kapłańskie.
Pracował w Łowiczu, następnie w Hebdowie oraz w parafii Najświętszego Imienia Maryi w Krakowie-Rakowicach. W latach 1986—1992 studiował filologię klasyczną na Uniwersytetach Jagiellońskim i Warszawskim. Wyjeżdżał na stypendia językowe do Austrii, Niemiec, Włoch i Francji. Od 1990r. pełnił posługę w parafii Matki Bożej Królowej Wyznawców w Warszawie na Siekierkach, gdzie był proboszczem w latach 1995- 2001, pierwszym kustoszem Sanktuarium Matki Bożej Nauczycielki Młodzieży (1997-1999) oraz dyrektorem Pijarskiego Centrum Edukacyjnego Stanisława Konarskiego.
Był inicjatorem i współtwórcą wielu inicjatyw wychowawczych, jak: szkoła podstawowa im. o. Onufrego Kopczyńskiego, Fundacja Krąg Przyjaciół Dziecka im. św. Józefa Kalasancjusza (1991 r.), Katolickie Stowarzyszenia Sportowe RP (1993 r.), gdzie w latach 1993–2002 pełnił funkcję wiceprezesa ds. organizacyjnych, Stowarzyszenie Wychowanków Szkół Zakonu Pijarów im. ks. Stanisława Konarskiego czy Parafialny Klub Sportowy „Falconia”.
Pozostał w pamięci jako założyciel ruchu parafiadowego i Stowarzyszenia „Parafiada” (1992r.), którego celem jest wychowywanie zgodnie ze starogreckim porządkiem „świątynia – teatr – stadion”. Działająca od 1989r. „Parafiada” objęła swym zasięgiem kilka tysięcy dzieci i młodzieży z całej Polski, a także z krajów nadbałtyckich i Białorusi.
O. Joniec włączył się w akcję sadzenia dębów katyńskich w ramach programu „Katyń… ocalić od zapomnienia”, któremu patronował Lech Kaczyński. 12 kwietnia 2010 miał uczestniczyć w posadzeniu takiego dębu w ogrodach prezydenckich przy Krakowskim Przedmieściu w Warszawie.
Ci, którzy znali o. Józefa, wspominają, że wspierał parafian, otaczał potrzebujących życzliwością i pomocą, a wszystkich obdzielał pogodą ducha; nigdy nikogo nie pominął.
Zginął 10 kwietnia 2010 roku pod Smoleńskiem.
Został pochowany w Panteonie Wielkich Polaków w Świątyni Bożej Opatrzności w Warszawie-Wilanowie. Do przyznanych mu za życia odznaczeń, jak: Złoty Krzyż Zasługi za pomoc Polakom na Wschodzie (w 2004 r. na wniosek Senatu); Medal Komisji Edukacji Narodowej czy Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski za szczególne zasługi na rzecz rozwoju kultury fizycznej i sportu (w 2008 r. od Prezydenta RP), pośmiertnie dołączono Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, a 15 kwietnia 2010 r. stołeczna rada wyróżniła go tytułem „Zasłużony dla miasta Warszawy".
IS.
Sebastian Karpiniuk – Poseł na Sejm RP
urodził się 4 grudnia 1972r. w Kołobrzegu. Studiował na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego i w Zachodniopomorskiej Szkole Biznesu. Specjalizował się w prawie konstytucyjnym. Już na studiach zdecydował się poświęcić polityce. W wieku 22 lat wstąpił do KLD, potem był członkiem Unii Wolności, a od 2001 r. Platformy Obywatelskiej. Rozpoczął karierę jako rzecznik prasowy prezydenta Kołobrzegu (1997-1998). W 1998r. został najmłodszym radnym w historii tego miasta. Wkrótce otrzymał stanowisko przewodniczącego Rady Miejskiej (2002-2004), a następnie zastępcy prezydenta miasta ds. społecznych (2004-2005). Pracę w samorządzie łączył z aplikacją radcowską (1998 – 2004). W latach 1998-2000 zasiadał w Zarządzie Klubu piłkarskiego ,,Kotwica" Kołobrzeg.
Od 2005r. był parlamentarzystą. Wyróżniał się aktywnością i pracowitością. W Sejmie V kadencji należał do kilku komisji: Edukacji, Nauki i Młodzieży, Ustawodawczej, Administracji i Spraw Wewnętrznych, Nadzwyczajnej do rozpatrzenia projektów ustaw o zmianie ustawy o IPN oraz Nadzwyczajnej dotyczącej dokumentów z lat 1944-1990. W tych dwóch ostatnich pełnił funkcję wiceprzewodniczącego. Chętnie angażował się w sprawy trudne. W ciągu dwóch lat złożył 48 interpelacji i 19 zapytań poselskich.
W Sejmie VI kadencji brał udział w pracach Komisji Samorządu Terytorialnego i Polityki Regionalnej, Odpowiedzialności Konstytucyjnej (zastępca przewodniczącego), Ustawodawczej, Nadzwyczajnej ds. rozpatrzenia zmiany Konstytucji oraz Śledczej tzw. ds. „nacisków” (przewodniczący). Należał do Delegacji Parlamentarnej do Zgromadzenia Parlamentarnego RP i Ukrainy oraz do Grup Parlamentarnych Polsko-Chińskiej i Polsko-Czeskiej.
Był znany z ogromnego zaangażowania i staranności.
Zginął 10 kwietnia 2010 roku pod Smoleńskiem.
Został pochowany na Cmentarzu Komunalnym przy ul. św. Wojciecha w Kołobrzegu (kwatera: 7 /rząd: 17 /grób: 6), w pobliżu miejsca pochówku gen. bryg. Dariusza Maciąga i płk. Wojciecha Maniewskiego - ofiar katastrofy wojskowego samolotu CASA, który rozbił się w 23 stycznia 2008 r. pod Mirosławcem.
Sebastian Karpiniuk otrzymał pośmiertnie Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski. Rada miejska w Kołobrzegu podjęła uchwałę o nazwaniu stadionu jego imieniem.
IS.
Andrzej Karweta – Admirał, Dowódca Marynarki Wojennej RP
pochodził ze Śląska. Urodził się 11 czerwca 1958 roku w Jaworznie. Na miejsce studiów wybrał Wyższą Szkołę Marynarki Wojennej w Gdyni, Wydział Dowódczy. Po ich ukończeniu rozpoczął służbę na trałowcach w 13 Dywizjonie Trałowców 9 Flotylli Obrony Wybrzeża w Helu. Dowodził okrętami ORP „Czapla” i „Mewa”. Po studiach podyplomowych w Akademii Marynarki Wojennej w Gdyni, został szefem sztabu (od 1992r.), a następnie dowódcą (1996 – 2002) 13 Dywizjonu Trałowców. „Przez niemal dwie dekady wiązał swoją służbę z trałowcami i niszczycielami min. Włożył w wyszkolenie załóg tych okrętów mnóstwo wysiłku” - wspominał Szef Sztabu 13 Dywizjonu Trałowców kmdr. ppor. Arkadiusz Kurdybelski.
To właśnie Andrzej Karweta zainaugurował obecność polskiej marynarki w NATO, wprowadzając w 2002 pierwszy polski niszczyciel min ORP „Mewa” do składu stałego Zespołu NATO Sił Trałowo-Minowych Morza Północnego i Bałtyku (MCMFORNORTH). W tym samym roku rozpoczął służbę w dowództwie Sił Morskich NATO SACLANT w Norfolk (Virginia, USA), jako Polski Narodowy Przedstawiciel Wojskowy przy HQ SACLANT oraz zastępca szefa Oddziału Broni Podwodnej. Po powrocie do kraju został zastępcą dowódcy 8 Flotylli Obrony Wybrzeża w Świnoujściu. Podjął Studia Polityki Obronnej w Akademii Obrony Narodowej w Warszawie, a także w prestiżowej Royal College of Defense Studies w Londynie.
W 2007 r. prezydent Lech Kaczyński powierzył mu stanowisko Dowódcy Marynarki Wojennej.
Andrzej Karweta cieszył się opinią zdolnego, zdecydowanego dowódcy. Dążył do modernizacji naszej Marynarki Wojennej, czynił starania o rozpoczęcie Narodowego Programu Budowy Okrętów.
W dniu pogrzebu pożegnały admirała okręty wojenne - historyczny ORP „Błyskawica”, niszczyciel min ORP „Flaming”, okręty rakietowe ORP „Orkan” i ORP „Metalowiec”, korweta zwalczania okrętów podwodnych ORP „Kaszub”, okręt rozpoznawczy ORP „Hydrograf” i okręt ratowniczy ORP „Piast”. Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Baninie, niedaleko Trójmiasta.
Za życia otrzymał m.in. Złoty Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny (2006 r.), Złoty Medal za Zasługi dla Obronności Kraju (1999 r.), Srebrny Krzyż Zasługi (2005 r.). Pośmiertnie został awansowany na stopień admirała floty i odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
Jego imieniem nazwano park w okolicach ul. Śmidowicza w Gdyni Oksywiu. Admirała upamiętniono nazwami ulic i tablicami pamiątkowymi na Wybrzeżu (m.in. w Ogólnopolskiej Alei Zasłużonych Ludzi Morza w Rewie) i na Śląsku. 10 kwietnia 2013 r. został patronem 13 Dywizjonu Trałowców; tego samego, od którego rozpoczynał swoją marynarską drogę.
IS. 
