Pamięci Ofiar Katastrofy Smoleńskiej. "Czwórkami do Nieba szli..." – Roman Indrzejczyk, Paweł Janeczek, Dariusz Jankowski, Natalia Januszko VIII
data:23 marca 2014     Redaktor: husarz

 

Smoleńsk 10 kwietnia 2010
PAMIĘTAMY O KAŻDYM Z NICH

 

  
  

  

  

  

  

Ksiądz Roman Indrzejczyk – Kapelan Prezydenta RP


urodził się 14 listopada 1931 w Żychlinie.
Polski prezbiter rzymskokatolicki, kapelan Prezydenta RP i rektor kaplic prezydenckich w latach 2005–2010 kanonik Kapituły Kolegiackiej, Kampinosko-Bielańskiej od 2003, prałat honorowy Jego Świątobliwości od 2008. Był krajowym duszpasterzem służby zdrowia, wiceprzewodniczącym Polskiej Rady Chrześcijan i Żydów oraz krajowym koordynatorem ruchu Pax Christi.

Święcenie kapłańskie przyjął od Kardynała Wyszyńskiego w grudniu 1956 roku. W czasie swojej posługi kapłańskiej pełnił funkcję wikariusza w wielu parafiach. W Pruszkowie – Tworkach przez 20 lat był proboszczem nieuznawanej przez władze komunistyczne parafii pw. Przemienienia Pańskiego i kapelanem szpitala psychiatrycznego. Następnie został proboszczem parafii Dzieciątka Jezus na warszawskim Żoliborzu. Do końca życia pełnił funkcję nauczyciela religii w Zespole Szkół Muzycznych na Żoliborzu, gdzie opiekował się chórem Laudate Dominum oraz mieszkał w parafii Dzieciątka Jezus.

Współpracował z działaczami opozycji solidarnościowej, a w latach 80. został nieformalnym kapelanem opozycji. Zbigniewowi Romaszewskiemu przesłał sutannę i dowód osobisty, aby ten mógł podawać się za niego. Wraz z Jackiem Kuroniem założył stołówkę na Placu Inwalidów dla najbiedniejszych i z sukcesem bronił jej, kiedy władza chciała ją zabrać. W salkach katechetycznych na jego plebanii zawiązał się polski Komitet Helsiński, zbierała się Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” oraz odbywały się posiedzenia jednego z podstolików Okrągłego Stołu. Funkcjonariusze aparatu bezpieczeństwa próbowali podpalić jego kościół.

W latach 90. Ks. Roman zasłynął w Warszawie jako organizator parafialnych spotkań katolików z protestantami i Żydami. Był też kultowym duszpasterzem żoliborskiej młodzieży (o przezwisku Wujek). Wydawał książki „Zwyczajna parafia”, „Z przeszłości Żoliborza”, „O religii i wierze, o Bogu – rozważania, rozmowy, przemyślenia”, „Rozważania o człowieczeństwie” – zbiór rozważań Księdza, "Śpiewnik parafialny”, tomiki wierszy poetów m.in. Danuty Godlewskiej oraz na Żoliborzu napisał pięć własnych tomików wierszy. Wszystkie te publikacje rozdawał za darmo.

Zginął 10 kwietnia 2010 roku  pod Smoleńskiem. Został pochowany w Kwaterze Smoleńskiej na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie. W 2011 roku w kaplicy Pałacu Prezydenckiego w Warszawie oraz w kościele Przemienienia Pańskiego w Pruszkowie odsłonięto poświęcone mu tablice pamiątkowe.

Został odznaczony Medalem „Zasłużony dla Tolerancji”. Kawaler Orderu Zasługi w Portugalii. Pośmiertnie przyznano mu Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.

AK




  
  

  

  

  

  

Paweł Janeczek – funkcjonariusz BOR


urodził się 16 kwietnia 1973 w Zwoleniu.
Porucznik Biura Ochrony Rządu, faktyczny szef ochrony Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego. Brał też udział w operacjach w Afganistanie.

Pracował w Komendzie Wojewódzkiej Policji w Radomiu w jednostce antyterrorystycznej, a później w Biurze Ochrony Rządu. Ochraniał m.in. Ryszarda Kuklińskiego, papieża Jana Pawła II, premierów Leszka Millera i Marka Belkę oraz Prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego.

Biegał w maratonach, trenował judo, był ratownikiem WOPR oraz posiadał uprawnienia sternika motorowodnego.

Zginął 10 kwietnia 2010 roku pod Smoleńskiem. Został pochowany z honorami wojskowymi w Kwaterze Smoleńskiej na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie. Zostawił żonę Joannę Racewicz, dziennikarkę telewizyjną, z którą poznał się na pokładzie rządowego samolotu. Osierocił dwuletniego syna Igora.

Został odznaczony Brązowym Medalem „Za zasługi dla obronności kraju”.  Pośmiertnie przyznano mu Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Gwiazdę Iraku i Odznakę Honorową BOR oraz awansowano na stopień kapitana BOR.

AK




  
  

  

  

  

  

Dariusz Jankowski – pracownik Biura Obsługi Kancelarii Prezydenta RP


urodził się 8 lipca 1955 roku w Warszawie. Przez 17 lat pracował w Kancelarii Prezydenta – organizował między innymi wyjazdy prezydenta Lecha Kaczyńskiego na Wschód.

Zginął 10 kwietnia 2010 roku  pod Smoleńskiem. Został pochowany z honorami wojskowymi w Kwaterze Smoleńskiej na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie. Uroczystości pogrzebowe odbyły się z ceremoniałem wojskowym – wystawiono wartę honorową przy trumnie i oddano salwy honorowe.

„Wiele w ostatnich dniach było słów i pogrzebów, ale ten na pewno jest wyjątkowy, bo Darek był wyjątkowym człowiekiem (...) Dla niego nie było rzeczy niemożliwych. Jak niewielu, znał się na wszystkim i wszystkim mógł pomóc na tyle, na ile potrafił. Był dla wszystkich teraz i od zaraz” – mówił podczas homilii kapelan pomocniczy przy Urzędzie Prezydenta RP ks. kpt. Mateusz Hebda – „Dzisiaj dziękujemy ci, Darku, za to wszystko, co zrobiłeś dla naszej ojczyzny. Za te wszystkie podróże, które ty przygotowałeś, aby urząd prezydenta miał szanse być dobrze reprezentowany, to właśnie w dużej mierze twoja zasługa. To dzięki twojej ciężkiej i wytężonej pracy urząd prezydenta był tak dobrze wyeksponowany”.

Pośmiertnie został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

AK




  
  

  

  

  

  

Natalia Januszko – stewardessa


urodziła się 27 lipca 1987 w Warszawie.

W 2006 roku rozpoczęła studia na Wydziale Nauk o Zwierzętach Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, specjalizując się w zootechnice. Pracowała jako stewardesa w Polskich Liniach Lotniczych LOT, a następnie w 36 Specjalnym Pułku Lotnictwa Transportowego. Wylatała ok. 247 godzin.

Jej wychowawczyni opowiada: „Natalia zawsze była zaangażowana w życie klasy. Nie miała problemów z nauką i była bardzo lubiana przez kolegów. Zawsze brała na siebie najtrudniejsze obowiązki. Pamiętam, jak kiedyś był problem z biletami do kina. Natalka od razu wszystko załatwiła i dzięki niej klasa poszła na film. Będzie nam jej bardzo brakowało”.

Kochała zwierzęta, jeździła konno i marzyła, by zostać lekarzem weterynarii. Jej przyjaciółki„ Ania i Nadia, wspominają: „Uwielbiała się wygłupiać i robić głupie miny. Miała wielkie poczucie humoru, potrafiła rozbawić każdego, a jej śmiech był bardzo zaraźliwy”. „Natala była zawsze uśmiechnięta, pełna energii i entuzjastycznie nastawiona do życia”.

Zginęła 10 kwietnia 2010 roku  pod Smoleńskiem. Była najmłodszą ofiarą katastrofy. Została pochowana z honorami wojskowymi w Kwaterze Smoleńskiej na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie. W uroczystościach pogrzebowych wzięli udział studenci i najwyższe władze Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Nad cmentarzem przeleciały w szyku cztery samoloty z zespołu lotniczego Biało-Czerwone Iskry.

Pośmiertnie odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

AK

Zobacz równiez:





Informujemy, iż w celu optymalizacji treści na stronie, dostosowania ich do potrzeb użytkownika, jak również dla celów reklamowych i statystycznych korzystamy z informacji zapisanych w plikach cookies na urządzeniach końcowych użytkowników. Pliki cookies można kontrolować w ustawieniach przeglądarki internetowej. Korzystając z naszej strony, bez zmiany ustawień w przeglądarce internetowej oznacza, iż użytkownik akceptuje politykę stosowania plików cookies, opisaną w Polityce prywatności.